ขอโทษทีที่ฉันร้ายมาก^^!

    วันรุ่งเช้าที่แสนจะเซ็งโลกแต่ฉันก็อาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนักเรียนแหละแต่ฉันไม่ได้ไปเรียนหลอกไปให้โง่อะดิ
                      "คุณหนูขาออกมาหาป้าเถอะคะไปเรียนกันเถอะคุณหนูT^T"คุณป้าของฉันทุบประตูจนมือแดง
   ไปหมดฉันไม่สงสารหลอกย๊ะจะให้ฉันไปทำไมน่ารำคาญจริงยัยแก่พวกนี่นิ-^-
              "โอ๊ยยัยคุณป้าน่าซาลาเปาเหีย่วหย่อนแกช่วยหุบปากซะทีได้ไหมฉันจะนอนโว๊ย-0-"ฉันพูดอย่าง
หงุดหงิดเอาการมากตื่นมาตี5ทุบประตูจน6โมงอะนะโง่สิ้นดีเลยพวกนี้- -
                              "คุณหนูขาออกมาเรียนเถอะคะป้าขอร้องT^T"คุณป้าของฉันพูดแล้วร้องไห้ปนไปด้วย
 คงคิดละซิว่าฉันจะสงสารป้แกนะไม่สงสารหลอกย๊ะทุบเข้าไปเถอะแก^^
                  "คณป้าหน้าแก่พอเถอะคะอย่าทุบเล๊ยครีมว่ายไงครีมก็ไม่ไปหลอก^^"ฉันพูดแล้วนอนต่อสักพักนึงก็ได้ยินเสียงปังทำให้ฉันสะดุ้งตื่นขึ้น
      "ไงเจอกันอีกแล้วนะคุณหนูคงอยากให้ผมทำวิธีเดิมๆอีกแล้วใช่ไหมครับคุณหนู"นายเบสพูดแล้วกัดฟันด้วย
 ด้วยความโมโหอย่างสุดทนเอาการ
                     "โอ๊ะฉันจะนอนพวกแกและนายออกไปซะเถอะฉันง่วงอ่อแล้วซ้อมประตให้ฉันด้วยละ^^"
ฉันพูดแล้วส่งยิ้มให้เขาแล้วนอนต่อโดยไม่รับรู้อะไรอีก
    ณ ที่โรงเรียนได้ไง0.0
              "ยัยคุณหนูขี้เซ้าตื่น- -ถ้าไม่ตื่นฉันจะอุ้มเธอไปส่งที่ห้องเลยนะ"นายเบสพูด
    "อะไรฉันอยู่ที่บ้านนี่หว่าจะมาอยู่ที่โรงเรียนได้ไงนายอย่ามามั่วดีกว่าหลอกฉันไม่ได้แอ่มหลอกย๊ะ"ฉันพูด
 แล้วหลับตาพริ้มต่อไปชิคิดว่าหลอกฉันได้หลอกไปเถอะย๊ะ
                                         "แล้วจะได้รู้กันว่านี่ใช่โรงเรียนรึป่าวหึๆ"นายนั้นพูดหัวเราะแล้วอุ้มฉัน
                       "เฮ้นายอุ้มฉันทำไมเนี้ย-0-ฉันจะนอนนะย๊ะ"ฉันพูดแล้วพลางมองทั่วๆที่นี้มันโณงเรียนนี่นา
  แล้วฉันมาที่นี่ได้ไงว่ะเนี้ยยัยครีมเอ๊ย-0-
    "ก็บอกแล้วไงครับ่ที่นี้โรงเรียนจริงๆตอนที่คุณหนูหลับผมแอบอุ้มมาโรงเรียนไงล่ะเพราะฉะนั้นไปเรียนซะแล้ว
ผมก็จะอุ้มคุณหนูไปอย่างงี้แหละมไง้นคงต้องเจอช๊อตแน่ๆหึๆ"นายนั้นพูดแล้วดังนั้นฉันก็ตรวจดูของแล้วยังมีอยู่
บ้างไหมแต่มันไม่มีเลยเป้นไปได้ไง0.0
                             "เห๊ยนายเอาของฉันไปไหนหมดแล้วฉันจะทำอะไรนายได้ยังเนี้ยกรี๊ด><"ฉันกรี๊ดลั่นโรง
เรียนดังแป๊ดแต่นายนั้นเฉยๆแล้วเดินต่อไปฮึ่มน่าโมโหT^T
