รักบ้าซ่าของยัยห้าวสุดเสี้ยว

เฮ้อออ~~~~!!! ในกำลังที่ฟังคุณครูเทศอยู่นั้นฉันรู้สึกเซ็งมากๆ ฉันเคยคิดว่า ทำไมคนเราถึงไม่ได้ทำอะไรเลย วันๆทำแต่งาน เรียน ใช้ชีวิตไปอย่างเปล่าประโยชน์ โลกนี้มันช่างน่าเบื่อเสียจริง ผู้คนวุ่นวายชุลมุน มีทั้งดีและไม่ดี อยากจะเข้าไปในโลกที่มีสีสันมีอะไรที่น่าตื่นเต้นๆได้ใช้ชีวิตแบบสุดขีด

"กมล เธอได้ฟังที่ครูพูดมั้งไหม ห๋า!!!" เอ๋ใครเรียกฉันนะ อ่ะจ๊ากคุณครูนี่นา

"คะ...ค่ะ ฟังค่ะครูนั่งฟังจนจะหลับเลย"เรานี่กล้าเเหะ

"แล้วครูพูดว่ายังไงบ้าง บอกครูทีสิ"เอ่อ=_=^ซวยแล้วไอ้ซ่ามัวแต่เหม่อจะตอบครูยังไงละทีนี้

"อะ....เอ่อจำไม่ได้ค่ะครูเมื่อเช้าไม่ได้กินผักสมองเลยไม่สั่งงานค๊าาา"อ๊ายยยย>0<กล้านะเนี่ยพูดกับครูยังงี้ได้ไง

"อะไรนะมันเกี่ยวไหมกับที่ไม่ได้กินผักห๋ากมล"

"ไม่รู้สิค่ะมันคงจะเกี่ยว"เหอๆตอบแบบกวนโอ๊ยสุดๆ

"นี่ครูไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะ เอางี้ครูจะยกโทษให้ก็ต่อเมื่อเธอทำรายงานวิทย์ทั้งหมดให้เสร็จก่อนถึงวันศุกร์และใครห้ามช่วยกมลเด็ดขาดไม่งั้นละน่าดู"*0* โอ้แม่เจ้าโว้ยย ครูคือโหดแท้น้อ

"ฮือๆT^Tครูค่ะลดโทษให้อีกนิดเถอะค่ะหนูคงทำไม่ทันแน่ๆ"

"หรือเธออยากวิ่งรอบสนาม50รอบครูให้เลือกเอาว่าจะทำรายงานที่เขียนเฉยๆกับวิ่งรอบสนามโรงเรียน50รอบ"ถ้าสนามน้อยก็พอว่าฉันจะยอมทำเลย แต่นี่สนามโรงเรียนนะใช่สนามเด็กเล่นสะที่ไหนกว้างกี่ไร่ก็ไม่รู้

"ค๊าาาจะทำให้ทันนะค่ะ-0-^"

"ดีมากเอาละนักเรียนทุกคนไปกินข้าวได้"

"ไงซ่าสมน้ำหน้าทำตัวเองแท้ใครก็ช่วยไม่ได้ด้วย555+"

"ไอ้ยุ้ยหุบปากไปเลยไม่ช่วยยังจะมาซ้ำเติมอีก"ขอบอกว่าไอ้ยุ้ยมันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยก็ว่าได้เวลามีปัญหามันจะเข้ามาช่วยเสมอแต่นิสัยมันไม่ดีก็ตรงที่ชอบเถียงกับฉันอยู่บ่อยๆ

"โฮะๆๆๆฉันก็ช่วยแกไม่ได้แล้วละไม่งั้นโดนหางเลขไปกับแกแน่ๆ"

"เออๆทำคนเดียวก็ได้ก็ดูครูสั่งดิวันนี้มันเป็นวันพุธ ฉันก็มีเวลาแค่1วันอะดิฮือๆต้องทำให้หมดทั้งเล่มเลยนะตายๆตาฉันจะกลายเป็นตาหมีแพนด้าไหมน้อ"

"เพื่อนเอ้ยเกิดมาชีวิตก็ยังงี้แหละเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายมันไปตามกรรมนะเพื่อน"

"นี่แกปลอบใจหรือเทศให้ฉันฟัง ห๋า"

"ทั้งสองอย่างอ่ะ โฮะๆไปละเพื่อนฉันต้องไปซ้อมบาสก่อน"

"อืมบาย"จนในที่สุดก็คุยกับไอ้ยุ้ยเสร็จ ก็ถึงเวลากลับบ้านเย้ได้กลับบ้านสักทีโว้ย

"ซ่าจ๊ะกับบ้านพร้อมกันนะ"นั่นเสียงคลาสสุดสวยเพื่อนฉันเอง

"จ้าๆกลับบ้านกันเฮ้ยแปปนะคลาสลืมสมุดรายงานที่ต้องทำไว้ที่ใต้โต๊ะบนห้องแนะ"

"จ้าเดี๋ยวจะรออยู่โต๊ะหินอ่อนนะรีบมาล่ะ"

"โอเชเลย จะรับมาอย่างไวนะขอรับครับผม" พอฉันพูดเสร็จก็รีบขึ้นห้องอย่างไวในห้องไม่มีใครอยู่แถมพระอาทิตย์ก็ค่อยตกลงมาเรื่อยๆ บรื๋อ บรรยากาศตอนเย็นของโรงเรียนน่ากลัวชะมัด ฉันไม่รอช้าฉันรีบหยิบสมุดการบ้าน แต่บังเอิญไปเจออะไรไม่รู้สีดำๆขาวๆเหมือนจะดูดคนที่เห็นเข้าไปฉันจึงลองจับดูแต่อะปัดตีโธ่ ไอ้หลุมนั่นมันกลับดูดฉันเข้าไปข้างใน ฉันร้องสุดขีดแต่คงไม่ทันแล้วเพราะว่ามันถูกดูดเข้าไปแล้ว ฉันได้แต้ท่อง นะโมๆ เกือบร้อยรอบแต่ก็ยังคงอยู่ในหลุมดำนั่นฮือๆจะทำยังไงละทีนี้ฉันจึงหลับตาปี๋และรอว่ามันจะสิ้นสุดทางหลุมดำเมื่อไร 

โอมจงเม้นๆ