นายเพลบอยพิชิตใจยัยทอมจอมโหด

 ตอนเช้ารุ่งขึ้นไวมากกกกก- -
  "ลูกซิตตื่นนะบัดนาว-0-เร็วๆเดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันน๊า"แม่ใครว่ะเนี้ยชั่งมาปลุกได้เพลา
  "ค๊าบบบบTTOTTเด๊วซิตไปอาบน้ำแล้ว"ฉันพูดแล้วลุกขึ้น
  "จ๊ะๆ"แม่ฉันพูด
  "เฮ้ออย่าไปคิดถึงยัยบ้ามิ้นหลอกลวงนั้นเลยหาคนใหม่ก็ได้นี่หว่าเนอะ^__^"ผมบอกร่างบางๆสูงของผมมองหน้า
ที่หวานหยอดหย้อยตาเป็นสีน้ำตาลผมสีน้่ำำตาลยาวสลวยทำไมกันนะทำไมผมต้องได้หน้าหวานๆแบบนี้มาผมเกลียด
ตาที่เหมือนพ่อที่สุดเลยโถ่เว๊ย
    เปรี๊ยง!!
   "โอ๊ย!!"ฉันร้องด้วยความเจ็บอะดันสะเหร่อต่อยกระจกโง่ชะมัด- -
   "อ๊ายลูกแม่TT^TT"แม่ฉันวิ่งมาหาฉันด้วยความไวสูง-__-
   "ซิตไม่ได้ตายนะเว่อร์กันทั้งบ้าน- -"ฉันพูดด้วยความเซ็ง
   "มาเด๊วแม่ทักเปียให้นะซิต^_^"แม่ฉันอาสาสมัครเชียว- -แมะชอบยุ่งจริงเรื่องตัวฉันเนี้ย
   "อือ- -"ฉันตอบด้วยความเซ็งโลกได้โล่เล๊ย
   "เสร็จแล้วจ๊ะสวยปิ๊งเลย*0*"แม่ฉันมองกระจกเพื่อจะดูลูกที่แสนสวยของตัวเองน่ะหลอ- -ชิฉันเกลียดจังเลยการ
ที่เราต้องเกิดมาเป็นผู้หญิงมันน่ารำคาญจริงๆ
    "ไปแล้วนะครับแม่้^O^"ฉันส่งยิ้มหวานให้แม่ทุกวันอย่างเช่นเคย
    "จ๊ะ>_O"แม่ฉันกระพริบตายิ้มให้เห็นเขี้ยวแมะ - - ติ๊งต๊องกันได้โล่
     ณ โรงเรียนของฉันฉันเดินมาหงอยเลยละ- -
    หมับ!!
     "เห๊ยอะไรจับมือฉัน2มือเนี้ย0.0"ฉันรู้สึกอุ่นๆทั้งมือ2ข้าง-0-
     "ไงยัยบ้า^^"นายคีย์ทักฉัน
    "ไงยัยหน้าหวาน^^"นายคาร์ลทั้งฉัน
     "แหะๆ^^"ฉันส่งยิ้มหวานแห้งๆให้เพื่อจะบอกว่าถ้าแกไม่ปล่อยฉันจะจับกินซะให้หมด!!
