sunnyboy แกล้งป่วนเพราะแอบรัก

เฮ้อ~
วันนี้มันเป็นอะไรเนี้ยเจอคนชีกอแต่เช้าเลยแต่ทำไงได้อะก็ฉันดันซุ่มซ่ามเองนี่
อะ!ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ ป่าน เป็นคนกวนๆแต่เปิ่นไปหน่อย มีพี่สองคน คนแรกชื่อเนส เป็นคนเงียบขรึมแต่ส่วนลึกรักน้องสุดๆ คนที่สองชื่อมีนเป็นคนขี้ลืมแต่สวย....สวยจนเป็นดาวโรงเรียนอะ(เอร้ย พี่แย่งความสวยของฉันไปหมดเหลือให้แต่ความเปิ่น)
"ป่าน คิดอะไรอยู่จะเข้าเรียนแล้วนะ"(ฝนเดินมาหาฉันแล้วพูดกับฉัน)
"อะ! จริงสิวันนี้วันเกิดเธอฉันเอาของขวัญมาด้วยแหละ"(ฉันพูดก่อนที่จะหยิบของชิ้นหนึ่งมาจากกระเป๋า)
"จริงหรอ ไหนๆ"
"นี้ไง ขนมเค้กหน้าสตอว์เบอรี่ฉันทำเอง"
"ทำเองแสดงว่าต้องอร่อยแน่ๆเลยใช่ไหม ฉันรู้ฝีมือเธอดี"
"ไม่ขนาดนั้นหรอก ขอบใจนะที่ชม"
"ไม่เป็นไรหรอก"
"งั้นไปเรียนกันเถอะ"
"อืม..."
ฉันและฝนเดินไปตามทางพื้นกระเื้บื้องโรงเรียน  ทันใดนั้นสายตาของฉันก็จับจ้องไปที่ผู้ชายคนนั้น(ยายฝนก็มองด้วย)
"รู้จักด้วยหรอ ป่าน"
"เปล่าหรอก แค่เมื่อเช้าช่วยฉันไว้..."
"โหหล่อขนาดนั้นแกยังไม่สนอีกหรอ"
"จะสนทำไมล่ะตาตี่ขนาดนั้นไม่ใช่สเปก"
"หรอ..."
"ก็เออสิ"
แต่ทันใดนั้นคนๆนึงก็พ่งพรวดมาหาฉันกับยายฝนแล้วพูดว่า
"แหม อุตสาห์ช่วยยังไม่ขอบคุณแถมยังประจานฉันอีก"
"ทำหน้าไม่สมกับคนโกธรเลยนะ"
"เอ่อ...ชื่ออะไรค่ะ"(ทันได้นั้นยายฝนก็พูดแทรกขึ้น)
"ชื่อ สายฟ้า คับ ยินดีที่ได้รู้จักคับแล้วคุณสองคนชื่ออะไรหรอคับ"
"ฉันชื่อ ป่าน ส่วนนี้ ฝน ไปกันเถอะยัยฝน"
ฉันไม่รอให้นายคนนั้นพูดต่อรีบดึงมือยัยฝนให้เดินไปกับฉัน เมื่อมาไกลพอสมควรแล้วยัยฝนจึงพูดว่า
"แกจะดึงมือฉันทำไมอะ อยากคุยกับสายฟ้าต่อ"
"โห คุยแปปเดียวสนิทกันเลยเนอะ"
"ก็ทำไมอะ"
"เออๆ ขึ้นห้องกันเถอะ"
"ขอให้เจอสายฟ้าอีก"(ยายฝนบ่นพึมพำ)
"ไปกันเหอะ"
"อะ...อืม"
ฉันกับยัยฝนเดินไปเรื่อยๆโดยมีจุดมุ่งหมายอยู่ที่ห้องม.4/1(ห้องที่เรียนเก่งสุด) ทางระหว่างห้องของฉันต้องผ่านห้อง6-2 เมื่อเดินมาเรื่อยๆ ทันใดนั้นยัยฝนก็เดินหยุดกึกอยู่ที่หน้าห้อง6(ห้องรองเก่ง)
"เห้ย! คำขอเป็นจริง"
"อะไรของแก"
"ฉันขอให้เจอสายฟ้า นี่ไงเจอแล้ว"
"ไหน?"
"นั้นน่ะ คนผมทองๆขาวๆอะตาตี่ๆ"
"เห็นและๆ"
"หล่อโคตร"
"ไปกันเหอะ เสียเวลา"
"ไมอะ อยากมองนานๆ'
"ไปเหอะ"
"ไปก็ได้เห็นแก่เพื่อน"
ฉันกับยัยฝนเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้อง ม.4/1 ฉันเดินมาที่โต๊ะของฉันก่อนที่จะลงมือเรียนหนังสือ เรียนไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆ    จนถึงเวลาพัก
"กินอะไรดีอะ ยัยฝน"
"กินอะไรก็ได้ แต่ขอให้เจอสายฟ้า"
"ยัยบ้าผู้ชายเอ้ย!"
"บ้าแต่ไม่ได้จะไปรักสะหน่อย แค่บ้า"
"เออๆ"
ทันใดนั้นสายฟ้าก็เดินเข้ามาหาฉันกับยัยฝนแล้วพูดว่า
"กินข้าวกับผมไหมครับคุณคนสวยสองคน"
"ม...ไม่"
"ไปค่ะๆ กรี๊ดดดดดดดด"
"เบาๆหน่อยคนมองกันหมดแล้ว ฉันไม่ไปด้วยนะ ไม่ชอบ"
"ไปเถอะคร้าบคุณคนสวย"
"ไม่! บอกว่าไม่"
พรวดดดด
ตึกๆ ตึกๆ
ตอนนี้ฉันอยู่ในอ้อมกอดของสายฟ้าหัวใจของฉันเต้นรัวเป็นระวิงใบหน้าร้อนผ่าวไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ยัยฝนได้แต่ตาข้างอึ้ง
"ปล่อยนะ"(ฉันดิ้นอย่างแรง แต่ก็ไม่ช่วยอะไรเลย)
"ไม่ ถ้าคุณไม่ยอมไปกินข้าวกับผม ผมจะไม่ปล่อยคุณไป"
"ปล่อนฉันนะ"
"คุณต้องยอมไปกินข้าวกับผม"
"เออ ไปก็ไป ฉันทำเพราะกลัวเพื่อนฉันมันใจละลายนะเนี้ย"
ตุ้บ!
"ปล่อยดีๆไม่เป็นรึไงหา"
"..."
"ปะ...ไปกันเหอะ"(ยัยฝนพูดขึ้น)
"อืม..."
ประมาณ 10 นาที พวกเราก็กินข้าวเสร็จหลังจากนั้นฉันกับยัยฝนก็แยกย้ายกันกลับห้อง ระหว่างเรียนฉันไม่มีสามธิในการเรียนเพราะในหัวของฉันยังคิดแต่เรื่องนั้นตลอดเวลา เมื่อเลิกเรียนฉันก็ไปรอรถตรงหน้าโรงเรียน
"ตอนกลางวันอะ ขอโทษนะ"(สายฟ้าเดินมาข้างๆฉันแล้วพูด)
"เออ ไม่เป็นไร"
"แสดงว่าชอบ"
"บ้า-///-"
"รถมาแล้วไปก่อนนะครับ"
"อย่ากลับมาอีกล่ะ"
"คร้าบ"
"แบร่!"
ตอนนี้รถที่ฉันจะขึ้นค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปแต่ทำไมฉันถึงไม่ยอมขึ้นไปนะ ทำไมกัน.....