Black bird เปิดตำนานรัก ระทึกหัวใจเจ้าชายปีกดำ

ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าปนระคนกับเสียงหอบแฮ่กๆของฉันดังขึ้นระงม ฉันวิ่งเข้าไปในซอยที่แสนจะคดเคี้ยวนี่ พลางมองกลับไปด้านหลังเป็นระยะ
ตุบ
เสียงเหมือนของหนักร่วงลงพื้นพร้อมกับที่ร่างของฉันลงไปนั่งกองกับพื้น ฉันพยายามจะยันตัวลุกขึ้นจากพื้น พร้อมกับวิ่ง ไม่สิ เดินกะเผลกไปข้างหน้าที่มืดจนแทบจะหาแสงสว่างจากหลอดนีออนไม่ได้สักดวง
พรึบ
เสียงร่างกายของฉันที่กระแทกเข้ากับฝาผนังของบ้านหลังเล็กๆข้างทาง ฉันเดินลากเท้าไปนั่งหลบอยู่ตรงถังน้ำข้างๆบ้านหลังนั้น
สักพักก็มีเงาของชายคนหนึ่งโผล่ออกมาตามทาง มันเดินอย่างช้าๆ ในมือก็มีมีดเล่มขนาดกลางอยู่ด้วย หน้าตาของมันดูกระหายเลือดเหมือนพวกขี้ยาโรคจิตมากๆด้วย ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เชื่อเถอะ ว่าถ้าตรงนี้มีกระจกสักบานนะ คงจะเห็นแววตาตัวเองสั่นระริกจนน่าหวั่นแล้วล่ะ มือของฉันมันเริ่มสั่นเทาเมื่อมันเดินมาถึงบ้านหลังนี้ มันวนดูรอบๆตัวสักพักก่อนที่จะเดินจากไปทิ้งให้ฉันถอนหายใจเพราะความโล่งอก
"แฮ่~"เสียงแหบๆที่ฟังดูน่าสยดสยองดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ฉันหันกลับไปมองโดยอัตโนมัติก่อนที่จะเบิกตากว้างอย่าที่ไม่เคยทำมาก่อน มันมาอยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไร! เหมือนสมองจะสั่งการได้เร็วทันใจจริงๆในเมื่อฉันลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีออกมาอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่ล้มลงไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วทำให้ฉันวิ่งได้ช้าลง ช้ามากๆ ช้าจนไอ้ขี้ยานั่นกระชากแขนฉันจนฉันไปนั่งพับเพียบกับพื้นเสียอย่างนั้น ฉันตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าด้วยความกลัว กลัวอย่างที่ไม่เคยกลัวมาก่อน ไอ้ขี้ยามันทรุดตัวนั่งยองๆตรงหน้าของฉันพร้อมกับยกมือมาลูบใบหน้าเรียวของฉันอย่างเบามือ มันแสยะยิ้มอย่างน่าหวาดผวา ก่อนที่จะ
เพี๊ยะ
ไอ้เวรนั่นมันตบหน้าฉันจนเลือดกลบปาก! แก้มซ้ายทั้งแก้มมันแสบจนชาไปหมดแล้ว ตอนนี้ฉันรู้สึกอยากจะร้องไห้จังเลย มันแสยะยิ้มอีกครั้งก่อนที่จะเงื้อมีดขึ้นเหนือหัว แววตามันดูสนุกสุดๆต่างกับฉันที่มีน้ำใสใสอาบแก้มทั้งสองข้าง ในวินาทีนั้นเองที่มันลดมือลงมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับฉันที่หลับตาปี๋เพราะความ
กลัว
กึก
ฉันลืมตาขึ้นอย่างช้าๆก่อนที่จะตัวแข็งท่อกับภาพตรงหน้า ไอ้ขี้ยานั่นถูกกระชากหัวจากทางดังหลัง มีดเล่มนั้นนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นคอนกรีตที่เย็นยะเยือก ส่วนคนที่กระชากหัวไอ้ขี้ยานั่นเป็นผู้ชาย ผมสีดำ ดวงตาเรียวสีดำสนิท หน้าตาถือว่าดีมากจนถึงดีแบบยอดเยี่ยม แต่สิ่งที่ทำให้ฉันตกใจกลัวได้มากกว่านั้นคือ ปีกนกสีดำที่อยู่กลางหลังเขาน่ะสิ!!
เขาเหวี่ยงไอ้ขี้ยานั่นด้วยแรงมหาศาลจนมันไปนอนสลบกองกับพื้นไม่ไกลไม่ใกล้กัน เขา ไม่สิ ปีศาจ เดินมาหาฉันอย่างช้าๆ เขานั่งยองๆตรงหน้าก่อนที่จะเอื้อมมือมาเช็ดน้ำจาให้อย่างแผ่วเบา
"ฉันมารับเธอแล้ว เมษา"
"..."