     "แหะๆ^^"นายคาร์ลและคีย์ก็ยิ้มแห้งๆให้
     "ปล่อย!!"ฉันพูดน้ำเสียงที่เย็นชาแล้วไร้ความปราณี
     "ไม่ครับ"คาร์ลตอบและคีย์ก็ตอบเหมือนคาร์ลซะ- -
     "หึๆ^^"ฉันยิ้มให้เพื่อจะให้รางวัล
     และได้ที่สุดฉันก็เตะก้านคอพวกเขาทั้งคู่จับชนกันและก็โยนเขาไปที่รุถแล้วละ
     "อ๊ากกกกTT^TT"นายคาร์ลร้องด้วยความเจ็บ
     "โอ๊ย- -"นายคีย์ร้องด้วยความโมโห
       แปะๆ แปะๆ แปะ
      "พวกเธอหยุดตบมือกันเสียทีฉันรำคาญนะเว๊ย- -"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงฟังออกจะโมโหนิดๆแล้วก็เดินขึ้นห้อง
ไปปล่อยให้พวกนั้นตายๆไปเหอะ
       ณ ห้องเรียน
      "ซิตเป็นไรป่าวว่ะ??"เพื่อนทั้งห้องวิ่งมาหาฉัน
      "ป่าวนี่ไม่ได้เป็นไรว่ะ^^"ฉันส่งยิ้มหวานให้เพื่อนๆใจเย็นๆ
      "ทำไมแกถึงเลิกกับน้องมิ้นล่ะTT^TT"เพื่อนๆถามฉัน
       "มิ้นเขาคงไม่ได้เอาจริงกับทอมแบบฉันหลอก"ฉันตอบด้วยสีหน้าเศร้าๆ
      "บ้าเรอะแกรู้ไหมหะน้องมิ้นมารอแกตั้งแต่เช้าตรู่ร้องไห้แล้วเ้ล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังน้องมิ้นเขารักแกจริงๆนะเว๊ยซิ
ต"เพื่อนๆฉันพยายามอธิบายฉันควรจะเชื่ออีกไหมว่ะ- -
      "พอเหอะแล้วไอ้ที่มิ้นไปคบคนอื่นละเขาเรียกว่ารักจริงหรือป่าว??"ฉันถามเพื่อนๆอย่างใจเย็นเพราะเพื่อนๆ
ฉันรู้ดีเพราะเมื่อถามฉันมากเกินไปฉันอาจจะหงุดหงิดและอาจจะฆ่าพวกเขาอย่างเลือดเย็นได้ทุกวินาที
     "เอ่อขอโทษว่่ะซิต^^"เพื่อนฉันพูดแล้วกลับไปนั่งที่
     เวรเอ๊ยวันนี้ยัยเจ๊นั้นเข้าห้องเร็วชะมัด- -เพื่อนๆทั้งห้องทำหน้าเซ็งได้โล่- -
    "สวัสดีคะนักเรียนทุกคน!!"ยัยเจ๊นั้นทักทาย- -
   "หวัดดี!!"ทั้งห้องตอบเหมือนเป็นเพื่อกัน
     "ย๊ะวันนี้มีนักเรียนเข้ามาใหม่อยู่2คนเป็นฝาแฝดหล่อม๊ากกกกก>~<"ยัยเจ๊อธิบาย
     "แล้วไงเอ่ย- -??"ทั้งห้องตอบเหมือนกับว่ามึงจะพูดไรก็รีบเหอะกูเบื่อ
     "ชิเอ้าเข้ามาคีย์กับคาร์ลเข้ามาจ๊ะ^^"ยัยเจ๊เีรียก
      "หะคีย์กับคาร์ลเรอะ-__-"ฉันพูดด้วยสีหน้าเซ็งแต่เผลอพูดดังไปหน่อย(ไม่หน่อยแล้วย๊ะลั่นปากซะ- -)
      "มีอะไรยัยซิต^^"ยัยเจ๊หันหน้ามาถามฉัน
      "ป่าวเจ๊รีบแนะนำเหอะเสียเวลาเรียน"ฉันพูดด้วยสีหน้าตรงไปตรงมาและเจ๊นั้นก็เหมือนจะรู้ว่าฉันกำลังเบื่อ
      "ย๊ะ"ยัยเจ๊ตอบ
       "สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน^^วันนี้ผมมาใหม่นะครับ"นายคีย์แนะนำตัว- -
       "เออหวัดดี- -"ทั้งห้องตอบพร้อมเพรียงซะ- -
       "แหม่พวกแกทั้งห้องนิ- -ไม่ตื่้นเต้นเสียเลยอ่ะครูขอโทษแทนนะคะ^^"ยัยเจ๊พูด
       "หวัดดีง๊าบผมชื่อคาร์ลมาใหม่น๊า>_Oช่วยดูแลหัวใจผมด้วยน๊าคร๊าบ>~<"นายคาร์ลแนะนำตัว- -ได้บ๊องๆ
มาก
