Reality วุ่นรัก

"สวัสดีครับ ^^"

"เอ่อ....ค่ะ"

นายผู้ชาย หน้าตาดีทักหน้าระรื่น~ อ๊ากกก นี่มันเรื่องบ้าบอคอแตกอะไรกันเนี้ย ฉันหนีนายไม่พ้นจริงๆใช่ไหม นายบ้า !!  ลีโอ ยิ้มหวานและมองหน้าฉันนิ่งๆ เขาค่อยๆเดินมานั่ง เก้าอี้ตรงข้ามกับฉัน สถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างอึดอัดนะ ทั้งฉันและเขา ต่างไม่มีใคร เอ่ยอะไรออกมาซักกะแอะ 

"ยินดีที่ได้เจอกันครับ"

"ค่ะ ยินดี"

ยินดีกับ ผีตายโหงนะสิ อ๊ากกก อยากแปลงร่างเป็นก๊อทซีล่า

"ไอติม คุณทานอะไรมารึยังครับ"

"ยังค่ะ คุณล่ะ"

"เหมือนกันครับ งั้น...เราไปหาอะไรทานกันดีกว่านะ"

"ค่ะ"

ลีโอ เดินนำหน้าฉันออกไปขึ้นรถของเขาเอง หลังจากที่เราสองคนขึ้นรถ และรถออกไปได้ซักพัก บรรยากาศก็เริ่มอึกครึ้มอีกครั้ง เอ่อ..เอางัยดีล่ะเนี้ย  นายก็พูดอะไรหน่อยสิ อึดอัดนะรู้ไหม...

"เอ่อ....." พูดไรดีอ่ะ TT

"เ่ออ..เวลาเราคุยกัน ไม่ต้อง ครับ ค่ะ ทุกคำก็ได้นะ"

"หืมม ?"

"ก็ ไหนๆเราก็จะ 'แต่งงาน' กันแล้ว ผมอยากให้เราเป็นกันเองน่ะ"

"อ๋อ ค่ะ เอ้ย ! ok"

ฉัน ใช้หางตามองลีโอหน่อยๆ เห็นเค้ายิ้มอยู่ ยิ้มอะไรห๊ะ อีตาบ้า เขินเป็นนะ :P รถแล่นตามถนนไปเรื่อยๆ ฉันกับเขาก็คุยนู่นคุยนี่ ไปเรื่อยๆ ส่วนมากเขาจะเป็นคนถามน่ะ แต่ก็คุยอะไรตรงๆไม่ได้มากนักหรอก มีกล้องจับอยู่นี่นา อีกไม่นาน รถก็มาจอดอยู่ หน้า ร้านอาหารขนาดกลางๆ ลีโอ ลงจากรถและออมมาเปิดประตูรถให้ฉัน เราทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้าน ในร้านเวลานี้คนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่ ดีแ้วล่ะ ฉันไม่ชอบให้คนมองแยอะๆ

"เธอจะทานอะไรล่ะ"

"เหมือนนายอ่ะ"

แหะๆ~ ฉันตอนนี้สิ้นคิดมาก ไม่ได้อยากกินนี่นา

"อืม....แนงมะยอน 2 ที่ครับ ^^"

ลีโอสั่งแล้วหันไปยิ้มให้เด็กเสริฟ

"นี่ ! ฉันว่า เรายังไม่ค่อยรู้จักกันเท่าไหร่เลย"

"อืมมม...งั้นเอาแบบนี้ เดี๋ยวเราจะเป็นคู่ สามีภรรยากันใช่ไหม"

"ค่ะ"

"เราก็..เป็นแค่ คู่รักกัน ก่อนก็ได้ จะได้ทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้"

อ่า~ ก็ดีนะ ลีโอพูดและยิ้มอ่อนโยนมาทางฉัน ฉันเผลอยิ้มตอบไป  ตอนนี้เหมือนตกอยู่ในภวังค์เลยนะ เราจ้องตากันเนิ่ินนาน~

"ได้แล้วคราฟฟฟฟ"

เอิ่ม...ขัด :P