นายไม่คิดจะรักเพื่อนคนนี้เลยหลอ...

ฉันร้องไห้ทำไมนะ...
เช้าวันรุ่งขึ้นที่โรงเรียน
หมับ!!
โทโมะ:แก้วจ๋า*0*
โทโมะเข้ามาจับมือแก้วเพื่อจะออดอ้อนให้ทำบางสิ่งบางอย่างสิ่งซึ่งแก่วยังไม่รู้นัก
แก้ว:แกมีอะไรให้ฉันทำอีกละ- -??
ฉันส่งสายตาพิคาตให้มันดูจนมันเหงื่อตก
โทโมะ:ช่วยขอเบอร์ประธานให้หน่อยดิวะ
แก้ว:...
แค่ขอเบอร์เองทำไมฉันเจ็บมากกว่าเดิม
โทโมะ:ได้ไหม??
แก้ว:อืมจะเอาตอนไหนละ??
ฉันถามด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
โทโมะ:เด๊วนี้เลย!!
โทโมะดันตัวฉันเข้าไปหาประนนักเรียน
ประธานนักเรียน:เธอมีอะไรรึปล่าว??
แก้ว:ขอเบอร์หน่อยดิ
ปรัธานนักเรียนให้แบบง่ายๆเพราะเห็นเป็นผู้หญิงด้วยกัน
แก้ว:ขอบใจนะ
เปาะ!!เอาอีกแล้วน้ำตาฉันทำไมต้องไหลด้วยนะกระดาษเรอะหมด
หมับ!!
โทโมะ:ขอบใจน๊า^^
แก้ว:อื้อ
โทโมะ:กระดาษทำไมเปื้อนคราบน้ำตาวะแก้ว
แก้ว:ฉันไม่รู้เอ่อฉันขอตัวนะ
โทโมะมองแก้วที่วิ่งไปไหนไม่รู้เลยแต่ที่รู้แก้วหลบตาไม่เหมือนเดิม
ทำไมฉันต้องรอไห้ห๊ายัยแก้ว
ปึกๆๆ!!
แก้ว:ฮือๆไอ้โมะบ้าฮือๆ
ฉันมองมือที่มีเลือดออกเต็มมือ
หมับ!!
เอิญ:อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ซิแก้ว
แก้ว:เอิญฮือๆ
ฉันเข้าไปกอดเอิญด้วยความเสียใจ
----------------------------------------------------------------------------------------------