นายเพลบอยพิชิตใจยัยทอมจอมโหด

              วันรุ่งขึ้นสางๆU_Uไม่ตื่นหร๊อกวันนี้วันอาทิตย์
         ก๊อกๆ
    "ซิตเอ๊ยซิตตื่นได้แล้วไปโรงเรียน"แม่ฉันปลุก- -นี่หรือคือแม่คน
    "วันนี้วันอาทิตย์น่าแม่- -จะนอน"ฉันพูดแล้วล้มตัวนอนต่อ
    "วันอาทิตย์บ้านพ่อแกซิวันจันทร์แล้ว"แม่ฉันด่าฉันอย่างแรง- -มั้ง
    "หา0.0วันจันทร์๊อ๊ากกกกกกกยังไม่ได้อาบน้ำเลย>O<"ฉันวิ่งผ่านน้ำทาแป้งวิ่งลง
     ปึกๆ!! โอ๊ย!!
    "TT^TTเจ็บเว๊ย"ฉันสบถก่อนจะไหว้แม่แล้วขับรถไปโรงเรียนอย่างเร่งด่วน
    ณ โรงเรียน 
     ผ๊าง!!
    "เห๊ยหวัดดีเว๊ยไอ้ซิต-_-"ทั้งห้องทักทายฉันเหมือนเช่นเคย
   "เออๆหวัดดีว่ะ"ฉันตอบแล้วมอง2คนนั้นที่เงียบกริบเหม่อลอยแต่ไม่รู้พวกเขาละเมออะไรก๊านวันเรียนควรร่าเริง
หน่อยปกติพวกเขาก็ร่าเริงนิ
   พลั่วๆ!!โป๊ก!!ใหมะเหงกบังอาจเมิน- -
   "..../...."ทั้งคู่เงียบไม่บ่นเช่นเคย
  "พวกนายเป็นอะไรกันไปหือ??"ฉันถาม
  "ป่าวคับ^^"นายคาร์ลตอบด้วยเสียงร่าเริงแต่แววตามันเศร้า
  "ก็แค่แำพ้หัวใจตัวเอง...หึ"นายคีย์พูดแล้วยิ้มอย่างเศร้าพอถึงเวลาเรียนพวกเราไม่ได้ตบตีกันเหมือนเคยต่างค
ต่างเมินเฉยไม่ใช่แบบนั้นอีกแล้วทำไมกันฉันทำอะไรให้พวกเขา
   3 ชั่วโมงพักกลางวัน
   หมับ!!
   "นายคาร์ลหรือนายคีย์??"ฉันถามโดยไม่มองหน้าฉันนึกแล้วพวกเขาต้องสนฉัน...แต่พอหันมา
   "พี่โชนเองครับวันนี้พี่มารับน้องซิตตอนเย็นนะรอหน่อยย^^"พี่โชนพูดแล้วเดินจากไป
    ปึก!!ฉันล้มลงด้วยความเหนื่อยล้าปล่อยน้ำตาออกมานี่ฉันต้องเหงาเหมือนเดิมใช่ไหมฮือๆ
     "เฮ้ยัยบ้าเป็นอะำไร??"นายคีย์วิ่งมาดูฉันที่ล้มหัวแตกร้องไห้อยู่หลังห้อง
     "ซิตเป็นอะไร??"นายคาร์ลก็วิ่งมาดูเหมืิอนกัน
     "พวกนายเป็นอะไรกันเป็นอะำไรหะ!!...ฮือๆ"ฉันถามพวกเขาร้องไห้ไปเลือดยิ่งไหล
      "แค่กำลังชอบเธอ/แค่กำลังชอบเธอ"นาย2คนนั้นตอบพร้อมกัน
     "ชอบฉันแล้วทำไมต้องหนีฉันฉันเหงาน่ะฉันเหงาT^T"ฉันพูดไปร้องไห้ไป
     หมับ!!นายคีย์กับนายคาร์ลดึงเข้ามากอดแน่นมากๆเพื่อปลอบใจเป็นการขอโทษ
      "ฉันจะไม่ถึงเธอแล้วแต่ขอแค่ัวันนี้ขอเหอะ"นายคีย์พูดเป็นการขอร้อง
      "ซิตวันนี้ฉันเหนื่อยขอโทษวันนี้ฉันไมไ่หวจริงๆ"นายคาร์ลพูดเหมือนนายคีย์เดะเฮ้อ
      "แล้วฉันจะรอนะ...."ฉันพูดตอนแรกฉันจะชวนพวกเขาไปกินข้าวแต่พวกเขาขอแล้วนิฉันไม่ดุกับเขาแล้วละ
ฉันคือว่าเขาคือคนที่เติมเต็มฉันจนทำให้ฉันมีวันนี้ได้ไง
      ณ บ้านของฉัน
      "ซิตทำไมนอนแต่วัน"แม่ฉันเปิดประตูเข้ามาถาม
      "แม่ออกไปได้ไหมซิตไม่อยากคุยด้วย"ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
     "จ๊ะ^^"แม่ฉันเปิดประตูฉันคิดว่าเำพลงนี้ฉันควรจะร้องมันได้แล้ว
     เพลงที่ฉันชื่อว่าเธอคือความสุขของฉันนะ
     มีวันหนึ่งที่เธอได้เข้ามาเติมเต็มชีวิต^_^
     ทำให้ฉันนั้นมีความสุขโโยไม่รู้ตัว...รู้ตัว
     แต่ฉันก็เผลอรักเหมือนกันแต่กลัวเธอจะปฏิ้สธฉันเลยไม่กล้า....
