9 Day Of Sora 9 วันของโซระ

                             9 Day Of Sora
Day 1
ยามเย็น ฝนตกหนัก ณ สวนสาทารณะ เด็กสาวคนหนึ่ง อายุ 16 ปี ชื่อว่า อายามิ โซระ ตากลมโต หน้าตาน่ารัก
มัดผมหางม้า หุ่นดี ใส่ชุดนักเรียนนั่งหลบฝนอยู่ใต้เครื่องเล่นสไลเดอร์ เธอนั่งรออยู่สักพักแต่ฝนไม่มีท่าทีว่าจะหยุดตกเลย เธอจึงลุกออกมาจากใต้เครื่องเล่นสไลเดอร์ จากนั้นเธอรีบวิ่งกลับบ้านเพื่อให้เปียกน้อยที่สุด แต่พอวิ่งได้สักพักเธอก็สะดุดกล่องยากล่องหนึ่งล้มลง

"อุย.....เจ็บๆ ชุดฉันเปียกหมดเลย เลอะโคลนด้วย ใครมาทำอะไรตกเอาไว้เนี่ย" โซระ พูดพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อหาว่าเธอสะดุดอะไรกันแน่
"อะเด๊ะ.....กล่องยานี่เองหรอที่เราสะดุด แต่ใครทำกล่องนี่ตกไว้ล่ะ" โซระพูดจบก็พะยุงตัวเองลุกขึ้นยืน แล้วพยายามคิดว่าใครทำกล่องยาอันนี้ตกไว้กันแน่
"เอ๊ะ นี่มันทางผ่านตอนกลับจากโรงเรียนนี่นา อาจจะมีใครทำตกไว้ก็ได้ เราเก็บไว้แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปหาเจ้าของที่โรงเรียนดีกว่า ตอนนี้รีบกลับบ้านดีกว่าจะมืดอยู่แล้ว แถวนี้ชอบมีพวกโรจจิต แถมเราเองก็หน้าตาน่ารักไม่เบาด้วย" พูดเสร็จเธอชงักไปกับสิ่งที่เธอพูดขึ้นมาเอง แล้วออกอาการหวาดกลัวทันที จากนั้นโซระก็เริ่มออกวิ่งผ่าสายฝนที่ตกหนัก กลับไปบ้าน

"กลับมาแล้วค่า"โซระพูดพร้อมคิดในใจว่า
"เฮ้อ กลับถึงบ้านสักที รีบไปอาบน้ำ กินยา แล้วนอนดีกว่า เดี๋ยวเป็นหวัด"
"อ่าว โซระ ทำไมเนื้อตัวถึงเปียกปอนเหมือนเพิ่งไปเล่นสาวน้อยตกน้ำมาเลยล่ะลูก"เสียงแม่ของโซระ ถามอย่างเป็นห่วง
"ป่าวค่ะแม่ หนูวิ่งตากฝนมาค่ะ หนูขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ" โซระพูดเสร็จก็เดิน เชอะแชะ ไปวางกล่องยาที่โต๊ะ ก่อนจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป
"โซระลูก นี่กล่องยาอะไรน่ะลูก" แม่ตะโกนถามโซระที่อยู่ในห้องน้ำ
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะแม่ หนูเก็บได้ คงเป็นของเพื่อนทำตกไว้น่ะค่ะ"
"แม่ว่ามันน่าจะเป็นยาลดไข้นะลูก อาบน้ำเสร็จก็กินซะเลยนะ มันเหลือเม็ดสุดท้ายแล้ว"แม่พูดเสร็จแล้วเดินเข้าครัวไป

โซระอาบน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จก็มากินยาที่เก็บได้ตามที่แม่สั่ง
"ว่าจะเอาไปคืนเจ้าของ แต่กินเลยก็ได้ มันเหลือแค่เม็ดเดียวด้วยนี่ เจ้าขิงคงไม่ต้องการแล้ว"โซระคิดในใจก่อนหยิบยาเข้าปากพร้อมกระดกน้ำตามไปหลายอึก
"จะกินข้าวมั้ย โซระ แม่จะได้ทำให้" แม่ตะโกนถามจากในครัว
"ไม่ค่ะแม่ หนูไดเอท หนูไปนอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะแม่" พูดเสร็จโซระรีบเข้าห้องตัวเองไปนอนทันทีด้วยความเหนื่อยที่วิ่งกลับบ้านมา

