พ่อหนูไม่ได้เจ้าชู้

หลังจากที่น้ำหวานถือน้ำตามที่พ่อสั่งมาให้พ่อ พ่อก็เริ่มเล่าเรื่องเมื่ออดีตของเขาต่อ พร้อมๆกับที่น้ำหวานเตรียมนั่งฟังอย่างใจจดใจจ่อเลยทีเดียว

-------------------------------------------------------

หลังจากวันที่พ่อได้พบเจอกับเด็กหญิงคนนั้น พ่อก็อยากที่จะเล่นกับเธออีก และเล่นให้สนุกกว่าวันนั้น พ่อแอบคิดว่าจะได้เจอเธออีกมั้ยในวันพรุ่งนี้ แต่แล้วความฝันก็เป็นจริง พร้อมกับข่าวที่ไม่อยากจะได้ยินมากนัก ในวันนี้ก็ได้เจอกับหญิงสาวอีกครั้ง แต่เธอมาพร้อมกับผู้ชายวัยกลางคน ในความคิดของพ่อตอนนั้นคือ วันนี้จะได้เล่นกับเธอสองต่อสองอีกรึป่าวนะ แต่ในไม่กี่อึดใจต่อมา เสียงเข้มๆของผู้ชายไวกลางคน คนนั้นก็ดังขึ้น พร้อมกับหยุดยืนที่ตรงหน้าพ่อ 

"เธอเองหรอกเหรอที่เป็นเด็กชายที่ น้องปอมเล่าให้ฟัง"ชายวัยกลางคนกล่าวทักทาย พลางยิ้มไปด้วย และพูดต่อ

"วันนี้ก็รบกวนอีกหน่อยนะ ฝากดูแลน้องเค้าด้วยนะ พ่อ....เออ....หรือว่าลุงดีนะ เอาเป็นว่าลุงก็แล้วกัน วันนี้ลุงมีไอศกรีมมาด้วย ละนี่เงินนะ พาน้องไปซื้อขนมด้วย เดี๋ยวลุงฝากน้องเค้าสักพักนะ"

"ครับผม จะดูแลน้องให้ดีที่สุดเลยครับ"พ่อยกมือไหว้ พร้อมรับเงิน และรับคำลุงกลางคนคนนั้น

จากนั้นลุงกลางคนคนนั้นก็เดินหายแวบไป เหลือเพียงเด็กหญิงตัวเล็กๆที่คุ้นเคย และพ่อยังได้รู้จักชื่อของเธออีกด้วย

"เธอชื่อปอมเหรอ ชื่อน่ารักเนาะ เราชื่อโน้ตนะ"พ่อเริ่มเปิดฉากคนกับเธอ ละบอกชื่อของพ่อไป

"อ๋อ โน้ต แล้วอายุเท่าไหร่" เด็กหญิงชื่อปอมตอบกลับ 

"6 ขวบน่ะ"พ่อตอบเธอไป

"อ๋อ เรียกโน้ต ว่าพี่ดีกว่า"

"แล้วแต่จร้า งั้นพี่ก็เรียกว่าน้องปอมแล้วกัน เอ้อแล้วลุงคนมะกี้(เมื่อสักครู่นี้)พ่อน้องปอมเหรอ"

"ช่ายแล้วคร้า พี่โน้ต"

"เอานี่ ไอติม(ไอศกรีม)ที่พ่อปอมให้ไว้เอาอันไหนให้มาสองอัน อันนึงพี่ขอละกัน"

"จร้า พี่โน้ตเอาอันไหน อันที่เหลือก็เอามาให้ปอมนะ"