     ได้โปรดอย่าทิ้งฉันเลยฉันมีความสุขขอแค่อีกครั้งๆ
     อย่าตัดความสัมพันธ์เลยฉัีนขอแค่นี้
      ฉันรักเ้ธอๆได้ยินไหมที่ปฏิเสธเธอไปเพราะกลัวเธอหลอก
     กลัวเธอหลอกแล้วสะใจที่ฉันรักได้สำเร็จ
      สะใจพอหรือยังที่ฉันรักเธอ...
      ฉันส่งคลิปที่ฉันร้องเพลงไปให้นายคีย์กับนายคาร์ลเพื่อพวกเขาจะดีใจ
       "โธ่ยัยบ้าทำไม่บอกฉัน..."นายคีย์พูดแล้ววิ่งไปขับรถมา
       "โธ่ยัยบ๊องแล้วไม่บอกฉันเล่า"นายคาร์ลพูดแล้ววิ่งไปขับรถ
        แอ๊ด!!
        "เฮ้ยัยบ้า/เฮ้ยัยบ้า"นายคีย์กับนายคาร์ลทักฉัน
        "...."เงียบฉันไม่มีแรง
        "เอาซิตนอนแต่วันเลยน๊า"นายคาร์ลพูดแล้ววิ่งมาหาฉัน
        "โธ่แม่เด็กเีรียน...เห๊ย"นายคีย์พูดแล้วลูบหน้าผากที่ร้อนจี๊ของฉัน
       "เป็นอะไรแกว่ะไอ้คีย์"นายคาร์ลถาม
         "ตัวยัยนั้นร้อนจี๊เลยเด๊วต้องเช็ดตัวให้"นายคีย์พูดแล้ววิ่งไป
        "เฮ้อนอนซมเพราะต้องทำให้พวกฉันยิ้มได้น่ะหรออีกไม่กี่วันพวกเราก็ต้องจบม.6แยกทางกันแล้ว
นะ..."นายคาร์ลพูดอย่าหมดหวังแล้วเหมือนเขาจะยอมแพ้แล้ว
         "มาแล้วๆเอ้าเช็ดตัว"นายคีย์สั่ง
         "ตัวยังร้อนอยู่เลยว่ะไอ้คีย์"นายคาร์ลพูด
         "อ..โอ๊ยปวดหัว"ฉันพูดแบบมึนๆแล้วจะลุกขึ้น
         "ฟื้นแล้วหลอ^^"นายคาร์ลพูด
         "ปวดห้องแถบแย่"นายคีย์เสริม
        "พวกนายมาตั้งแต่เมื่อไหร่(. .)"ฉันถามเพราะกังวล
         "นานแล้วไม่บอกละว่าไม่สบายไหนเอายามาดิ๊"นายคีย์พูด
        หมับ!!ฉันจับร่างสูงที่2กอด
          "พวกนายอย่าลืมฉันนะเพราะอีกไม่กี่วันเราก็๋้จ้องจบการเรียน"ฉันพูดไปร้องไห้ไป
          "อืมฉันรู้แต่ฉันขอให้สิ่งหนึ่งกับเธอ"นายคีย์พูดแล้วเอแหวนเพชรมาให้สวมนิ้วนางฉันมันเป็นรูปหยดน้ำที่
สวยส่ิองประกายเหมือนมันจะมีความหวังอยู่นิดๆ
          "และฉันก็มีความเธอนะซิต^_^"นายคาร์ลพูดแล้วเอาสร้อยมาให้สวมให้ฉันมีเป็นรูปหัวใจมันเป็นเพชร
เหมือนกันนะเพื่อแสดงว่าพวกเขามีใจให้ฉันจริงๆน่ะ
           "ฉันก็มีใ้ห้เอาคาร์ลมาเอาก่อน"ฉันหยิบเข็มกัดรูปหัวใจเต็มที่เสื้อเขามันเป็นเพชรนะแพงมากๆ
           "ขอบใจนะ^^"นายคาร์ลพูด
         "เอ้านายคีย์มา"ฉันเรียเขาเป็๋นเปนรูปนางฟ้าเพื่อจะให้เขามีความสุขมันคือของโบราณฉันให้พวกเขาแทน
น้ำใจที่พวกเขามีให้ฉันเสมอมา
         "ขอบใจ"นายคีย์พูด
          "พวกนายต้องใส่ตลอดเข้าใจไหม^_^"ฉันยิ้มให้
          "อื้อ/อื้อ"นาย2คนนั้นตอบพร้อมกัน
          "ฉันขอให้พวกนายมีความสุขมากๆนะอย่าได้ลืมเพื่อนอย่างฉันดูแลสุขภาพของตัวเองด้วย"ฉันอวยพรให้
          "อืม/อืม"oาย2คนนั้นตอบพร้อมกัน
            "ไปได้แ้ล้ว"ฉันไล่พวกเขาไป