"ฉันสัญญาจะไม่ยอมให้ใครมันมาทำร้ายเธออีก"
เคียวยะ!!หลังจากที่เขาประคับประคองร่างอันไร้เรี่ยวแรงของฉันลุกขึ้นได้เขาก็พาฉันมาที่ที่หนึ่ง มันเป็นคฤหาสน์ใหญ่ที่อยู่กลางป่า ที่นี่มีคนอาศัยอยู่ด้วยกัน รวมๆแล้วห้าคน หญิงหนึ่งชายสี่
ตอนนี้เคียวยะเขาเก็บปีกบ้าๆนั่นไปแล้วล่ะ
อ้อ เคียวยะเขาเป็นแฟนเก่าฉันสมัยม.ต้นน่ะ แต่หลังจากนั้นเขาก็หายตัวไปอย่างลึกลับ ฉันเองก็เพิ่งจะได้เจอเขานี่แหละ เขาไม่ได้อธิบายเรื่องปีกอะไรมาก เขาแค่บอกว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาแค่นั้นเอง
"เคียวแกพาลูกแมวที่ไหนมาด้วยวะนั่น"
ผู้ชายผมสีน้ำเงินดูท่าทางกวนประสาทพูดเสียงระรื่นก่อนที่จะเดินมาใกล้ๆฉันแล้วยื่นหน้าเข้ามา
ฉันผวากอดแขนเคียวยะแน่นด้วยความกลัวและแปลกใจ
"ยุ่ง"
เคียวยะพูดเสียงแข็งก่อนที่จะจูงมือฉันเข้าไปนั่งข้างใน
เขาเดินออกไปจากห้องนี้สักพักหนึ่งแล้ว
"นี่เธอ เธอชื่ออะไรเหรอ"
ผู้ชายผมทองดูท่าทางน่ารักและน่ากิน อ้ะ เอ๊ย!~ ไม่ใช่แล้ว
"เมษา"
ฉันตอบเสียงเบา เขาทำหน้าเข้าใจ(รึเปล่า)
"ฉันชื่อคารัส ไอ้หัวน้ำเงินนู้นชื่อริว อีกคนชื่อคาออส ส่วนผู้หญิงอีกคนที่เธอยังไม่เห็นชื่อนานะ"
คารัสอธิบายรวดเดียวจบ ซึ่งฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร
"เธอเป็นอะไรกับเคียวยะอ่ะเมษา"
คารัสยังคงพล่ามถามต่อไป อยากบอกจังเลยอ่ะ ว่าคำถามนี้ ..จุกมาก!
เป็นอะไรเหรอ นั่นสิ ฉันเป็นอะไรสำหรับเขาล่ะ!?
"..."
คารัสทำหน้าเจื่อนไปเมื่อเห็นแววตาเศร้าๆของฉัน เขายิ้มแห้งๆก่อนที่จะขยับไปนั่งตรงมุมอื่นแทน
"ฉันกลับได้รึยังอ่ะ ('_')"
"เดี๋ยวฉันไปส่ง"
เคียวยะที่เดินออกมาพร้อมกับพูดเสียงเรียบไม่เปิดเผยความรู้สึกใดใดออกมา
"แล้วนานะล่ะ"
ใครอ่ะนานะ ...ใช่คนที่พูดถึงรึเปล่า"
หลับไปแล้ว ฝากดูต่อด้วย"
"อืม"
เคียวยะหันมามองฉันแวบหนึ่งก่อนที่จะเดินนำออกไปฉันจึงวิ่งตามเขาไป
"เมษา"
"หืม ??"
"เธอไม่ต้องบอกใครเรื่องฉันหรอกนะ แล้วห้ามมาที่นี่หรือทำเป็นว่ารู้จักกับพวกฉันอีก"
"ทำไมล่ะ"
"ไม่ต้องรู้หรอก"
แล้วเขาก็ค่อยๆถอยหลังแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ฉันยืนนิ่งจมน้ำตาอยู่แบบนั้น ฝนเริ่มทำท่าจะตกจากนั้นไม่กี่วินาทีฝนก็เริ่มเทลงมาหาบใหญ่ แต่ฉันยังคงยืนอยู่หน้าบ้านเหม่อมองฟ้าอยู่แบบนั้น
เจ็บจังเลยแฮะ...
ทั้งที่เขาบอกเองแท้ๆ ว่าจะมารับฉัน บอกเองแท้ๆว่าจะไม่ให้ใครทำร้ายฉันอีก มันคงเป็นไปไม่ได้จริงๆใช่ไหม..

Talk (รวม)
มาอัพต่อจนจบแล้วนะ คาดว่าตอนที่สองจะมาทีหลัง ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ มะรืน วันต่อไปนี้ และจากนั้น เอาเป็นว่าแต่งจบเมื่อไรจะมาอัพให้นะค่ะ