              "ผมเอาออกไปหมดแล้วขืนไม่เอาออกก็โง่แล้วล่ะครับเพราะผมรู้ทันน่ะซิหึๆ"นายนั้นพูดแล้วอุ้มฉันส่ง
  ถึงห้องเหมือนเคยแต่สายตาผู้หญิงในห้องฉันทุกคนมันฟ้องว่าอิจฉาแต่ชั่งปะไลซิฉันไม่สนหลอก
                                          "โอ๊ยนายพอได้เล่าถึงแล้ว- -"ฉันพูดอย่างหงุดหงิดเพราะสายตามันกดดันซึ่ง
      นายเบสมองพวกสาวๆแล้วยิ้มเพราะเขารุ้ว่าเพราะอะไรแน่นอนแล้วเขาส่งฉันก่อนเขาจะเดินจากไปแล้วพูดว่า
                      "คุณหนูวันนี้ผมไม่ว่างนะครับดูแลตัวเองหน่อยเด๊วตอนเย็นผมมารับนะครับ^^"นายนั้นพูดแล้วเดินจากไปมันทำให้ฉันกลัวแล้วสาวๆกลุ่มพวกนั้นก็เดินมาหาฉัน
       "เธอจำไว้ใส่กระโหลกของเธอนะย๊ะว่าพี่เบสเป็นของพวกเรา"ยัยพวกนั้นพูด
                             "อ่อหลอคิดว่าฉันกลัวพวกเธอรึไง"ฉันพวกแล้วกำมือฉันเคยเรียนโทควันโดมาก่อนยัย
     พวกนั้นก็ค่อยๆถอยหลังแต่มีคนนึงจะมาตบฉันฉันเลยขัดขา
                 "อุ๊ยขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ^^"ฉันพูดกับยัยนั้น
             "แกแกทำเพื่อนฉัน"ยัยหัวหน้ากลุ้มจะวิ่งมาตบฉันฉันใช่จังหวะต่อยเธอเธอก็ล้มหมดแล้วซินะ
    "จำใส่กระโหลกพวกเธอว่าฉันไม่ใช่สิ่งของนึกอยากตบก็ตบนะอ่อครูมาละฉันเรียนต่อดีกว่า^^"ฉันพูดแล้วยิ้ม
   กลับไปนั่งที่ประจำที่ซึ้งนั่งคนเดียวเลยสบายหน่อย^__^
        3 ชั่วโมงผ่านไปฉันเรียนแบบตั้งใจสบายๆทำไมเวลาตั้งใจง่ายโครตเลยแถมฉันยังเสร็จ่อนเพื่อนได้กินข้าว
    ก่อนใครแต่ทว่าฉันกลับต้องนั่งกินคนเดียวใครจะรู้บ้างไหมนะว่าฉันร้องไห้ทุกวันเวลากินข้าวฉันมองท้องฟ้า
ที่เทาสวยงามลมเย็นๆพัดมาฉันเหงาเหลือเกินเมื่อฉันกินข้าวเสร็จก็ขึ้นห้อง
                  "เฮ้อ"ฉันถอนหายใจแล้วก็เรียนต่อไป
        3ชั่วโมงผ่านไปลาเเลกเรียนั้นเองเย่>~<แล้วฉันก็เห็นนายเบสมารอแล้วด้วย
                                     "นี่นายวันนี้ฉันจะไปสวนสาธารณะนะ"ฉันพูดแล้วเดินอย่างอารมณ์ดีเพราะฉัน
         อยากจะอยู่ที่ที่มีเด็กๆเล่นเครื่องเล่นกันมันทำให้ฉันมีความสุขแต่ฉันไม่บอกเขาหลอกว่าทำไม
                    "อืมๆเด๊วผมมาคุณหนูครีมไปนะครับ"นายนั้นพูดแล้วยิ้มแย้มให้ฉันเหมือนเคยแต่ฉันก็เมินเหมือน
เคยนั้นแหละน่าเรื่องอะไรจะยิ้มตอบให้ละต้องยิ้มให้คนที่ชอบเท่านั้น
               "แล้วคุณนหูคิดยังไงถึงอยากไปที่นั้นละเนี้ย^^"นายเบสถามฉันอย่างสงสัยแต่ฉันไม่ตอบหลอกย๊ะ