รุ่งเช้าวันถัดมา
"โซระ โซระ ตื่นได้แล้วนะลูกจะสายแล้วเดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันนะ" เสียงแม่แหกปากปลุกโซระจอมขี้เซา
โซระตื่นขึ้นมา ลุกเดินจะไปอาบน้ำ เมื่อเดินผ่านกระจก โซระกรี๊ดดังลั่นเมื่อเห็นตัวเองในกระจก
"ไม่น๊า ทำไมฉันถึงมีหางงอกออกมาได้ล่ะ ทำไมกัน แถมมีหูด้วยเหมือนแมวด้วย กรี๊ดทำไม ทำไม ชั้นไม่อยากเป็น NEKO น๊า" โซระโวยวายพร้อมกับส่ายหางดุ๊กดิ๊ก และคิดว่านี่ต้องเป็นฝันร้ายแน่ๆ
"ใช่แล้วนี่เป็นฝันแน่ๆ ต้องลองกันหางที่งอกออกมาดู ถ้าไม่เจ็บคือฝันแน่ๆ"โซระคิดในใจ พร้อมเอามือไปจับหางตัวเองมาเข้าปากแล้วกัดเต็มแรง พร้อมลงเขี้ยวด้วย
"โอ๊ย.....เจ็บนี่นาเผลอลงเขี้ยวไปด้วยสิเลือดออกเลยอ่ะ แงเจ็บๆ นี่ไม่ใช่ฝันแล้วมันคือเรื่อจริง แบบนี้ไม่เอาน๊าา ม๊ายๆ"โซระโวยวายพร้อมลงไปดิ้นกับพื้น กระแด่วๆๆๆๆ
"โซระเมื่อไหร่จะลงมาอาบน้ำ ร้องโวบวายอยู่ได้ ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ"เสียงแม่ตะโกนเรียกโซระด้วยความหงุดหงิด
"ขอโทษค่ะแม่ หนูจะลงไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" พูดเสร็จพร้อมกับใช้ผ้าเช็ดตัวคลุ่มหัวเพื่อปิดหูตัวเอง แล้วจับหางตัวเองยัดเข้าไปในเสื้อ
"ถ้าแม่เห็นฉันในสภาพแบบนี้ฉันตายแหงๆเลย ทำไมซวยแบบนี้" โซระคิดในใจพร้อมกลับค่อยๆย่องลงไปอาบน้ำ และทำภารกิจ จนเสร็จพร้อมไปโรงเรียน
"งานเข้าแล้วฉัน จะไปโรงเรียนยังไงล่ะทีนี้ ในเมื่อมีหูกับหางโผล่มาแบบนี้ เพื่อนๆจะว่าอะไรมั่งก็ไม่รู้ อะเด๊ะ ใช่แล้ว คอสเพลย์ไง ใช่ๆ ถ้าบอกไปว่าคอสเพลย์ต้องไม่มีใครสงสัยแน่ๆ..... เดี๋ยวนะ..... แล้วใรจะแต่งคอสเพลย์ไปโรงเรียนเล่าเนี่ย" โซระคิดในใจด้วยความเครียดสุดๆ
"โซระ แม่จะไปช่วยพ่อทำงานที่อเมริกาสัก2อาทิตนะลูก ช่วงนี้พ่อเขาทำงานหนักแม่จะไปดูแลพ่อเขาหน่อยน่ะ ช่วงนี้ลูกก็ย้ายไปอยู่บ้านเพื่อนคนไหนสักคนก่อนนะจ้ะ"เสียงแม่ตะโกนบอกลูกสาวพร้อมลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกจากบ้านไปเลย
"โธ่...แม่ พูดเสร็จก็ออกไปเลยรึเนี่ย มีแม่ที่ไหนเขาส่งเสริมลูกให้ไปอยู่บ้านคนอื่นกันล่ะเนี่ย แล้วฉันอยู่นสภาะแบบนี้จะไปขออยู่บ้านใครดีล่ะเนี่ย ชั่งเถอะ เรื่องนั้นไว้ค่อยคิดทีหลังตอนนี้รีบไปโรงเรียนดีกว่า" โซระบ่นคนเดียวพร้อมกับรีบวิ่งไปโรงเรียน

