นายเพลบอยพิชิตใจยัยทอมจอมโหด

  ณ ที่บ้านของฉัน- -
  "โอ๊ยซิตลูกแม่จะล้างปากอารายน๊ากหนาลูกเอ่ยเด๊วปากก็บวมไม่สวยนะลูกนะTT^TT"แม่ของฉันพูดเพราะเมื่อฉัน
กลับมาก็เอาแต่ถูปากเป็นล้านครั้งแล้วมั้งสกปรกเป็นบ้า
   "มันเต็มไปด้วยสิ่งที่น่ารังเกียจนะแม่ อี๋!!"ฉันพูดแล้วหันไปล้างปากต่อเอ้าล้างๆถูๆเอ้าๆล้างๆถูๆ-0-
    ปี๊ดๆ!!
   "แม่ซิตไม่ว่างแม่ไปดูหน้าบ้านก่อนเถอะว่าใครมาน่ะซิตขอ- -"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเพื่อจะบอกว่าไปเห้อซิตจะล้าง
ปากอันสกปรกน่ารังเกียจให้มันหมดเสียก่อน
   "จ๊ะๆเด๊วแม่ไปดูให้นะลูก^^"แม่ฉันพูดแล้ววิ่งไปนอกบ้านเพื่อจะดูว่าใครมา
   "แม่ใครมา- -"ฉันพูดในขณะที่กำลังล้างๆถูๆ- -ปากตัวเองอย่างไม่หยุดไม่ยั้งเลยและไม่หันมามองรู้สึกว่าฉันจะ
ล้างได้สักชั่วโมงหนึ่งแล้วมั้งเหนื่อย- -
   "เฮ้ยัยบ้าจะล้างๆถูๆไปถึงไหนว่ะเว่อร์ชะมัดแค่จูบกับฉัน- -"นายคีย์ทักทาย
  "เฮ้ ดียัยหน้าหวานทิ้งฉันได้ไงง่ะTTOTTมาต้องโดนลงโทษ!!"นายคาร์ลพูดแล้ววิ่งไปหาฉันวิ่งมาทำไมกันว่ะ- -
   จุ๊บ!!
   พลั่วะ!!
   "อย่ามาฉวยโอกาสกับฉันนะ- -ฮึ่ยเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องเลย"ฉันพูดแล้วล้างหน้าแปรงฟันเตรียมที่จะทำกับข้าว
   "เอ้านี่ทอมอย่างเธอจะทำกับข้าวเหรอOoO"นายคีย์พูดอย่างตกตะลึง- -
   "คงหวานน่าดูเลยนะที่ซิตทำให้ฉันกิน*0*"นายคาร์ลพูด- -
    "หึๆ หุบปากไปซะ!!"ฉันสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชาดังก้องคนทั้งบ้านเงียบ- -แล้วก็เงียบ
    "ฉันช่วยซิตทำกับข้าวนะ*0*"นายคาร์ลเริ่มเอ่ยปากอีกครั้ง
   "ก็เอาซิมาๆจะได้หัดมีมือมีตีนทำ!!"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันมากๆเพราะภาระฉันแสนจะเยอะมากมาย -
-เป็นหญิงเห็นรึป่าวมันเหนื่อย- -
    "งั้นฉันก็จะไปทำด้วยอีกคน- -"นายคีย์ก็เสนอตามนายคาร์ลมาให้ตายดิมาทั้งพี่ทั้งน้องเลย- -
    "งั้นดีตามฉันมา- -"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงโมโหนิดๆ
    ณ ห้องครัว
    "อ่ะจะเริ่มทำกับข้าวกันได้ละั"ฉันเริ่มออกคำสั่ง
    หมับ!!
    "เฮ้ นายคาร์ลทำอะไรของนาย- -"ฉันถภามด้วยความโมโหเมื่อเขามาจับผมฉันอย่างนุ่มนวล
    "มัดผมก่อนซิเด๊วผมเหม็นคาวนะรู้ไหม^^"นายคาร์ลพูดแล้วมัดผมให้ฉันอย่างนุ่มนวล
    "เอ่อ ขอบใจนะ>///<"เห๊ยนี่ฉันเป็นอะไำรไปไม่ได้นะเว๊ยซิตอย่าเผลอใจ- -
     หมับ!!เอาใครจับอีกครั้งนะ- -
    "เด๊วดิจะทำอาหารถอดนาฬิกาด้วยเด๊วมันเสียรู้ไหมใส่ถุงมือด้วยเด๊วผมไม่สวยนะ^^"นายคีย์พูดจบแล้วถอด
ให้ฉันอีกครั้งแล้วเอาถุงมือมาใส่มือฉันอย่างนุ่มนวลเหมือนนายคาร์ล
    "เ่อ่อ ขอบใจนะ >///<"ฉันพูดแล้วก็เขินอีกแล้วเหรอเห๊ยฉันเขินเพราะเขา2คนนนี้ได้ไงไม่ได้ๆ
   "เห๊ย เราเริ่มทำกับข้าวเลยดีกว่านะ^^"ฉันพูดแล้วสอนพวกเขาทำกับข้าว
     "มันง่ายจริงๆด้วยฉันคิดว่ายากนะเนี้ย0.0"นายคาร์ลพูด
     "นั้นดิง่ายมากๆเลย0.0"นายคีย์พูดด้วยความแปลกใจ
     "ก็พวกนายตั้งใจที่ฉันสอนน^O^"ฉันพูดด้วยความดีใจและก็มีความสุขมากๆ
     "เชอะ/เชอะ"นาย2คนนั้นเชอะพร้อมกันฮึ่มกล้ามาก
     โป๊กๆ!!- -
     "วันหลังอย่ามาชงมาเชอะ ฮึ่ม!!- -"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนน่ากลัว
     "เออ!!"ทั้งคูตอบพร้อมกันแล้วทำกับข้าวต่อ
     "เสร็จแล้วใช่ไหม"ฉันถามพวกเขาเพราะปล่อยให้พวกเขาทำกับข้าวที่ฉันสอนเอง
     "อื้มเสร็จ^O^"นายคาร์ลตอบ
     "เรียบร้อย- -"นายคีย์ตอบ
     "อั้ม!!0.0อร่อยมากเลยว่ะ>~<"ฉันชิมอาหารของนายคาร์ลก่อนมันมีรสชาติที่พอดีกันมากๆ
     "งั้นก็ต้องชิมของฉันมั้งดิ- -"นายคีย์พูดเรียกร้องความสนใจเหมือยนเคย5555
      "อั้ม!!0.0นี่ก็อร่อย>~<"ฉันชิมอาหารของนายคีย์รสชาติก็พอดีๆนะไม่มีเกินโอเคให้เต็มสิบทั้งคู่ไปเลยว่ะ
     "โอเค/โอเค"นายนั้นพูดพร้อมกัน
      "นายคีย์นายคาร์ล"ฉันเรียกพวกนั้นหึๆคิดจะแอบชิ่งไปกินข้าวก่อนเรอะไม่มีวันเฟ๊ยพวกนายต้องช่วยฉันยกกับ
ข้าวไปวางไว้บนโต๊ะหึรู้ทัน
     "จ๊ะTT^TT"นายคาร์ลตอบ
     "ห๊า?0.0"นายคีย์ตอบ
       "มาช่วยฉันยกเลย^^"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นเชียบเพราะฉันรู้ว่ามันต้องเ้ป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกฉันก็แอบคิด
แบบพวกเขาอู่เหมือนกันแหละแต่เรามันทำไม่ได้ดิเด๊วแม่ฟาดก้นลาย- -
       "โห่-.-/โห-0-"นายนั้นพูดพร้อมกันแล้ววิ่งมาช่วย
       ณ โต๊ะกินข้าว
       "เ่อ่อซิตลูกวันนี้พ่อจะมานะ^^"แม่ฉันพูดแล้วส่งยิ้มแห้งๆมาให้ฉัน
       "แล้วไง??- -"ฉันถามด้วยความโมโหแต่ก็แอบเก็บกดไว้นิดๆ
       "ไม่ดีใจหรอ/ไม่ดีใจหรอ"นาย2คนนั้นพูดพร้อมกันที่เห็นฉันกำช้อนจนงอ
       "ไม่เพราะพ่อฉัน...เพราะพ่อฉันคนเดียว"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
      เปรี๊ยง!!เสียงจานแตกเป็นเสี่ยงๆที่ฉันฝาดมันลงพื้น
