Reality วุ่นรัก

 ยัยลิต้าลากฉันด้วยพละกำลังมหาศาล(เว่อร์นิดนึง)ขึ้นรถเพื่อไปเจอ 'เจ้าบ่าว' โอม่ายก๊อท ชีวิตฉันเหมือนนิยายยากูซ่าเลยอ่ะ ต้องแต่งงานกับคนที่ไม่เคยรู้จัก ถูกบังคับขู่เข็ญ ถูกขัดขืนใจ เอ๋ คำสุดท้ายมันยังไงๆอยู่ แต่ฉันควรทำตัวยังไงดีล่ะเนี้ย เอ่อ...พูดยังไงกับเค้าก่อนดี อืม.....'สวัสดีค่ะ ดิฉัน ไอติมค่ะ' อืมหรือ 'สวัสดีค่ะ ไอติมนะค้า ^^' ยังไงดีเนี้ย แอบตื่นเต้นเหมือนกันนะ

"นี่ ลิต้า ฉันทำตัวยังไงดีอ่ะ"

ฉันเริ่มขอความช่วยเหลือจากคนนั่งสวยอยู่ข้างๆ ชิ อารมณ์ดีนะหล่อน

"อืม...เป็นตัวเอง ดีที่สุดจ๊ะ ไอติม"

"แต่จะได้หรอ คนไม่รู้จักกันนะ เกิดฉันไปกินหัวเค้าขึ้นมาทำไงอ่ะ"

"เชื่อฉัน เธอไม่กล้ากินหัวเขาหรอก"

"เอ่อ........"

"เอาน่า...เดี๋ยวก็คุยกันได้ ใกล้ถึงแล้ว เตรียมตัว"

เตรียมใจด้วย ย่ะ ข้างหน้าเป็น คล้ายๆโรงแรมดีๆ แห่งหนึ่งที่ไม่ค่อยมีใครพักอยู่เท่าไหร่ ดูก็รู้แล้วราคาแพงตับแตกน่าดู

"ไอติม โต๊ะของพวกเธออยู่ด้านในสุด ฝั่งซ้ายนะ"

"อะ...อืม"

 เอาหล่ะ รถจอดแล้ว อึ๋ย ทำไงดี หายใจเข้า ออก เข้า ออก ออกเข้า เข้า ออก เข้า ออก เอาหล่ะฉันมีสติแล้ว พร้อมรบ ฉันก้าวลงจากรถแล้วมุ่งตรงไปที่ทางเข้าดูแล้วไม่ค่อยมีคนนั่งอยู่เท่าไหร่ พุทโธ ธรรมโม สังโฆ

"ติ้ง คลื่นนน"

ฉันก้าวผ่านประตูมาแล้ว หันซ้าย เจ้าบ่าว.....อยู่ไหน...ว่าวเปล่า.....สงสัยยังไม่มามั้ง ดี จะได้มีเวลานั่งเตรียมใจ ฉันเดินไปที่โต๊ะริมสุดทันที เฮ้อ !! ด้วยบุญบารมีที่ลูกเคยทำมาทั้งให้อาหารแมว พาคนแก่ข้ามถนน ไม่เคยเกี่ยงงาน ไม่เคยด่าว่าคนอื่นลับหลัง(จริงหรอย่ะ)ขอให้เจ้าบ่าวของลูกเป็นคนดี มีตังค์ หล่อ รวย เพอร์เฟ็ก มากไปหรือเปล่ากับบุญของลูก ไม่หรอกมั้งแค่นี้เองเนอะ

"คุณครับ"

หรือว่า.......

"ค๊ะ"

"คุณ เจ้าสาว ใช่ไหมครับ"

เอ๋...ทำไมเจ้าบ่าวของฉันใส่ชุด พนักงานโรงแรม เล่นอะไรกันยัยลิต้า !!!!

