มาดาราโอะ ฮิคารุ ผู้พิชิตความไร้ค่า!!~

ฮิจิคาตะ ยูเมะ
อายุ 17 ม.ปลาย ปี2
อยู่ห้องเดียวกับ มาดาราโอะ ฮิคารุ
ชอบอาหารพวก ปลา ปลาหมึก หอย กุ้ง ปู อะไรก็ได้ที่มาจากน้ำ....
(ลืมใส่ลงแนะนำตัวละคร...)
------------------------------------------------------
สมบัติชิ้นที่ 1 โลกใบนี้มันก็เหมือนเหรียญ เพราะมันมี2ด้าน!!~
"วันนี้จะอากาศดีไหมน่า เปิดเรียนวันใหม่แท้ๆ ฉันคิดว่ามันต้องมีอะไรดีๆแน่เลยละ ว่าไหม ยูเมะ"เสียงของหญิงคนหนึ่งทัก ยูเมะที่กำลังกินขนมปังอยู่
"เห็นว่ามีเด็กใหม่มาห้องเราด้วยน่า ลึกลับสุดๆเลยละ"ยูเมะพูดด้วยสายตาแหลมคมกับเพื่อนหญิงคนนั่นทำให้...
!!
"ไปที่ห้องกันนับบัดnow!!~"เพื่อนหญิงของเธออุ้มเธอวิ่งโลดไปที่ห้อง โอ้ช่างเป็นแผนการประหยัดพลังงานได้ดีอะไรเยี่ยงนี้... ยิ่งมียัยบ้าพลังอยู่ด้วย พระเจ้า ช่างส่ง2คนนนี้มาให้คุ่กานจริงๆ
ครืด!!~
"ห้องช่างสดใส!!~"เพื่อนหญิงได้เลื่อนประตูห้องแล้วยกมือชู2นิ้วหัวเราะ กร๊ากๆ แต่ไม่ได้ดูห้องเลยว่า มันเต็มไปด้วยกลิ่นควัน คลุ้งกระจุยกระจายจนคนในห้อง ซึมเศร้ากันไปหมดแล้ว เพราะกลิ่นควันคือต้นเหตุ!!~  ต้นเหตุคือ!!~
พั่บๆๆๆๆ
............
ชายไม่รู้ร้อนรู้หนาวกำลังพัด กองไฟให้ลุกโชนเพื่อ ปิ้งปลา ให้อร่อย ซึ่งปลานั่นคือ ปลาแซลม่อนนี้เอง แต่ถึงกระนั่นตอนนี้ เพื่อนหญิงของ ยูเมะสลบเหมือดไปแล้ว....ทำให้ยูเมพเดินเข้าไปใกล้แล้ว บอกกับนักเรียนใหม่ว่า...
"ปลาแซลม่อนหาจากไหนเหรอ..."....
"ได้จากสระน้ำของโรงเรียนหนะ"มันจะไปมีได้ยังไงฟระ!!~
-------------------
เวลาเข้าเรียน....
"นี้คือนักเรียนใหม่ มาดาราโอะ ฮิคารุ จะมาเป็นเพื่อนใหม่ที่นี้ เอ้าใครมีคำถามจะถามฮิคารุว่ามาเลย!!~"อาจารย์หน้าตาใจดีคนหนึ่งที่หลังฮิคารุ......
..................................................
เงียบ.............................................
"ไปปิ๊งปลาไกลๆไปไอ้ตัวไร้ประโยชน์!!~"เสียงนักเลงคนหนึ่ง เอาเท้าขึ้นโต๊ะแล้วสบัดมือไล่ ฮิคารุ....ทำให้ฮิคารุทำสายตาฮิคารุ มองใส่นักเลงชายคนนั่นอย่างเยือกเย็น แล้วเขาก็เดินไปที่หน้าต่าง พูดว่า...
"ฉันจะไปตายเดี๋ยวนี้แหละ เพราะฉันมันไร้ประโยชน์..."ฮิคารุพูดแล้วเปิดหน้าต่าง
"กล้าเหรอ ไอ้เตี้ย"
"อย่าไปยุเขาน่า มารุโอะคุง"อาจารย์
"ชิ..."มารุโอะเดินเข้าไปยืนมือเหมือนจะกระชากคอเสื้อมาดาราโอะ ฮิคารุออกมาแต่....
แปะ...
ฟิ้ว.....
..............................
........................................
มารุโอะเป็นพวกกะไม่เก่ง เลยทำให้มือไปพลั่กหลังฮิคารุตกลงไป
"ว้าก!!~ถ้าแกตายคนที่ผิดก็คือฉัน ฉันจะกลายเป็นฆาตกร!!~"มารุโอะลนลานวิ่งหัวลุกเป็นไฟ ทำให้ห้องสดชื่นคนนิดหน่อย!!~โอ้วพระเจ้า!!~
ณ กลางอากาศ
"อะไรกัน ไม่อยากให้ฉันตายแล้วเหรอ- -"ฮิคารุมองไปที่หน้าต่างที่เขากระโดดขึ้นมาแล้วยิ้ม...