        "ลูกซิตไม่เอานะลูกต้องลืมเรื่องนี้ให้หมดลูกอย่าทำแบบนี้เลย..."แม่ฉันวิ่งมากอดฉันที่ยืนร้องไห้นายคาร์
ลกับนายคีย์เมื่อเห็นฉันร้องไห้ก็ต่างตกตะลึ่ง
        "ฮือๆ...แม่แม่จะให้พ่อเขามาทำไมฮืือๆพ่อเขาอยู่กับใครแม่ก็รู้!!"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจจนนายคาร์
ลกับคีย์ต้องวิ่งมากอดเพื่อจะปลอบใจ
       ก๊อกๆ
        "พ่อมาแล้วซิตไงคะคิดถึงพ่อไหมเอ่ย^^"พ่อฉันเปิดประตูเข้ามาทักทาย
        "เหอะฉันไม่คิดถึงหลอก"ฉันพูดแล้วหยุดร้องไห้ทำตัวเมินเฉยใส่
        "เ่อ่อคุณคะขอโทษแทนซิตนะคะ^^"แม่ฉันวิ่งเข้าไปหาพ่อเพื่อขอโทษแทน
        "อืมไม่เป็นผมชินแล้วละ"พ่อฉันพูดแล้วยิ้มแห้งๆให้แม่ของฉันเพื่อเหมือนจะบอกว่าไม่เป็นไรเรื่องแค่ไหวน่า
        ณ โต๊ะอาหาร
        "อั้ม!!0.0ว้าวนี่ลูกซิตทำกับข้าวเองเลยหรอ"พ่อฉันพูดด้วยความตกตะลึง
        "ป่าว ซิตแค่สอนเพื่อนให้ทำให้"ฉันพูดเพื่อบอกว่าฉันไม่ได้ทำอย่ามาหวังกับฉัน
        "ใครเพื่อนแฟนต่างหาก/ใครเพื่อนแฟนต่างหาก"นายคีย์กับนายคาร์ลพูดพร้อมกัน
        "หืม??นายทั้ง2คนชอบลูกสาวฉันหรอ"พ่อฉันถามด้วยความสงสัย- -
        "ครับ/ครับ"นายคีย์กับนายคาร์ลพูดพร้อมกัน
        "นายคีย์"ฉันเรียกเสียงเขาแบบเย็นๆ
        "หะ?-0-"นายคีย์ยังตอบมึนๆและสักพักก็เงียบลง
        "นายคาร์ล"เช่นกันฉันเรียกชื่อเ้ขาแบบเย็นๆ
         "คร๊าบบบTT^TT"นายคาร์ลเงียบลง
         หลังจากทีุ่กคนกินข้าวเสร็จ
         "นี่ยัยบ้าวันนี้อร่อยมากฉันกลับก่อนนะ^O^"นายคีย์พูด
        "นี่ซิตไปก่อนน๊าวันนี้อร่อยมาก>~<ไว้จะมาใหม่นะที่รัก"oายคาร์ลพูดต่อแล้วขึ้นรถไป
          "ชิ- -"ฉันไม่สนแล้วล้างจานต่อ
        ณ บ้านของนายคีย์กับนายคาร์ล
        "เฮ้อวันนี้สนุกเป็นบ้าเลยพ่อ"นายคีย์พูดกับพ่อ
        "เอ้าปกติแกไปหาผู้หญิงบอกว่าน่าเบื่อไม่ใช่หลอ"พ่อของนายคีย์หรือพ่อของนายคาร์ลนั้นละ- -ถาม
        "แหม่ผมรู้สึกสนุกนี่ครับ"นายคีย์ตอบแบบไม่คิดอะไีรมากมาย
         "ชอบยัยซิตมาจริงๆแล้วใช่ไหม^O^"พ่อของนายคีย์ถาม
         "เห๊ยป่าวน๊าพ่อ>~<"นายคีย์ด้วยความเขินเขาเผลอใจให้ยัยตัวร้ายไปแล้วละ
        "พ่อไอ้คีย์มันชอบซิตแล้ว^O^"นายคาร์ลล้อนายคีย์ด้วยความสะใจ
         "แล้วแกละคาร์ลเป็นไง"พ่อถามนายคาร์ลที่นั่งอมยิ้ม
         "ก็สนุกดีัฮะ^__^"นายคาร์ลตอบ
         "ชอบซิตจริงๆละซิ"พ่อของนายคาร์ลถาม
         "คงงั้นมั้งเวลาอยู่ด้วยใจเต้นแรง>~<"นายคาร์ลตอบ
         "พวกแกนี่ร้ายจริงๆชอบทอมได้"พ่อของนายคาร์ลกับคีย์พูด
          "ก็เขาทั้งสวยทั้งน่ารักเผลอใจไปแล้วนี่ครับ><"นายคาร์ลตอบ
         "ผมชอบยัยนั้นที่ตาสีน้ำตาลหวานผมสีน้ำตาลยาวสลวยนิสัยก็ดีนะผมชอบหยิ่งดีึ:)"นายคีย์ตอบแบบตรงๆ