     "ฉันเมื่อเวรไปเที่ยวตอนเย็นย๊ะแต่ละที่"ฉันอธิบายยืดยาวเหยียด
                     "เอ่อแล้ววันนี้คุณหนูเหงาไหมครับ"นายเบสถามฉันด้วยความสงสัยและเหมือนนายเบสจะรู้ด้วย
     ว่าฉันเป็นคนไม่มีเพื่อน
                                  "อย่าถามฉันให้มาก"ฉันพูดด้วยความหงุดหงิดเพราะว่ากลัวเขาจะรู้
              ณ สวนสารธารณะ
          "ถึงซะที^_^"ฉันยิ้มกว้างขึ้นมาทันที
                     "ยิ้มแบบนี้น่ารักดีกว่าน่าบึ้งอีกนะเนี้ย0.0"นายเบสพูด
      "ชิส์เรื่องของฉันน่าอย่ามายุ่งเอ้าเด้กๆพี่มาแล้วค่า>~<"ฉันพูดเรียกเด็กๆที่เล่นเครื่องเล่นแล้วเด็กพวกนั้น
   ก็รีบวิ่งมาหาฉัน
               "เธอเรียกใครอ่ะ- -"นายเบสถามด้วยความสงสัย
                                   "นายไม่เห็นเด็กวิ่งมาย๊ะ"ฉันชี้เด็กๆที่วิ่งเข้ามาหาฉัน20กว่าคน
               "พี่ไปไหนT^T"เด็กพวกนั้นุมฉันด้วยความคิดถึงแล้วก็ห่วงใยด้วยละฉันถึงชอบมาดีกว่าอยู่ที่บ้านอีก
          "ช่วงนี้พี่เอาแต่เรียนน่ะคะเลยไม่ได้มาหาน้องๆเลยไงคิดถึงกันรึป่าวเอ่ย"ฉันถามเด็กๆที่มาหาฉันกันทั้งหมด
                      "คิดถึงมากๆเลยฮะT^T"เด็กๆทั้งหลายตอบพร้อมเพรียง
       1ชั่วโมงต่อมาฉันมัวแต่เล่นกับเด็ก
             "ยัยบ้าเอ๊ยที่แท้ก็มาหาเด็กๆนี่เอง^^"นายเบสก็คงล้อฉันไม่เลิก
                              "เรื่องของฉันอย่ามายุ่ง"ฉันพูดแล้วทำท่าไม่พอใจแล้วก็หันหน้าไปที่อื่น
     ณ ที่บ้านของฉัน
              "คุณหนูกลับมาแล้วหลอT^T"คุณป้าพูดแล้วิ่งมาหาฉัน
                        "คุณป้าทำหน้ายังงี้แสดงว่าเกิดเรื่อง-__-"ฉันพูดอย่างเซ็งๆ
         "ใช่คะเกิดเรื่องแล้วละคะคุณพ่อของคุณหนูกลับมาแลว"ป้าของฉันอย่างหวาดกลัว
                                     "นายกลับไปก่อน"ฉันพูดพลางส่งสายตาให้เขาพลางบอกว่าไปซะนี่เรื่องของครอบครัว
                     "อืมๆเด๊วผมไปละลาละครับป้า"นายเบสพูดแล้วขับรถออกไป
          "อืมไงคะคุณพ่อ"ฉนัทักคุณพ่อด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรไม่ร่าเริงไม่เล่นด้วยไม่อะไรทั้งนั้นเพราะเขาเป็นทิ้ง
     ฉันให้อยู่คนเดียว
                                        "ไงลูก"พ่อทักฉัน
                                    "คะครีมไปก่อนนะง่วง"แล้วฉันก็เดินขึ้นไปเพื่อนหลบหน้าท่าน