แค้นรัก!! นายสุดฮอตกับยัยเซ่อซ่า
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความออดดดดดดด ออดดดด
เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น ฉันเก็บข้าวของใส่กระเป๋าแล้วเตรียมตัวไปตามนัด เฮ้อ ฉันไม่อยากไปเลย แต่ทำไงได้ ในเมื่อฉันบอกว่าจะไป รู้งี้ฉันให้ยัยนัตกับยัยเค้กไปด้วยก็ดีสิ เอาน่า ยัยตูน สู้ๆ มันคงไม่มีอะไรหรอมั่ง พอคิดอย่างนั้นได้แล้วฉันก็ตรงดึ่งไปที่นัดพบทันที พอมาถึงก็เห็นผู้หญิงที่เป็นรุ่นพี่ม.6ยืนอยู่3คน
"เออ รุ่นพี่เรียกหนูมาทำไมค่ะ" พอมาถึงฉันก็ถามขึ้นมาทันที"มาแล้วหรอนังตัวดีฉันจะบอกอะไรให้นะว่า พาสต้านะ เขาเป็นของฉัน เธอไม่มีสิทธ์มายุ่งกับพาสต้าของฉัน เข้าใจไหม" อ้อ นึกว่าเรื่องอะไร ที่ไหนได้ เรื่องนี้เองหรอ
"เอ่ แต่ฉันยังไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับนายพาสต้าเลยนะค่ะ มากล่าวหากันแบบนี้ไม่ได้หรอนะค่ะ" ฉันพูดไปตามความจิงนะ เพราะฉันไม่อยากมีเรื่องหรอ แต่ความจิงนายพาสต้าตังหากที่มายุ่งกับฉันก่อน ถึงแม้ฉันจะไปชนเขาก่อนก็เถอะ
"ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลยนังนี่"
เพี้ยยยยยย
เสียงฝ่ามือของรุ่นพี่มากระทบที่แก้มของฉันจังๆ จนทำให้หน้าฉันหันตามแรงของรุ่นพี่นั้น เจ็บจนน้ำตาแทบไหล รู้สึกว่าจะปากแตกด้วยสิฉัน โธ่เว้ย เกิดมายังไม่เคยมีใครมาตบฉันเลย เป็นเพราะหมอนั้นคนเดียวที่ทำให้ชีวิตของฉันเป็นแบบนี้ ฉันจะต้องแก้แค้นให้ได้เลยค่อยดูเถอะ
"นี่ แค่สั่งสอนนะ ขืนแกยังยุ่งกับพาสต้าของฉันอยู่ละก็ ไม่เจอแค่นี้แน่ จำเอาไว้ ยัยหน้าโง่" รุ่นพี่คนนั่นพูดแบบนั่นแล้วก็เดินจากไปปล่อยให้ฉันนั่งอึงอยู่ตรงนั้น แล้วน้ำตาของฉันก็ปลดปล่อยออกมามากมาย ฉันจะไม่มีวันลืมวันนี้เลย นายพาสต้า นายต้องชดใช้ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้หลังจากที่ฉันปล่อยน้ำตาออกมามากมายฉันก็เดินกลับบ้านไป
[Cartoon Home]
"อ้าว กลับมาแล้วหรอลูก แม่กำลังทำของว่างให้ลูกอยู่พอดี ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อเปลี่ยนผ้าซะ แล้วลงมากินของว่างนะลูก" แม่ของฉันนะเอง กำลังทำขนมให้ฉันกินอยู่ แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ขึ้นห้องแม่ก็สังเกตเห็นหน้าฉัน ที่เป็นรอยแดง5นิ้วอยู่บนหน้าฉันซะก่อน
"อ้าว แล้วนั้นไปโดนไรมาจ้ะ เป็นรอยแดงเชียว เดี๋ยวแม่ทำแผลให้นะ ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะก่อนนะลูก" ฉันรู้ดีว่าตอนที่แม่ทำแผลให้ฉันแม่ต้องถามฉันแน่ๆว่าฉันไปโดนอะไรมา แต่ถึงไม่ต้องถามก็รู้อยู่แล้ว ว่ารอยแบบนี้มันจะไปโดนอะไรได้ นอกจากโดนตบมา