"อ่าว คุณอายามิ เธอแต่งดิสเพลย์มาโรงเรียนทำไมล่ะ" เสียงอาจารย์ถามทันทีเมื่อ โซระเดินเข้าห้องเรียน
"ซวยล่ะสิฉัน กลัวสายจนลืมไปว่าเรามีหูกับหางงอกออกมาเมื่อเช้านี้ จำทำยังไงดีนะ"โซระยืนตัวสั่นไม่รู้จะบอกอาจารย์ว่ายังไง สักพักหนึ่ง โซระก็ตะโกนบอกอาจารย์ไปว่า
"อาจารย์คะ หนูชอบคอสเพลมากเลยค่ะ วันไหนไม่ใส่แล้วจะเป็นลมเข้าโรงพยาบาลได้เลยนะคะ ฉะนั้นได้โปรดให้หนูใส่ตอนอยู๋ที่โรงเรียนด้วยเถอะค่ะ" โซระพูดเสร็จพร้อมคิดในใจว่า
"เอาวะ....เป็นไงเป็นกัน" อาจารย์อึ้งไปพักหนึ่งพร้อมกับเพื่อนในห้องพากันอึ้งตามกันทั้งห้อง
"งะ งั้นหรือ ถ้าขนาดถึงต้องเข้าโรงพยาบาล อาจารย์ก็อนุญาติอ่ะนะ แต่อนุญาติแค่คุณอายามิคนเดียวเท่านั้นนะ คนอื่นห้ามแต่งมา คุณอายามิ ไปนั่งที่ได้แล้ว คาบแรกจะเริ่มแล่วนะ"ทันทีที่อาจารย์พูดจบโซระก็รีบเดินไปนั่งที่ตัวเองด้วยความอายอันมหาศาล และดูกกดดันจากสายตาเพื่อนทั้งห้อง
"นี่ๆเธอ รู้ไหนว่า อากิระ คาโอ ที่อยู่ห้องเดียวกับเราน่ะ เขาอยู่อพาร์ทเม้นท์คนเดียวนะเธอ ได้ยินว่ามีปัญหากันทางบ้านน่ะ" , "จริงหรอ อากิระ คาโอ พ่อหนุ่มรูปหล่อ เรียนเก่ง แถมยังแมนมากๆคนนั้นน่ะหรอ" โซระแอบฟังเพื่อนคุยกันแล้วคิดในใจว่า
"ฮิฮิ เสร็จฉันล่ะ เป็นอันว่าฉันจะไปค้างบ้าน อากิระคุงคืนนี้" โซระพูดเสร็จพร้อมจ้องมองไปที่ คาโอ ซึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างแล้วยิ้มให้แบบมีเล่ย์นัย

หลังเลิกเรียนโซระกลับไปขนข้าวของเตรียมย้ายบ้าน และเดินไปบ้าน อากิระ คาโอ ทันที่ เดินไปพร้อมคิดในใจว่า
"ไปอยู่บ้านอีตาซื้อบื้อ อากิระ นี่แหละดีที่สุด เพราะตานั่นอยู่คนเดียว และดูปากไม่สว่าง ตานั่นไม่ค่อยเหมือนผู้ชายเอาซะเล้ย นั่งเงียบๆอยู่คนเดียวทำอะไรก็ไม่รู้"
เมื่อถึงหน้าห้องของ อากิระ โซระเคาะประตูแล้วพูดว่า
"นี่...ๆๆๆ อากิระ คาโอ อยู่ไหมคะ เปิดประตูหน่อยค่า"
ทันไดที่สิ้นเสียงพูดของโซระ อากิระก็เปิดประตูออกมา ทันทีที่เห็น โซระ อากิระ ก็พูดว่า
"มีอะไร ยัยคอสเพลย์ คนกำลังจะอาบน้ำ" อากิระเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนู1ผืนที่เอว
"วาว... เช็กแพ๊กเน้นๆ กล้ามแขนใหญ่เป้ง แมนสุดๆคร่า"โซระคิดในใจพร้อมกับอึ้งไปสักพัก
"นี่....นี่..... ยัยคอสเพลย์ มีอะไรหรือเปล่าถ้าไม่มีฉันจะได้ไปอาบน้ำ" โซระที่โดนเรียกว่ายัยคอสเพลย์ ก็ฉุนจัดดึงประตูให้เปิดออกกว้างๆเพื่อนจะได้ด่าได้ถนัด แต่ทว่า ผ้าขนหนูที่คาดเอว อากิระอยู่นั่นมันไปเกี่ยวกันลูกบิดประตูตอนที่โซระดึงออก โซระพอได้เห็นอานาคอนด้าตัวเป็นๆ ก็สลบไป

