นายไม่คิดจะรักเพื่อนคนนี้เลยหลอ...

แกชอบเอิญหลอ??
ผ่านมา1สัปดาห์ที่ฉันไม่ได้คุยกันมันเลยสักนิดแต่วันนี้ดันซวยไรไม่รู้ฉันดันนั่งใกล้มันแต่เอิญนั่งใกล้มันสุด
ละแต่ฉันรู้สึกเจ็บแปลกนะทำไมมันมองเอิญตลอดเลยละ..
แก้ว:นี่โมะแกชอบเอิญหลอ??
โทโมะ:ปล่าวๆ
ไอโมะตอบอย่างเร็วพร้อมกับยิ้มเขิน
แก้ว:จริงหลอ?
โทโมะ:จริงดิ
แก้ว:อืม
แกคิดว่าฉันควายขนาดนั้นเลยรึไงฉันรู้นะว่าแกชอบเอิญหยุดนะไอ้น้ำตาบ้าๆไอความอิจฉาริษยาแกหยุด
เด๊วนี้นะ
เอิญ:แก้วเป็นไรอ่ะกำกระดาษซะแน่นเอี๊ยดเลย
เอิญหันมาคุยกับฉันเพราะเห็นฉันเงียบอยู่นาน
แก้ว:ป่าวจ๊ะ^^
โทโมะ:เอิญยืมดินสอหน่อยซิ
เอิญ:เอาไปซิ
น้ำตาฉันไหลออกมาเมื่อเห็นมันแอบมองเอิญบ่อยๆฉันจะต้องบอกมันไหมนะฉันเจ็บเหลือเกิน
ปัง!!
โทโมะ:อะไรวะแก้วแกเป็นไรเนี้ย
โทโมะหันมาทำหน้ารำคาญ
แก้ว:ใจมันเป็นแผลนะ
เปาะน้ำตาที่ไหลรินออกมาเพราะความช้ำ
โทโมะ:แก้ว....
แก้ว:เอ่อฉันขอกลับก่อนนะวันนี้ไม่ค่อยสบาย