"คะ..ค่ะ"

"นี่ครับคุณเจ้าบ่าวฝากมาให้"

แล้วเจ้าบ่าวพนักงานโรงแรมก็ส่งช่อดอกกุหลาบขาวมาให้ แต่เมื่อกี้เขาบอกว่า'เจ้าบ่าวฝากมาให้'งั้นนี่ ไม่ใช่เจ้าบ่าวของฉัน ฮู่ โล่ง ฉันเลยรับช่อดอกไม้มาอย่างยิ้มๆ แล้วคุณพนักงานก็เดินจากไป เจ้าบ่าวฉันเนี้ยโรแมนติกนะเนี้ย แต่เค้ารู้ว่าฉันมาแล้ว แสดงว่ามาก่อนงั้นสิ ตายแล้วจะเห็นท่าทางต๊องๆของฉันไหมล่ะเนี้ย ตายๆๆๆๆ ฉันเริ่มพิจารณาช่อดอกกุหลาบในมือ มันมีการ์ดเล็กๆสีชมพูรูปแท่งไอติมห้อยอยู่กับดอกกุหลาบดอกนึงนี่นา ฉันเลยรีบเปิดอ่านด่วน โห น่าตื่นเต้นดีจังเลยนี่

'สวัสดีครับคุณเจ้าสาว ผมเป็นเจ้าบ่าวของคุณเอง

 อยากรู้ใช่ไหมล่ะว่าผมคือใคร

ลอกหันหน้ามาทางประตูทางเข้าสิครับ'

ฉํนรีบหัดหน้าไปอย่างอัตโนมัติ ซักพักประตูก็เปิด ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ ใจไอติมน้อยผู้นี้เริ่มเต้นแรงแล้ว ฉันเริ่มเห็นคนเดินเข้ามาแล้ว ตอนนี้ฉันเหมือนมนุษย์หินเลย ตาฉันไม่กระพิบเลยล่ะ

ฉันเห็นผู้ชาย หน้าหล่อจริงๆนะ ขาวจังแต่มันคุ้นหูคุนตาอยู่นะ เขามาพร้อมกับกีต้า เขาหันหน้ามาทางฉัน แล้วเริ่มบรรเลงเพลงกับกีต้าของเขา

'มีจริงหรือ รักรกพบเพียงสบตาแหนึ่งครั้ง

แค่แรกเห็นเพียงผ่านมาไม่พูดจา

ไม่ทักไม่ทาย ไม่รู้ว่าใคร เหตุใดจึงรักกัน

ไม่มีทางเรื่องเพ้อฝัน ความผูกพันอย่างง่ายดาย

รักแรกพบมีอยู่จริงในนิยาย

หนังสือนิทาน เพลงรักแสนหวาน กับความฝัน

แต่วันหนึ่งฉันผ่านมาพบเธอตรงนั้น'

เขาเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน นี่มัน....'ลีโอ'

'ดวงใจเป็นเดือดเป็นร้อนช่างทรมาร

ราวกับโดนมนต์แม่มดสะกดพลัน นาทีนั้นฉันรักเธอทันใด'

เป็นไปได้ไง ฉันพึ่งจะไม่อยากเจอกับหมอนี่ แล้วนี่มันอะไรกันเนี้ย สายตาที่ลีโอมองมาตอนนี้ เหมือนกับคนเขาบอกรักกันจริงๆเลย แอบเขินอยู่เหมือนกันนะเนี้ย

'รักแรกพบแท้จริงเป็นอย่างไร เพราะเธอใช่หรือไม่ เปิดใจใครที่ฉันเป็น

จากวันวั้น หัวใจรู้สึกเอง ชัดเจนว่าทุกสิ่ง

เกิดขึ้นจริงใช่ฝันไป ได้พบจึงเข้าใจ มีอยู่จริง

มีเหตูผล กว่าจะรักใครไม่ง่ายดาย เรื่องลึกซึ้งความอ่อนบางของหัวใจ

ว่าเขาเป็นใคร มาถึงเมื่อไร ไม่มีทางเข้าใจมีนได้เลย'

เสียงร้องและกีต้าของลีโอบรรเลงจบลงแต่ใจฉันยังเต้นแรงอยู่เลย นี่โชคชะตากลั่นแกล้งฉันอีกแล้วหรอ บุญบารมีฉันไม่มากพอหรือไง(มากเกินต่างหาก)ทำไมต้องเป็นเขา...'ลีโอ'