ฟื้นขึ้นมาอีกทีด้วยความตกใจก้เป็น อากิระ นั่งดูTV อยู่พร้อมกับหันมาถามว่า
"อ่าว ฟื้นแล้วหรอ เธอสลบไปแน่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า จะกินยาไหม"
ทันทีที่ อากิระพูดจบโซระก็โวยวายทันที
"อ๊าย แกทำอะไรฉันน่ะ ไอ้คนลามก ไอ้คนโรคจิต แง เดี๋ยวแม่แตะยอดหน้าเลย"โซระโวยวาย
"เห้ยๆ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย อายามิ เธอสลบไปเองนะ" อากิระพูดปลอบโซระ
"งั้นหรือ ไม่ได้ทำอะไรแน่นะ"โซระถามเพื่อความแน่ใจ
"แน่สิ ฉันจะโกหกเธอทำไมล่ะ อายามิ" อากิระตอบ
"ถ้าอย่างนั้นก็ขอบใจนะที่ช่วยพาฉันที่สลบไปเพราะอะไรไม่รู้ดำๆใต้สะดื้อ อากิระคุง น่ะ แล้วทีหลังเรียกฉันว่า โซระ เฉยๆนะ" โซระพูดด้วยอาการอายๆ
" อื้ม..งั้นโซระ ทีหลังก็เรียกฉันว่า คาโอ ดีกว่านะ" อากิระ ตอบด้วยความที่อายเนื่องจากถูกเห็นงูน้อย
"งั้นขอเรียก คาคุง ได้ไหมจ้ะ เรียกแบบนี้จะได้สนิทกัน"โซระพูดด้วยอาการอายกว่าเดิม5เท่า
"อื้ม ได้สิ ว่าแต่โซระมาหาฉันมีอะไรหรือเปล่า" อากิระถามด้วยความสงสัย
"คือ...ฉันจะมาค้างที่ห้อง คาคุง สัก2อาทิตน่ะ แม่ฉันไปช่วยงานพ่อที่อเมริกา ฉันเหงาอยู่คนเดียวไม่ได้อ่ะ ฉันทำกับข้าวไม่เป็น"โซระพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ
"จะบ้าเรอะ เธอคิดอะไรอยู่เธอเป็นผู้หญิงนะ โซระทำแบบนี้จะดีหรอ" อากิระโวยวายนิดๆ
"ก็ฉัน...ฉัน...ไม่มีที่ไปแล้วนี่นา กระสิกๆ"โซระพูดพร้องร้องไห้
"เห้ยๆ เธอจะร้องไห้ทำไม ก็ได้ แต่2อาทิตเท่านั้นนะ หยุดร้องได้แล้ว"อากิระพูดด้วยความสงสาร
โซระแอบยิ้มแล้วคิดในใจว่า
"คิกๆๆ แกล้งร้องหรอก ถึงเป็น คาคุง ก็ต้องแพ้น้ำตาผู้หญิงอยู่ดี" คิดเสร็จโซระก็ไปหยิบกระเป๋าแล้วจัดข้าวของตัวเองทันที และเมื่อถึงเวลานอน
"นี่...นายไปนอนอีกห้องนึงสิ จะมานอนห้องเดียวกับฉันได้ยังไง" โซระพูด
"ก้ห้องมันถูก เลยมีแค่ห้องนอนเดียวนี่แหละ" อากิระพูดพร้อมทำหน้าเครียดกลัวจะถูกไล่ออกไปนอนห้องรับแขก
โซระไปคุ้ยๆประเป๋าตัวเองแล้วหยิบหนังสือมาวางกั้นที่นอนของเขา2คนพร้อมพูดว่า
"ห้ามล้ำเส้นมาฝั่งนี้นะ ไม่งั้นนายเจอดีแน่"โซระพูดขู่
"คร้าบๆ ทราบแล้วครับ ว่าแต่จะนอนแล้วทำไมไม่ถอดคอสเพลย์ออกก่อนล่ะ" อากิระสงสัย
โซระจึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้อากิระฟัง
"ฮ่าๆๆ เรื่องจริงหรอเนี่ย แบบนี้เธอก็เป็น เนโกะ ตัวเป็นๆเลยน่ะสิโซระ ฮ่าๆ" อากิระพูดไปขำไป
"ขำบ้าอะไรนักหนา ฉันเครียดอยู่นะ นายต้องมาเป็น เบ้ รับใช้ชั้น และตามหาคนที่ทำยานั่นหล่นไว้ให้เขามาทำให้ฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิมด้วยเข้าใจมั้ย" โซระพูดพร้อมส่ายหางดุ๊กดิ๊ก
"ได้ไง เธอมาอาศัยบ้านฉันนะโซระ แล้วยังให้ฉันเป็นเบ้อีก" อากิระพูดด้วยความ งงๆ
"หุบปากแล้วนอนเถอะน่า ราตรีสวัสดิ์ นะยะ" พูดเสร็จ เขา2คนก็เริ่มกลับกัน
โซระคิดในใจว่า "คาคุง หรอ น่ารักไม่เบาเลยนะตานี่น่ะ อิอิ"
อากิระคิดในใจว่า "โซระ งั้นหรอ มีหูกับหางงอกมาหลังจากกินยาประหลาดเข้าไป แถมยัง ซึน ตัวแม่อีกด้วย สงสัยงานจะเข้าสะแล้วสิเรา"


จบวันที่1แล้วครับ พึ่งแต่งแบบจริงจังครั้งแรกนะครับยังไงอ่านแล้วช่วยติชมด้วยรับ จะให้แก้ตรงไหนบอกได้ครับจะรีบปรับปรุงให้