นางฟ้าบันดาลรัก

5.8

เขียนโดย วนิดา

วันที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 09.30 น.

  11 บท
  5 วิจารณ์
  16.46K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2556 12.05 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) 7

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แม้ว่าบอยจะแอบสะกดรอยตามไปห่างๆ แต่ว่าเขาก็กลับไม่ได้ยินเสียงที่ทั้งสองคุยกันเลย

 

“เจ้าพระคุณ หวังว่านายคนนั้นคงจะไม่ได้มีเจตนาไม่ซื่อหรอกนะ” เขาคิดพร้อมกับพนมมือขึ้น ขณะที่เขาแอบยืนอยู่ข้างนอกร้านอาหารขนาดใหญ่ ที่มีผู้คนมากมายมาจับจองที่นั่ง ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากโรงสีนัก

 

“ขอให้เราได้อยู่ในร่างนี้ได้อีกนานๆด้วยเถิด ว่าแต่ตอนนี้เราเป็นใครกันนะ”

 

จู่ๆร่างของเขาก็ปรากฏขึ้นที่คฤหาสน์หลังหนึ่ง  

 

 “ปกรณ์ กลับมาแล้วหรอลูก คงจะเหนื่อยมากหล่ะสิ มานั่งกินข้าวกันเถอะลูก พ่อสั่งให้เด็กจัดโต๊ะอาหารไว้แล้วน่ะ”

 

“คร้าบ”

 

ระหว่างที่นายบอย กำลังนั่งลงบนโต๊ะอาหาร เขาก็เหลือบไปเห็นนางฟ้าน้อยปรากฎกายขึ้น

 

“นี่เป็นแผนของเธอใช่ไหม นางฟ้าน้อย”

 

“นั่นลูกพูดอยู่กับใครน่ะ”

 

“อ๋อ คร้าบ ไม่มีอะไรหรอกครับพ่อ”

 

“ ท่านพระพรหมสั่งการมาจ้า เอาเป็นว่าฉันช่วยได้แค่นี้ แต่เธอต้องเผด็จศึกเอาเองนะจ๊ะ” นางฟ้าบอก

 

แล้วนางฟ้าก็หายตัวไปอีกครั้ง บนกลีบเมฆ ที่สูงมาก จนทำให้บอยต้องชะเง้อมองจนคอเคล็ด

 

“กินข้าวกันเถอะลูก” ทั้งสองพ่อลูกกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย ท่ามกลางสาวใช้ที่คอยให้บริการเสิร์ฟอาหาร

 

ณ คฤหาสน์อีกหลังหนึ่ง สาวน้อย สุมาลี กำลังนั่งคิดถึงความหลังครั้งเก่า ที่เขาเคยเป็นเพื่อนกับปกรณ์มาตั้งแต่วัยเยาว์ เธอนั่งเปิดสมุด friendship สมัยมัธยมปลาย และคิดถึงความหลัง ที่ปกรณ์ดีกับเธอเรื่อยมา แต่เธอกลับไม่เคยไยดีกับเขาสักนิด จนเข้ามหาวิทยาลัย เธอกลับไปมีแฟน เป็น ชายหนุ่มนักธุรกิจผู้ยะโส ซึ่งพ่อของเขามีหุ้นส่วนอยู่บริษัทซึ่งตอนนั้นได้ขยายตัวไปมาก

 

เธอนึกถึงวันที่ ปกรณ์มาบอกรักเธอ และวันนั้นเป็นวันจบการศึกษาระดับชั้นมัธยมปลาย เขาให้ดอกกุหลาบแก่เธอ แต่เธอกลับโยนมันทิ้งลงถังขยะด้วยความไม่ใส่ใจ และจากนั้น เธอก็ไม่ได้ติดต่อกับเขาอีกเลย จนวันนี้

 

“แล้วไยเขาถึงมาหาเธอนะ หรือว่าเขายังรักเธออยู่ แต่ว่า ฉัน...”

 

สุมาลีครุ่นคิดถึงความหลังด้วยความไม่เข้าใจในชะตาชีวิตของตนเอง

 

ไม่นานรถเบ้นซ์คันยาวสีดำ ก็แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของเธอ  เสียงแตรบีบเสียงดัง “แปร๊นๆๆๆ”

 

“มาแล้วค่ะ” คนใช้ชื่อ อิ่ม รีบมาเปิดประตูอัลลอยด์ที่มีสีทองเหลืองอร่าม

 

“อ้าวคุณท่านมากันแล้วหรอคะ”

 

“อืมเพิ่งเสร็จงานเนี่ยแหล่ะ”

 

ว่าแล้วคุณแม่กับคุณพ่อของสุมาลีก็เดินขึ้นห้องพร้อมกับความกลัดกลุ้มเล็กน้อย

 

คุณแม่ของสุมาลี หรือ คุณ มาลัยดำรงตำแหน่งเป็นรองประธานบริหาร ส่วนคุณพ่อของเธอ หรือ คุณก้องเกียรติดำรงตำแหน่งเป็นประธานผู้บริหาร และบริษัทของเธอมีสำนักงานใหญ่อยู่ที่กรุงเทพ

 

“สุมาลีลูก หลับแล้วหรือยังจ๊ะ” คุณแม่สุมาลีในชุดนอนเอ่ยถาม

 

เธอเปิดประตูห้องนอนของสุมาลีเข้าไป และบรรจงก้มลงจูบที่หน้าผากของเธอ

 

“ฝันดีนะจ๊ะลูกรัก”

 

ฝ่ายคุณพ่อของสุมาลีกำลังนั่งดูเอกสารรายรับของเดือนนี้ของบริษัท และนั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

 

“เดือนนี้รายได้ไม่ดีเลย” เขารำพึง

 

ต่อจากนั้นบ้านก็แลดูเงียบเชียบ และมืดมิด ยามค่ำคืนทุกคนหลับใหลยามนิทรากันหมดเลย

 

ท่ามกลางภาพต่างๆ บอยกำลังคิดถึงสุมาลีอย่างหนัก เขานอนไม่หลับในคืนนี้

 

“ทำยังไงผมถึงจะได้เจอเธออีกนะ”

 

เขานอนลงที่ที่นอนที่แสนจะนุ่ม เขาแทบจะไม่เคยนอนที่นอนที่นุ่มขนาดนี้เลย

 

นางฟ้าบินมาจากท้องฟ้ายามค่ำคืน

 

บอยมองดูนางฟ้าตัวน้อยที่มีปีกบินมาด้วยความหวัง

 

“มีอะไรให้ฉันช่วยไหมจ๊ะเด็กน้อย อ่ะอ้า ฉันรู้แระ”

 

ทันใดนั้น บอยก็เห็นลูกแก้วทิพย์บนเตียงของบอย

 

“นี่เธอให้ฉันหรอ ขอบคุณมากนะ”

 

และบอยก็จ้องมองดูสุมาลีหลับไหลอย่างมีความสุข

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา