รักเธอนะยัยเพื่อนหน้าหวาน

บทที่ 4 อ๋อเรื่องนี้เอง ณ...บ้านพักเกาะธาริน 17.00 น. หลังจากที่แก้วเป็นลมไปโทโมะก็ดูแลแก้วจน โทโมะ // อ้าวแก้วตื่นแล้วหรอ แก้ว // มาทำไม โทโมะ // ก็ดูแลเธอไง แก้ว // ไม่ต้องกาน โทโมะ // หายโกดเรานะ แก้ว // ไม่คนที่ทำให้ฉันเกือบตายอะนอที่จะสมควรที่ฉันจะยกโทษไม่มีทาง โทโมะ // แค่ว่ายน้ำไม่เป็นเนี่ยนะ แก้ว /// ถ้านายมีความหลังเกี่ยวกันทะเลที่สวยงามบ้างนายก็ต้องเป็นอย่างฉันเหมื่อนกันนะแหล โทโมะ // แล้วมันเรื่องอะไรละบอกฉันมาสิ โทโมะโมโหมาก แก้ว // ไม่บอก พูดทั้งน้ำตา โทโมะ // บอกมาสิ แก้ว // ไม่......... เสียงแก้วหายไป โทโมะจูบแก้วด้วยความโมโหอย่างรุนแรงที่แก้วไม่ยอมบอกว่าเรื่องอะไรเวลาผ่านไปโทโมะก็คอยถอยจูบจากแก้วช้าๆๆ แต่โทโมะไม่เคยสังเกตเลยว่าแก้วหมดสติตอนไหนแถมตัวยังร้อนมากด้วยความตกใจโทโมะรีบอุ๊มแก้วไปนอนที่เตียง เฟย์ // แก้วตื่นยังโทโมะเย็นแล้วนะ โทโมะ // เฟย์แก้วตัวร้อนมากเลยอะเฟย์ เฟย์ // ทำไงดี โทโมะ // เอางี้นะเธอเอาผ้าชุบน้ำอุ่นๆๆมาให้หน่อยนะเดียวฉันจะเช็ดตัวแก้วไข้จะลง เฟย์ // ได้..................บ้าแล้วโทโมะนายจะเช็ดแก้ว โทโมะ // ใช้ทำไม.......หรือเพราะว่าฉันเป็นผู้ชาย เฟย์ // ใช้ โทโมะ // หรือเธอจะเช็ด เฟย์ // เช็ดไม่เป็น โทโมะ // งั้นไปเอามาหรืออยากให้แก้วช็อค เฟย์ // ได้ งั้นเดียวฉันจะไปบอกเพื่อนๆนะ โทโมะ // อย่าบอกนะ เฟย์ // ก็ได้
  เวลาผ่านไป  22.45น. แก้ว  ///  พ่อ..พ่อช่วยแก้วด้วยช่วยแก้วด้ว...............................ย       (ระเมอ)      โทโมะ  //  แก้วฉันอยู่นี้แก้ว  //  พ่อแก้วขอโทษ..แก้วขอโทษ    (ร้องไห้)โทโมะ  //  แก้วเป็นอะไรแก้ว  //    พ่อ............................แก้วตื่นจากความฝันที่ทำร้ายเขามาตลอก 15 ปี แก้ว  //  โทโมะนายช่วยฉันด้วยโทโมะ  //  ทำไมแก้ว  //   ฉันเป็นคนที่ทำไห้พ่อต้องตายฉันทำให้พ่อต้องตายมันๆๆเป็นความผิดของฉันอะโทโมะ  //   เธอไม่ได้ตั้งใจนี่แก้ว  //  แต่ท่านก็ต้องมาตายเพราะฉันทโมะ  //  ท่านคงไม่อยากเห็นเธอต้องเป็นอะไรไงแก้ว //   แล้วฉันละที่ต้องเห็นท่านต้องเป็นอะไรต่อหน้าคิดอ๋อว่าฉันรับมันได้โทโมะ   ///  แต่เรื่องมันก็นานแล้วนะแก้วแก้ว //  นานยังไงมันก็ยังคงติดอยู่ในใจฉันไม่มีทางที่จะลืมมันลงโทโมะ  //  เอางี้นะเธอนอนพักก็เดียวก็พอตื่นจะได้มาคุยกันแก้ว  //  ตกลง.............แต่นายอย่าไปไหนนะฉันกลัวโทโมะ  //   OK    ครับ