ณ ห้องเรียน
"ว้าก!!~"มารุโอะหัวลุกเป็นไฟ จนเพื่อนในห้องหัวเราะ
หมับ...
ฮิคารุขึ้นมาจากหน้าต่างแล้วก็เดินไปที่โต๊ะเรียนของเขา นั่งลองแล้วเลือกไม้ทำไฟ....
....................
..........................
...............................
.......................................
ยอดชาย อภินิหาร บรรลัยเทพ ขึ้นจากตึกได้....
"ร...เรียนเถอะ..."อาจารย์พูดแล้วหันไปหยิบช็อกมือสั่นที่กระดาน..........
หลังจากนั่น 1 สัปดาห์
ภายในหนึ่งสัปดาห์นั่น
"ฉันจะไปตายเดี๋ยวนี้แหละ"
"ฉันมันสมควรตาย"
"นั่นสินะฉันมันขยะที่ยังไม่ได้เผา"
ฉัน
ฉัน
ฉัน!!~
ฮิคารุ ภายใน1สัปดาห์ฆ่าตัวตายไม่สำเร็จ589ครั้ง....
เขาได้ฉายาว่า ฮิคารุ ออฟ เดอะ เนกาทีฟ!!~(ราชันย์คิดไปเอง!!~)
-----------------------------------------------------------
สมบัติที่ 1.5 แม่เหรอ อย่าพูดอะไรบ้าๆหน่อยเลยน่า นั่นมัน!!~
"พ่อจะแต่งงานใหม่แล้วนะ มารุโอะ..."พ่อของมารุโอะแตะไหล่ มารุโอะ แล้วเดินไปทำงาน....
"ครับ..."มารุโอะพูดแล้วเล่นPFPอย่างไม่สนใจอะไร เพราะเขาโตแล้ว พ่อจะไปมีเมียกับใครเขาไม่สนหรอก...
กริ๊ง!!~
ผม ชื่อ ยางิว มารุโอะ ครับ เกลียดขี้หน้า เจ้าฮิคารุที่สุดเลยครับ ผมมีแฟนชื่อ โอยาคาตะ(นายท่าน) ฮารุกะ ชื่อหรูหรามากครับ และ พ่อผม ยางิว คิวเบย์ ครับ พ่อแต่งงานใหม่เพราะ แม่เลืกรากับพ่อไปแล้ว พ่อเลยหาผู้หญิงมาดามใจบ่อยๆ ผมไม่สนแล้วละตอนนี้ อ๊ะ...เธอคนนั่นที่ของหนักอยู่นี้....
หมับ....
"เอ๊ะ"สาวน้อยใส่แว่นงง
"ยางิว มารุโอะ ปี2-Fเธอเนี่ยบ้ารึเปล่าถือของคนเดียว หนักขนาดนี้..."มารุโอะพูดแปล้วเดินตรงไปที่ห้องพักครู
"ซานาดะ มิฮารุ คะ..."สาวแว่นพูดแล้วขยับแว่นเดินเลี้ยวไปทมี่ห้องพักครู....
ตัดฉากไร้สาระออกไป....
---------------------------------------------
ผมเดินฝ่าสายฝนมาที่บ้าน ทำให้ตัวผมเปี๊ยกโชก....และ...ผมเข้าไปอาบน้ำในบ้านผม ออกมาด้วยเสื้อผ้าสบายๆแต่ผมคิดไม่ถึงเลยว่า...หญิงคนนั่น....
แกร๊ก....
"นี้คือเมียใหม่ของพ่อ สนิทกันไว้นะ..."คิวเบย์พ่อของมารุโอะแนะนำให้...
"ยางิว มิฮารุ จ๊ะ...."ผมไม่รุ้หรอกว่าตอนนี้ พ่อผมคิดอะไรแต่...มิฮารุ...สาวแว่นคนนั่น....แม่ของเรา....
"...ม...ไม่...อึ้ก.....ค...ครับ ยางิว มารุโอะ...."ผมพยายามจะไม่พูดอะไร แต่นี้มันเด็ก...
---------------------------
ซ่าๆ.........
"ของอะไรกำลังจะหมดคุณค่าไปน่า....หายากนะเนี่ย50ปีจะเกิดขึน้มารึเปล่ายังไม่รุ้เลย..."ฮิคารุแสยะยิ้มภายใต้กล่องกระดาษ โอ้ช่างยากจน....ยังเสือกดแอ็คอีก....
ติดตามตอนต่อไป........
"ไม่ใช่...ไอ้แก่..."