แผนรักร้ายมัดหัวใจนายเย็นชา*-*

   "แน่ใจนะยัยเนยที่แกสืบข้อมูลมาว่าพี่เวกัสเรียนที่นี่อะ"ฉันถามยัยเนยเพื่อนสนิทสมัยประถมอย่างไม่ค่อยแน่ใจ ก็ยัยนี่สืบมาว่าพี่เวกัส รักแรกของฉันเมื่อ 10 ปี ที่แล้วมาเรียนต่อที่นี่ ฉันก็เลยตามเข้ามาเรียน ตั้งแต่วันนั้นวันที่พี่เขาช่วยฉันมันทำให้ฉันรู้สึกชอบพี่เค้าตั้งแต่แรกเห็น เขาดูเท่และหล่อมากๆๆๆแถมยังให้ผ้าเช็ดหน้าฉันไว้อีก ถึงแม่ตอนนั้นจะพูดไม่รักษาหน้าฉันบ้างก็เหอะ
        เพราะตั้งแต่วันนั้นมาไอ้เฟิสหัวโจกของห้องที่ชอบแกล้งฉันทุกวันก็ไม่กล้ามายุ่งกับฉันอีกเลย แถมฉันก็ไม่ได้เจอพี่เขาอีกแล้วซะด้วยสิ........
    "วิปครีมๆยัยวิปครีม!นี่แกฟังฉันอยู่รึป่าวเนี่ยหา!!"ฉันสดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆเสียงแหลมๆของยัยเนยก็ทุลุเข้ามาในหูฉันอย่างดังเกิน 180 เดซิเบล แสบแก้วหูชะมัด
   "ฟังดิ ว่าแต่แกพูดว่าอะไรเหรอ"ฉันยิ้มเจื่อนๆไปให้เพื่อนก็ยัยเนยทำหน้าแบบจะกินเลือดกินเนื้อฉันอะดิอะไรอะแค่ไม่ได้ฟังเท่านั้นเอง ใจร้าย!!
   "ฉันบอกว่าฉันแน่ใจ 100%ยะที่พี่เวกัสเรียนที่นี่เนื่องจากพี่ชายฉันน่ะเรียนที่นี่แล้วก็ห้องเดียวกับพี่เค้าด้วย"
   "จิงอะสงสัยฉันต้องตีสนิทกับพี่แกให้มากๆแล้วละฮิๆ"พูดจบฉันก็อมยิ้มอย่างดีใจสุดๆ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันจะได้เจอพี่เวกัสอีกครั้งพี่เขาต้องหล่อมากกว่าเดิมแน่ๆเลยอยากเห็นซะแล้วสิ
   "ฉันว่าพี่เวกัสอะต้องเป็นเกย์แน่ๆเลยขนาดกีวี่ที่เป็นดาวโรงเรียนไปขอคบยังกล้าปฏิเสธเลยนะแกฉันรับไม่ได้"
   "ใช่ฉันก็รับไม่ได้" ระหว่างที่ล้างมืออยู่ฉันก็ได้ยินพวกผู้หญิงกำลังคุยกันถึงผู้ชายคนนึงอยู่ ใช่แล้ว!!ผู้ชายคนนั้นก็คือพี่เวกัส แถมยังบอกว่าพี่เวกัสเป็นเกย์อีก พี่เวกัสอะนะเป็นเกย์ไม่มีทางแน่นอน*_*
              เอ๊!  รึว่าจะจริง ฮือๆๆๆๆๆๆพี่เวกัสเป็นเกย์งั้นเหรอไม่จริงงงงงงงงงงง
        หลังจากได้ยินเรื่องพี่เวกัส ฉันก็รู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรงซะดื้อๆมือเท้าชาไปหมด รักแรกของฉัน ดันต้องแตกสลายเพราะพี่เวกัสเป็นเกย์ เวรกรรมอะไรของช้านเนี่ยยยยยยTT_TT
        ตุ๊บ!!ซวยแล้วฉันเดินชนคนอีก ซุ่มซ่ามจริงเรา ฉันก้มลงหยิบหนังสือที่พื้นให้ผู้ชายที่ฉันเป็นคนเดินชนด้วยความไม่ได้ดูทางอย่างรู้สึกผิด
         ฉันเงยหน้ามองผู้ชายตรงหน้าอย่างอึ้งๆเพราะความหล่อเขาหล่อมากกกกกกกกกก
                        >_<    >//<  เขินๆๆๆๆๆๆๆเดินชนคนหล่อ
         ดวงตาเรียวคม คิ้วเข้มหนาสายตาที่มองมาแล้วบาดลึกลงไปถึงขั้วหัวใจ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางน่าจุ๊บเอ้ย! บ้า!!ได้ก็ดี คริๆ เอ๊!!ว่าแต่หน้าคุ้นๆแฮะความรู้สึกนั้นมันบอกว่าฉันต้องเคยเจอเขามาก่อน
   "เอ่อ ๆ ระเราเคยเจอกันมาก่อนรึป่าวคะ"ฉันถามตะกุกตะกักด้วยความเขิน>//<
                  เงียบ...............................................................
         ฉันขยี้ตามองผู้ชายตรงหน้าก็เหลือแต่เพียงความว่างเปล่า ฉันคุยคนเดียวงั้นเหรอ เวร!! เขาไปซะแระไม่ทันได้ถามชื่อเลยอะ ถ้าฉันไม่อึ้งกับความหล่อของเขาป่านนิได้รู้ชื่อเขาไปแล้ว เสียดายยยยยยยยยย*//*