รักเธอนะยัยเพื่อนหน้าหวาน

บทที่ 4 อ๋อเรื่องนี้เอง ณ...บ้านพักเกาะธาริน 17.00 น.
หลังจากที่แก้วเป็นลมไปโทโมะก็ดูแลแก้วจน
โทโมะ // อ้าวแก้วตื่นแล้วหรอ
แก้ว // มาทำไม
โทโมะ // ก็ดูแลเธอไง
แก้ว // ไม่ต้องกาน
โทโมะ // หายโกดเรานะ
แก้ว // ไม่คนที่ทำให้ฉันเกือบตายอะนอที่จะสมควรที่ฉันจะยกโทษไม่มีทาง โ
ทโมะ // แค่ว่ายน้ำไม่เป็นเนี่ยนะ
แก้ว /// ถ้านายมีความหลังเกี่ยวกันทะเลที่สวยงามบ้างนายก็ต้องเป็นอย่างฉันเหมื่อนกันนะแหล
โทโมะ // แล้วมันเรื่องอะไรละบอกฉันมาสิ โทโมะโมโหมาก
แก้ว // ไม่บอก พูดทั้งน้ำตา
โทโมะ // บอกมาสิ
แก้ว // ไม่......... เสียงแก้วหายไป โทโมะจูบแก้วด้วยความโมโหอย่างรุนแรงที่แก้วไม่ยอมบอกว่าเรื่องอะไรเวลาผ่านไปโทโมะก็คอยถอยจูบจากแก้วช้าๆๆ แต่โทโมะไม่เคยสังเกตเลยว่าแก้วหมดสติตอนไหนแถมตัวยังร้อนมากด้วยความตกใจโทโมะรีบอุ๊มแก้วไปนอนที่เตียง
เฟย์ // แก้วตื่นยังโทโมะเย็นแล้วนะ
โทโมะ // เฟย์แก้วตัวร้อนมากเลยอะเฟย์
เฟย์ // ทำไงดี
โทโมะ // เอางี้นะเธอเอาผ้าชุบน้ำอุ่นๆๆมาให้หน่อยนะเดียวฉันจะเช็ดตัวแก้วไข้จะลง
เฟย์ // ได้..................บ้าแล้วโทโมะนายจะเช็ดแก้ว
โทโมะ // ใช้ทำไม.......หรือเพราะว่าฉันเป็นผู้ชาย
เฟย์ // ใช้
โทโมะ // หรือเธอจะเช็ด
เฟย์ // เช็ดไม่เป็น
โทโมะ // งั้นไปเอามาหรืออยากให้แก้วช็อค
เฟย์ // ได้ งั้นเดียวฉันจะไปบอกเพื่อนๆนะ
โทโมะ // อย่าบอกนะ
เฟย์ // ก็ได้

  เวลาผ่านไป  22.45น. 
แก้ว  ///  พ่อ..พ่อช่วยแก้วด้วยช่วยแก้วด้ว...............................ย       (ระเมอ)      
โทโมะ  //  แก้วฉันอยู่นี้
แก้ว  //  พ่อแก้วขอโทษ..แก้วขอโทษ    (ร้องไห้)
โทโมะ  //  แก้วเป็นอะไร
แก้ว  //    พ่อ............................
แก้วตื่นจากความฝันที่ทำร้ายเขามาตลอก 15 ปี 
แก้ว  //  โทโมะนายช่วยฉันด้วย
โทโมะ  //  ทำไม
แก้ว  //   ฉันเป็นคนที่ทำไห้พ่อต้องตายฉันทำให้พ่อต้องตายมันๆๆเป็นความผิดของฉันอะ
โทโมะ  //   เธอไม่ได้ตั้งใจนี่
แก้ว  //  แต่ท่านก็ต้องมาตายเพราะฉัน
ทโมะ  //  ท่านคงไม่อยากเห็นเธอต้องเป็นอะไรไง
แก้ว //   แล้วฉันละที่ต้องเห็นท่านต้องเป็นอะไรต่อหน้าคิดอ๋อว่าฉันรับมันได้
โทโมะ   ///  แต่เรื่องมันก็นานแล้วนะแก้ว
แก้ว //  นานยังไงมันก็ยังคงติดอยู่ในใจฉันไม่มีทางที่จะลืมมันลง
โทโมะ  //  เอางี้นะเธอนอนพักก็เดียวก็พอตื่นจะได้มาคุยกัน
แก้ว  //  ตกลง.............แต่นายอย่าไปไหนนะฉันกลัว
โทโมะ  //   OK    ครับ