"ค่ะ แม่" ฉันตอบแม่ไป แล้วฉันก็ขึ้นห้องไปเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดใส่อยู่บ้านแล้วลงมาตามที่แม่บอก
"ลงมาแล้วหรอลูก แม่ทำของว่างเสร็จพอดีเลย เดี๋ยวแม่ยกมาให้ลูกก็ไปเอากล่องพยาบาลมานะลูก" แม่บอกกับฉัน
"ค่ะ แม่" แล้วฉันก็เดินไปเอากล่องพยาบาลมานั่งที่โต๊ะ
"มาใกล้ๆแม่สิ เดี๋ยวแม่ทำแผลให้ แล้วนี้ไปโดนอะไรมาจ้ะ" ฉันยืนหน้าเข้าไปใกล้แม่
"ไม่มีอะไรหรอค่ะ แค่มีเรื่องนิดหน่อยนะค่ะ" ฉันตอบแม่ไป
"แล้วไปมีเรื่องกับใครหรอลจ้ะ ทุกทีลูกแม่ไม่เคยมีเรื่องกับใครนิจ้ะ"แม่ถามอย่างสงสัย
"ที่จิง ตูนก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มเองหรอค่ะ แต่เพราะไปมีเรื่องหนุ่มฮอตของโรงเรียนนะค่ะ แฟนคลับเลยมาตบตูน หาว่าตูนไปยุ่งกับของๆเขาค่ะ" ฉันอธิบายแม่ไปอย่างไม่ปิดบังอะไรเลย
"หรอจ้ะลูก แล้วทำไมลูกถึงไปมีเรื่องกับคนดังได้ละจ้ะ" แม่ถามฉันอีก
"พอดีตูนบังเอิญไปชนเขาจนทำให้เสื้อเขาเปื้อนค่ะ ว่าแล้วตูนขอตัวไปซักผ้าให้เขาก่อนนะค่ะ" ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังแล้วเลยไปซักผ้าให้นายนั่นด้วย
"จ้ะๆ ไปเถอะลูกแล้วพรุ่งนี้ต้องเอาไปคืนเขาใช่ไหมลูก อย่าลืมละกันนะ" แม่บอกฉันเหมือนอย่างกับจะรู้ว่าถ้าฉันลืมมันจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่
"ค่ะ แม่" ฉันตอบแม่ไป แล้วไปซักเสื้อให้หมอนั่น ว่าแต่เสื้อหมอนี่มันหอมจิงๆฉันชอบกลิ่นนี่ชะมัด เฮ้ย นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ค่อยดูฉันจะซักให้กลิ่นนี้หายไปให้หมดเลย
กริ่งงงงงงงงง
"ฮ้าววว" เสียงนาฬิกาปลุก ฉันก็ลงไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวไปโรงเรียน พอเสร็จฉันก็ไม่ลืมที่จะเอาถุงที่ใส่เสื้อหมอนั่นลงมาด้วย
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ แม่" ฉันบอกอรุณสวัสดิ์แม่ไปเมื่อเห็นแม่กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่
"อ้าว ตื่นแล้วหรอจ้ะ แม่เตรียมอาหารเช้าเสร็จพอดี วันนี้ขนมปังกับโกโก้ร้อนนะจ้ะ" แม่บอกอาหารเช้าวันนี้
"ขอบคุณค่ะ แม่" แล้วฉันก็นั่งกินข้าวเช้าที่แม่ทำให้ ฮืมมม หอมจิงๆเลย ฝีมือแม่ฉันนะ อริอยที่สุดเลย
"อร่อยมากค่ะ แม่"
"จ้า"
"งั้นตูนไปโรงเรียนก่อนนะค่ะ บายค่ะ" ฉันบอกลาแม่และถึอถุงเสื้อหมอนั่นไปด้วย
"จะไปแล้วหรอลูก เพิ่งจะ7โมงเช้าเองนะลูก" แม่ถามฉันที่ไปโรงเรียนเร็วผิดปกติ
"วันนี้จะรีบไปชมรมค่ะแม่ เลยออกเร็วหน่อยนะค่ะ" ฉันบอกแม่ไป
"งั้นหรอจ้ะ งั้นไปดีมาดีนะจ้ะ"
"ค่ะแม่" พูดเสร็จฉันก็เดินมาจากบ้านเพื่อรอรถเมล์ อย่างทุกวันพอรถเมล์มาฉันก็ขึ้นสายประจำวันนี้รถว่างเป็นพิเศษสงสัยออกเช้าคงไม่ค่อยมีคนพอมาถึงหน้าโรงเรียนฉันก็ตรงดึ่งไปชมรมฉันทันที
"สวัสดีค่ะ พี่น้ำ" ฉันทักรุ่นพี่ที่เป็นประธานชมรมของฉัน
"อ้าว สวัสดีจ้าน้องตูน วันนี้น้องตูนมาเร็วกว่าปกตินะค่ะ" พี่น้ำทักพร้อมกับถามฉันเรื่องมาชมรมเร็วผิดปกติ
"คือตูนอยากจะวาดรูปที่วาดค้างอยู่ให้เสร็จนะค่ะ" ฉันตอบพี่น้ำไป
"อ้อ หรอจ้ะ งั้นพยายามเข้านะ น้องตูน"
"ค่ะ พี่น้ำ"
หลังจากที่คุยกับพี่น้ำไปแล้วฉันก็มานั่งวาดรูปที่ตัวเองวาดค้างอยู่ให้เสร็จ ภาพนั้นเป็นภาพของน้ำตกที่ฉันวาดได้ครึงนึงแล้ว แล้วฉันก็คิดว่าจะเอาภาพนี้ลงประกวดด้วย ฉันจึงตั้งใจกับภาพนี้มาก แต่วันนี้สงสัยฉันจะวาดไม่เสร็จแน่ๆ ไม่เป็นไรไว้หลังเลิกเรียนมาวาดต่อก็ได้
ออดดดดดด ออดดด
อะเสียงออดเข้าเรียนดังแล้วหรอเนี่ย เร็วชะมัดพอได้ยินเสียงออดดังฉันก็เก็บข้าวของเสร็จก็เดินไปห้องเรียน
"หวัดดี ยัยเค้ก ยัยนัต" ฉันทักยัยเพื่อนตัวดีของฉันที่นั่งอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว
"หวัดดีย่ะ ยัยตูน วันนี้มาสายหรอย่ะ ฉันมาโรงเรียนไม่เห็นแกเลย " ยัยนัตถามมา
"วันนี้ฉันมาเช้าย่ะ แต่พึงกลับมาจากชมรมนะ" ฉันตอบยัยนัตไป
"หรอย่ะ แล้วเสื้อนายพาสต้าละ แกซักสะอาดใช่ไหม" ยัยนัตถามถึงเสื้อหมอนั่น
"สะอาดย่ะ อยู่นี้ไง" แล้วฉันก็ยื่นถุงให้ยัยนัตดู
"ยัยตูน นี้มันเสื้อบ้านแกสิ นี้มันอุปกรณ์ศิลปะของแกไม่ใช่หรอย่ะ " หลังจากยัยนัตดูของที่อยู่ในถุง
"เอ่ แต่ฉันจำได้ว่าฉันหยิบมาแล้วนะ สงสัยจะอยู่ที่ห้องชมรมแน่เลยช่างมันก่อน เดี๋ยวค่อยไปเอาตอนเลิกเรียนแล้วกัน"
"แกนี่มันเซ่อจิงๆ แล้วฉันจะตรวจได้ไงว่ามันสะอาดรึเปล่า ถ้างั้นฉันจะไปเอาเสื้อกับแกที่ชมรมแกด้วยแล้วฉันจะตรวจดูตอนนั้นเลย" ยัยนัตพูดอย่างโมโห
"เออ ก็ได้งั้นยัยเค้กก็ไปด้วยกันเลยนะ" ฉันตอบยัยนัตไปและชวนยัยเค้กให้ไปหด้วยกันเลย
"ว่าแต่พรุ่งนี้มีสอบด้วยนิ นี้ยัยเค้กช่วยติวให้ฉันหน่อยนะ"
"ฉันด้วย ยัยเค้กนะๆๆ" ยัยนัตขอร้องยัยเค้กบ้าง
"เออๆ ฉันก็ช่วยติวให้ตลอดอยู่แล้ว พวกแกไม่จำเป็นต้องขอก็ได้แล้วละย่ะ" ยัยเค้กพูดขึ้น
"จริงหรอยัยเค้ก ขอบใจแกมากๆเลยนะ" ฉันกับยัยนัตปลื้มกับคำพูดของยัยเค้กมากจนน้ำตาแทบไหลเลยละ
"พอได้แล้ว แค่นี้เองไม่ต้องมาปลื้มฉันก็ได้ย่ะ เดี๋ยวอาจารย์มาแล้วนั่งที่กันได้แล้ว" ยัยเค้กพูดขึ้น ฉันละปลื้มยัยเค้กมากๆเลย มันนะใจดีกับฉันและยัยนัตมาก เวลาติวนะมันอธิบายให้เข้าใจได้ง่ายกว่าอาจารย์ซะอีกแน่ะ แล้วที่ฉันกับยัยนัตรอดมาได้แบบฉลุยก็คงจะยัยเค้กนั่นแระที่ค่อยติวให้ฉันกับยัยนัต เป็นปลื้มสุดๆเลย
..........................................................................
เหมือนเดิมละกันน่ะ ติชมได้เลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