sunnyboy แกล้งป่วนเพราะแอบรัก

เฮ้อ~

วันนี้มันเป็นอะไรเนี้ยเจอคนชีกอแต่เช้าเลยแต่ทำไงได้อะก็ฉันดันซุ่มซ่ามเองนี่

อะ!ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ ป่าน เป็นคนกวนๆแต่เปิ่นไปหน่อย มีพี่สองคน คนแรกชื่อเนส เป็นคนเงียบขรึมแต่ส่วนลึกรักน้องสุดๆ คนที่สองชื่อมีนเป็นคนขี้ลืมแต่สวย....สวยจนเป็นดาวโรงเรียนอะ(เอร้ย พี่แย่งความสวยของฉันไปหมดเหลือให้แต่ความเปิ่น)

"ป่าน คิดอะไรอยู่จะเข้าเรียนแล้วนะ"(ฝนเดินมาหาฉันแล้วพูดกับฉัน)

"อะ! จริงสิวันนี้วันเกิดเธอฉันเอาของขวัญมาด้วยแหละ"(ฉันพูดก่อนที่จะหยิบของชิ้นหนึ่งมาจากกระเป๋า)

"จริงหรอ ไหนๆ"

"นี้ไง ขนมเค้กหน้าสตอว์เบอรี่ฉันทำเอง"

"ทำเองแสดงว่าต้องอร่อยแน่ๆเลยใช่ไหม ฉันรู้ฝีมือเธอดี"

"ไม่ขนาดนั้นหรอก ขอบใจนะที่ชม"

"ไม่เป็นไรหรอก"

"งั้นไปเรียนกันเถอะ"

"อืม..."

ฉันและฝนเดินไปตามทางพื้นกระเื้บื้องโรงเรียน  ทันใดนั้นสายตาของฉันก็จับจ้องไปที่ผู้ชายคนนั้น(ยายฝนก็มองด้วย)

"รู้จักด้วยหรอ ป่าน"

"เปล่าหรอก แค่เมื่อเช้าช่วยฉันไว้..."

"โหหล่อขนาดนั้นแกยังไม่สนอีกหรอ"

"จะสนทำไมล่ะตาตี่ขนาดนั้นไม่ใช่สเปก"

"หรอ..."

"ก็เออสิ"

แต่ทันใดนั้นคนๆนึงก็พ่งพรวดมาหาฉันกับยายฝนแล้วพูดว่า

"แหม อุตสาห์ช่วยยังไม่ขอบคุณแถมยังประจานฉันอีก"

"ทำหน้าไม่สมกับคนโกธรเลยนะ"

"เอ่อ...ชื่ออะไรค่ะ"(ทันได้นั้นยายฝนก็พูดแทรกขึ้น)

"ชื่อ สายฟ้า คับ ยินดีที่ได้รู้จักคับแล้วคุณสองคนชื่ออะไรหรอคับ"

"ฉันชื่อ ป่าน ส่วนนี้ ฝน ไปกันเถอะยัยฝน"

ฉันไม่รอให้นายคนนั้นพูดต่อรีบดึงมือยัยฝนให้เดินไปกับฉัน เมื่อมาไกลพอสมควรแล้วยัยฝนจึงพูดว่า

"แกจะดึงมือฉันทำไมอะ อยากคุยกับสายฟ้าต่อ"

"โห คุยแปปเดียวสนิทกันเลยเนอะ"

"ก็ทำไมอะ"

"เออๆ ขึ้นห้องกันเถอะ"

"ขอให้เจอสายฟ้าอีก"(ยายฝนบ่นพึมพำ)

"ไปกันเหอะ"

"อะ...อืม"

ฉันกับยัยฝนเดินไปเรื่อยๆโดยมีจุดมุ่งหมายอยู่ที่ห้องม.4/1(ห้องที่เรียนเก่งสุด) ทางระหว่างห้องของฉันต้องผ่านห้อง6-2 เมื่อเดินมาเรื่อยๆ ทันใดนั้นยัยฝนก็เดินหยุดกึกอยู่ที่หน้าห้อง6(ห้องรองเก่ง)

"เห้ย! คำขอเป็นจริง"

"อะไรของแก"

"ฉันขอให้เจอสายฟ้า นี่ไงเจอแล้ว"

"ไหน?"

"นั้นน่ะ คนผมทองๆขาวๆอะตาตี่ๆ"

"เห็นและๆ"

"หล่อโคตร"

"ไปกันเหอะ เสียเวลา"

"ไมอะ อยากมองนานๆ'

"ไปเหอะ"

"ไปก็ได้เห็นแก่เพื่อน"

ฉันกับยัยฝนเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้อง ม.4/1 ฉันเดินมาที่โต๊ะของฉันก่อนที่จะลงมือเรียนหนังสือ เรียนไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆ    จนถึงเวลาพัก

"กินอะไรดีอะ ยัยฝน"

"กินอะไรก็ได้ แต่ขอให้เจอสายฟ้า"

"ยัยบ้าผู้ชายเอ้ย!"

"บ้าแต่ไม่ได้จะไปรักสะหน่อย แค่บ้า"

"เออๆ"

ทันใดนั้นสายฟ้าก็เดินเข้ามาหาฉันกับยัยฝนแล้วพูดว่า

"กินข้าวกับผมไหมครับคุณคนสวยสองคน"

"ม...ไม่"

"ไปค่ะๆ กรี๊ดดดดดดดด"

"เบาๆหน่อยคนมองกันหมดแล้ว ฉันไม่ไปด้วยนะ ไม่ชอบ"

"ไปเถอะคร้าบคุณคนสวย"

"ไม่! บอกว่าไม่"

พรวดดดด

ตึกๆ ตึกๆ

ตอนนี้ฉันอยู่ในอ้อมกอดของสายฟ้าหัวใจของฉันเต้นรัวเป็นระวิงใบหน้าร้อนผ่าวไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ยัยฝนได้แต่ตาข้างอึ้ง

"ปล่อยนะ"(ฉันดิ้นอย่างแรง แต่ก็ไม่ช่วยอะไรเลย)

"ไม่ ถ้าคุณไม่ยอมไปกินข้าวกับผม ผมจะไม่ปล่อยคุณไป"

"ปล่อนฉันนะ"

"คุณต้องยอมไปกินข้าวกับผม"

"เออ ไปก็ไป ฉันทำเพราะกลัวเพื่อนฉันมันใจละลายนะเนี้ย"

ตุ้บ!

"ปล่อยดีๆไม่เป็นรึไงหา"

"..."

"ปะ...ไปกันเหอะ"(ยัยฝนพูดขึ้น)

"อืม..."

ประมาณ 10 นาที พวกเราก็กินข้าวเสร็จหลังจากนั้นฉันกับยัยฝนก็แยกย้ายกันกลับห้อง ระหว่างเรียนฉันไม่มีสามธิในการเรียนเพราะในหัวของฉันยังคิดแต่เรื่องนั้นตลอดเวลา เมื่อเลิกเรียนฉันก็ไปรอรถตรงหน้าโรงเรียน

"ตอนกลางวันอะ ขอโทษนะ"(สายฟ้าเดินมาข้างๆฉันแล้วพูด)

"เออ ไม่เป็นไร"

"แสดงว่าชอบ"

"บ้า-///-"

"รถมาแล้วไปก่อนนะครับ"

"อย่ากลับมาอีกล่ะ"

"คร้าบ"

"แบร่!"

ตอนนี้รถที่ฉันจะขึ้นค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปแต่ทำไมฉันถึงไม่ยอมขึ้นไปนะ ทำไมกัน.....