        "ไม่มีทางถ้ามีสมองก็หัดคิดเองแล้วกันนะอายุเท่าไหร่ดูตัวเองซะบ้างเหอะ- -"ทั้งฉันทั้งห้องตอบเหมือนกัน
มากๆเลยเราชินแล้วละกับแบบนี้น่ะ
       "ยัยเด็กบ้าดูซิทำเพื่อนเสียหมดแลว้-0-เอ่อว่าแต่คีบ์กับคาร์ลอยากนั่งกับใครเอ่ย^^"ยัยเจ๊ถามแล้วเหมือน
กับว่านายคีย์กับนายคาร์ลจะหยุดมองมาที่ฉันเวรแล้วดิ- -
       "ผมอยากนั่งกับซิตคับ/ผมอยากนั่งกับซิตครับ"นั้นว่าละตอบเหมือนกันทั้งคู่
      "แต่ว่ามันโหดมากนะจ๊ะทั้งเย็นชาเมิน-0-นักเรียนคนนี้เขาโหดนะอยากนั่งอยู่ป่าวเอ่ย^^"ยัยเจ๊พยายามพูด
เพื่อจะบอกให้คิดดีๆนะเพราะนั่งกับฉันน่ะเจ็บตัวบ่อย
      "ไม่เป็นไรครับผมชอบมาก/ไม่เป็นไรครับผมชอบนั่งกับคนสวย"ทั้งคู่ตอบแหม่- -ฉันจะฟาดให้หลังลายมา้
เลย
      "หึๆ"ฉันหัีวเราะอย่างเย็นยะเยือกทั้งห้องตัวสั่นกันหมดยกเว้นนาย2ตัวนั้นที่ยังยิ้มให้ฉันอยู่เหมือนเคย
      "อ่ะฝากดูแลเขาด้วยนะซิต"ยัยเจ๊นั้นพูดออกไปต่อไปวิชาคณิตแล้ว0.0
      "ต่อไปวิชาอะไรยัยบ้า/ต่อไปวิชาอะไรยัยโหด- -"แหม่พร้อมเพรียงกันอีกแล้วหึๆ
      ปึกๆ !! โป๊ก!! อ๊าก!!
       "วิชาคณิตศาสตร์- -ถ้านั่งกับฉันจงตั้งใจเรียนนะบัดนี้"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาแล้วเมินเฉยใส่
       "เออ!!"ทั้งคู่ตอบ- -
       "สวัสดีครับนักเรียนเอ้าวันนี้เราจะมาเรียนเลขกัน"คุณครูทักทายเราเช่นเดิม- -
       "อือ"ทั้งห้องตอบด้วยน้ำเสียงเซ็งๆแน่ละห้องเรามันมีฉายาว่าเย็นชาไร้ที่ติ- -
       ในระหว่างที่นายคีย์กับคาร์ลกำลังคุยกัน- -ครูก็อธิบายเลขไปด้วยนายนี่ชักยั่วบาทาซะแล้ว- -ไม่เป็นไรเย็นๆ
        "นี่พวกนายเงียบหน่อยซิวะ- -"ฉันพูดด้วยน้ำ้เสียงโมโห
        "@@@*&%##@@!+)*&%$"พวกนั้นยังไม่สนใจ- -
        "บอกให้เงียบ"ฉันบอกอย่างเย็นอีกนิดอีกนิด- -
        ")*&%$@^*()()&$^&)_"ยังไม่สนอีก- -
        "ฉันบอกให้เงียบ!!"ฉันพูดด้วยบน้ำเสียงเ้ย็นชาฟังเหมือนจะโมโหทั้งอาจาร์ยและทั้งห้องเงียบกริบกลับมา
ตั้งใจเรียนกันต่อ
       "เอาละครับครูให้เวลาทำเลขแล้วรีบส่งภายใน30นาทีนะ"อาจาร์ยพูดแล้วให้กระดาษคิดเลข
        "ทำยังไงง่ะซิตT^T/ทำยังไงว่ะยัยบ้า- -"แหม่ทั้ง2พี่น้องหันหน้ามาเชียวดี๊จะได้ต่อยคนแล้ว- -
        "พวกนายหลอกฉันไปก่อนเด๊วฉันสอนทีหลัง"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา
        "จริงหลอ^O^"ทั้งนายคีย์กับคาร์ลตอบ- -
        "อืม"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
        "อาจาร์ยคับ/อาจารย์ฮะ"ทั้งฉันและนายคีย์คาร์ลเราก็เสร็จ
        "หืม?0.0"อาจาร์ยถามด้วยความมึนงง
        "เสร็จแล้ว"เรา3คนตอบพร้อมกันทั้งห้องอึ้งยกเว้นฉันที่แสดงหน้าเฉยๆ
        "หะเสร็จภายใน10นาทีนะเว่อร์มาก-0-"อาจาร์ยยังอึ้ง
