รักนี้น่ารำคาญกับยัยเย็นชา

แม่ของซาน:ซานๆตื่นได้แล้วลูก

ซาน:แม่?

แม่ของซาน:เพื่อนลูกพาลูกมาน่ะแล้วก็ขอพักด้วยสักปีนึงจ๊ะ^^

ซาน:เพื่อน?

ในขณะที่ซานกำลังงงว่าซานมีเพื่อนด้วยหรอก็มีสาวน้อยคนนึงโผล่มา

โดอาร่า:ฉันเอง...

ซาน:เธอ!!

มีซานเห็นโดอาร่าเดินออกจ่ากห้องเขาไปเพื่อเดินเล่นเขาก็มาวิ่งตามเธอ

หมับ!!

โดอาร่า:ปล่อย...

ซาน:เธอเป็นใคร

โดอาร่า:ปล่อย...

ซาน:ตอบฉันมาก่อนเซ่!!

ปึง!!

โดอาร่าซึ่งเธอก็ทำปากท่องคาถาอีกแล้วมันทำให้ซานงงในช่วงขณะเลยทีเดียว

ซาน:เธอไม่ใช่คนแน่!!

โดอาร่า:นายคือคนเดีวที่จะทำให้งานฉันสำเร็จ

โดอาร่าพูดด้วยเสียงเรียบๆในแววตาสีเงินนั้นยังคงว้างเปล่าแล้วอ้างว้างเหมือนเดิมใครเห็นก็ต้องเศร้าจับใจ

ซาน:ง..งานอะไรของเธอ??

โดอาร่า:ล่าวิญญาณ...

ซาน:ว่าไงนะ!!

โดอาร่า:มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยเพียงนายรับพลังนี้ไปนายสามารถช่วยฉันได้แน่นอน

โดอาร่าตอบด้วยเสียงราบรื้นและใบหน้าที่แสนหวานฉ่ำนั้นเดินเข้ามาใกล้ซานมากกว่า

โดอาร่า:เพียงแค่รับไปนายช่วยฉันได้แน่นอน...

โดอาร่าพูดจบก็เข้าไปจูบซานทันทีทันใดนานมากๆเลยทีเดียว

ซาน:เธอทำอะไรของเธอน่ะ!!

โดอาร่า:มันไม่ใช่จูบมันคือพลังที่ฉันให้นายเตรียมรอเที่ยงคนนี้เถอะ...

โดอาร่าบอกด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนขนลุกเลยทันที

ซาน:เธอ...

โดอาร่า:ถ้านายไม่ช่วยฉันมันเสี่ยงต่อชีวิตนายพบกันคืนนี้...