แล้วเราทั้งสองก็เล่นในสนามเด็กเล่นแห่งนั้น พร้อมกับกินไอติมอย่างเอร็ดอร่อย และพูดคุยกันตามภาษาเด็ก จากนั้นพ่อก็เสนอว่าไปหาซื้อขนมกันมั้ย เธอก็พยักหน้าตกลง เท่านั้นล่ะใจแทบละลาย รู้มั้ยน้ำหวาน ว่าเวลานั้นเธอทำหน้าทำตาได้น่ารักมาก ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง เหมือนกับพวกในการ์ตูนอะไร อย่างนั้นเลยล่ะ น้ำหวานเอ๊ย จากนั้นเราทั้งสองก็เดินไปซื้อขนมที่หน้าโรงเรียนนั่นล่ะ เป็นร้านเจ้าประจำของพ่อ ที่พ่อจะอ้อนปู่ให้ไปซื้อ ขนมก็มีเยอะแยะเลยล่ะ แต่พ่อแนะนำขนมอย่างนึงให้น้องปอมไป คือขนมเต่าทอง มันเป็นช็อกโกแลตเปลือกข้างนอกเป็นรูปเต่าทอง ซึ่งปอมก็ชอบเลย เหมามาซะเยอะเลย กินจนพุงกลางกันเลยทีเดียว ช็อกโกแลตวันนั้น ต่อไปนี้ละไปเหมือนข่าวร้าย เพราะพอนึกขึ้นมาก็ใกล้จะปิดเทอมแล้ว และคงไม่ได้เห็นกันอีก แต่ก็ยังดีที่เหลืออีกตั้งสามวัน แต่ปอมได้ยินที่พ่อพึมพำ เลยบอกว่า

"หนูก็เสียใจ ได้เจอพี่ชายใจดี แต่ต้องจากกันแล้ว พรุ่งนี้ปอมคงมาเล่นที่นี่เป็นวันสุดท้าย แต่ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ปอมจะเอาขนม เอาของเล่นมาเล่นกับพี่โน้ตให้จุใจไปเลย"

"ได้ๆ เดี๋ยวรีบออกมาเล่น"พ่อก็ตอบปอม

อีกไม่กี่อึดใจ พ่อของน้องปอมก็มา ละก็พานางฟ้าตัวน้อยๆ ขึ้นรถหายไปพร้อมกับพระอาทิตย์ที่อีกไม่นานจะลับขอบฟ้า วันนี้แปลก ปู่ของน้ำหวานมารับช้ามาก แต่สักหน่อยก็มีใครไม่รู้ใส่ชุดทหารมาหยุดที่ตรงหน้า พ่อก็เหลือบขึ้นไปมองที่แท้เป็น ลุงมิ่ง เป็นรุ่นพี่ของในทางทหารของปู่น้ำหวาน ซึ่งพ่อก็รู้จักเพราะก็ชอบไปเล่นบ้านนั้นบ่อยๆ บ้านหลังนั้นมีลูกชายยุคนนึง ก็คือ ไอ้ปื้ด เพื่อนซี้ พ่อเลยล่ะ น้ำหวานก็เห็นบ่อยๆ นั่นล่ะรู้จักกันตั้งแต่เด็กเลย เย็นของวันนี้ก็ได้กลับ กับลุงมิ่งนี่ละ เพราะปู่ของน้ำหวาน ไม่ว่างมาหลับเลยวานให้ลุงมิ่งมาแทน

-------------------------------------------------------

"ปู่มิ่ง กะลุงมิ่งที่พ่อเรียกคนเดียวกันช่ายมั้ยจ๊ะพ่อ" น้ำหวานพูดแทรกขึ้นเพราะความสงสัย

"อ๋อ ช่ายแล้วจร้า ปู่มิ่งที่น้ำหวานไปเล่นกับท่านบ่อยๆ คนนั้นแหละ" แล้วพ่อก็ตอบน้ำหวานไป พร้อมกับเหลือบไปมองที่ข้างนอกเห็นว่าฝนหยุดตกแล้ว 

"น้ำหวาน เราไปหาเดินกันมั้ยเปลี่ยนบรรยากาศ ฝนหยุดตกแล้ว บรรยากาศกำลังดีเลย"พ่อบอกน้ำหวานและชวนไปเดินเล่น

"ก็ดีนะคะ เดินไปเล่าไปด้วยนะคะ ใกล้จบแล้วสินะตอนเมื่อพ่อยังเป็นอนุบาล"น้ำหวานพูดไปยิ้มไป 

จากนั้นสองพ่อลูกก็เดินออกจากบ้านไปที่สวนสาธารณะใกล้บ้าน ซึ่งที่แห่งนั้นก็มีบ่อน้ำอยู่ด้วย ซึ่งบรรยากาศดีมากเลยทีเดียว