         "หึ จะให้พิสูจน์ไหมอาจาร์ย..."ฉันด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนอาจาร์ยหน้าเหวอแล้วเก็บมาตรวจตั้ง40ข้อ
ได้เท่าไหร่ให้มันรู้กันไปดิเหอะ- -
       "นายคีย์นายคาร์ล"ฉันเรียกพวกนั้นด้วยน้ำเสียงเซ็งๆเพื่อจะแสดงว่ากูจะต้องสอนพวกมึงต่ิอนะมานี่- -
       "จ๋าTT^TT"นายคาร์ลตอบด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
       "หะอะไร- -"นายคีย์ตอบด้วยน้ำเสียงงงๆ
        "ฉันจะสอนให้้จะได้ไม่โง่เป็นวัวเป็นควาย!!"สิ้นน้ำเสียงฉันดึง2คนนั้นมานั่งข้างๆฉัน
       ในขณะที่ฉันกำลังอธิบายให้พวกเขาฟังและตั้งใจแหกดตาดูทั้งห้องก็ตาโตขึ้นมาเชียว- -
        "ได้เท่าไหร่นายคาร์ล??- -"ฉันถามด้วยความโมโห
        "10จ๊ะTTOTT"นายคาร์ลตอบและเอากระดาษคิดให้ดู
       "ได้เท่าไหร่นายคีย์- -"ฉันถาม
       "20- -"นายคีย์ตอบสั้นๆแล้วเอากระดาษมาให้ดู
        "10กับ20มาแป๊ะแกน่ะซิ- -"ฉันตอบด้วยความโมโหอุส่าห์ย้ไหนักย้ำหนา
       พลั่วะๆ!! ปั๊ก!!
       "เจ็บTT^TT"นายคาร์ลร้องด้วยความเจ็บ
       "โอ๊ยเจ็บเป็นบ้า- -"นายคีย์พูดด้วยน้ำเสียงเจ็บแล้วลูบหัวตัวเอง
       "เจ็บแล้วโปรดจำด้วยเอาอธิบายใหมส่แ้ลพวกแกฟังฉันเข้าใจไหม- -"ฉันถามด้วยความหงุดหงิด10นาที
แล้วนะที่สอนน่ะยังไม่เข้าใจกันอีกรึไง
      "เอ้าได้เท่าไหร่นายคีย์"ฉันถามด้่วยความหงุดหงิดดูซิจะเข้าใจไหม
      "15- -"นายคีย์ตอบด้วยน้ำเสียงสั้นๆเหมือนเคยแล้วเอากระดาษคิดมาให้ดู
      "ได้เท่าไหร่นายคาร์ล"ฉันถามด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้น
      "15TT^TT"นายคาร์ลพูดแล้วเอากระดาษมาให้ดู
      "อืมถูกละทีนี้เข้าใจแล้วนะ"ฉันพูดแล้วส่งยิ้มกวานใก้ทั้ง2คนแต่แปลกที่2คนหน้าแดง- -ที่ตบไม่แดงเวลาเรา
ยิ้มให้และแดงเถือก
     "อืมขอบคุณมากนะยัยทอมจอมโหด"นายคีย์ตอบแล้วยิ้มหวานให้
     "ขอบคุณนะซิต^O^"นายคาร์ลพูด
    "อืมวันนี้เรียนครึ่งวันพวกนายกลับไปได้แล้วละ- -ป่วนฉันซะทั้งวัน"ฉันพูดด้วยเสียงเซ็งๆ
    "อืม"ฉันพูดแล้วก็ขับรถกลับบ้าน
    "ฉันคิดไปเองรึป่าวว่ะเหมือนมีคนตาม- -"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่กังวลอยูานิดๆ
     ณ บ้าน
    เอี๊ยด!!- -
   "อ้าวลูกกลับบ้านมาแล้วหลอแล้วพาเพื่อนมาด้วยเหรอo_O"แม่ฉันถามด้วยความสงสัยเพราะปกติฉันเป็นคนไม่
เคยมีเพื่อนสักเท่าไหร่
   "พวกนายตามมาทำไม-*-"ฉันถามด้วยความหงุดหงิด
   "อยากตามมีอะไรไหม^__^"พวกนั้นตอบพร้อมกัน
   "นายนี่มันป่วนฉันได้ทั้งวัน- -"ฉันพูดแล้วก็เดินโมโหขึ้นห้ิองนอนไปแต่ฉ ันรู้สึกแปลกๆดีกว่าที่มีมิ้นอยู่าๆข้าง
กายตอนที่ไำม่มีพวกนั้นมันรู้สึกเหงาตอนนี้ำไม่เลยก็ดีเหมือนแหะเหอะๆบ้าจริง