ขอโทษทีที่ฉันร้ายมาก^^!

    วันรุ่งเช้าที่แสนจะเซ็งโลกแต่ฉันก็อาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนักเรียนแหละแต่ฉันไม่ได้ไปเรียนหลอกไปให้โง่อะดิ

                      "คุณหนูขาออกมาหาป้าเถอะคะไปเรียนกันเถอะคุณหนูT^T"คุณป้าของฉันทุบประตูจนมือแดง

   ไปหมดฉันไม่สงสารหลอกย๊ะจะให้ฉันไปทำไมน่ารำคาญจริงยัยแก่พวกนี่นิ-^-

              "โอ๊ยยัยคุณป้าน่าซาลาเปาเหีย่วหย่อนแกช่วยหุบปากซะทีได้ไหมฉันจะนอนโว๊ย-0-"ฉันพูดอย่าง

หงุดหงิดเอาการมากตื่นมาตี5ทุบประตูจน6โมงอะนะโง่สิ้นดีเลยพวกนี้- -

                              "คุณหนูขาออกมาเรียนเถอะคะป้าขอร้องT^T"คุณป้าของฉันพูดแล้วร้องไห้ปนไปด้วย

 คงคิดละซิว่าฉันจะสงสารป้แกนะไม่สงสารหลอกย๊ะทุบเข้าไปเถอะแก^^

                  "คณป้าหน้าแก่พอเถอะคะอย่าทุบเล๊ยครีมว่ายไงครีมก็ไม่ไปหลอก^^"ฉันพูดแล้วนอนต่อสักพักนึงก็ได้ยินเสียงปังทำให้ฉันสะดุ้งตื่นขึ้น

      "ไงเจอกันอีกแล้วนะคุณหนูคงอยากให้ผมทำวิธีเดิมๆอีกแล้วใช่ไหมครับคุณหนู"นายเบสพูดแล้วกัดฟันด้วย

 ด้วยความโมโหอย่างสุดทนเอาการ

                     "โอ๊ะฉันจะนอนพวกแกและนายออกไปซะเถอะฉันง่วงอ่อแล้วซ้อมประตให้ฉันด้วยละ^^"

ฉันพูดแล้วส่งยิ้มให้เขาแล้วนอนต่อโดยไม่รับรู้อะไรอีก

    ณ ที่โรงเรียนได้ไง0.0

              "ยัยคุณหนูขี้เซ้าตื่น- -ถ้าไม่ตื่นฉันจะอุ้มเธอไปส่งที่ห้องเลยนะ"นายเบสพูด

    "อะไรฉันอยู่ที่บ้านนี่หว่าจะมาอยู่ที่โรงเรียนได้ไงนายอย่ามามั่วดีกว่าหลอกฉันไม่ได้แอ่มหลอกย๊ะ"ฉันพูด

 แล้วหลับตาพริ้มต่อไปชิคิดว่าหลอกฉันได้หลอกไปเถอะย๊ะ

                                         "แล้วจะได้รู้กันว่านี่ใช่โรงเรียนรึป่าวหึๆ"นายนั้นพูดหัวเราะแล้วอุ้มฉัน

                       "เฮ้นายอุ้มฉันทำไมเนี้ย-0-ฉันจะนอนนะย๊ะ"ฉันพูดแล้วพลางมองทั่วๆที่นี้มันโณงเรียนนี่นา

  แล้วฉันมาที่นี่ได้ไงว่ะเนี้ยยัยครีมเอ๊ย-0-

    "ก็บอกแล้วไงครับ่ที่นี้โรงเรียนจริงๆตอนที่คุณหนูหลับผมแอบอุ้มมาโรงเรียนไงล่ะเพราะฉะนั้นไปเรียนซะแล้ว

ผมก็จะอุ้มคุณหนูไปอย่างงี้แหละมไง้นคงต้องเจอช๊อตแน่ๆหึๆ"นายนั้นพูดแล้วดังนั้นฉันก็ตรวจดูของแล้วยังมีอยู่

บ้างไหมแต่มันไม่มีเลยเป้นไปได้ไง0.0

                             "เห๊ยนายเอาของฉันไปไหนหมดแล้วฉันจะทำอะไรนายได้ยังเนี้ยกรี๊ด><"ฉันกรี๊ดลั่นโรง

เรียนดังแป๊ดแต่นายนั้นเฉยๆแล้วเดินต่อไปฮึ่มน่าโมโหT^T

              "ผมเอาออกไปหมดแล้วขืนไม่เอาออกก็โง่แล้วล่ะครับเพราะผมรู้ทันน่ะซิหึๆ"นายนั้นพูดแล้วอุ้มฉันส่ง

  ถึงห้องเหมือนเคยแต่สายตาผู้หญิงในห้องฉันทุกคนมันฟ้องว่าอิจฉาแต่ชั่งปะไลซิฉันไม่สนหลอก

                                          "โอ๊ยนายพอได้เล่าถึงแล้ว- -"ฉันพูดอย่างหงุดหงิดเพราะสายตามันกดดันซึ่ง

      นายเบสมองพวกสาวๆแล้วยิ้มเพราะเขารุ้ว่าเพราะอะไรแน่นอนแล้วเขาส่งฉันก่อนเขาจะเดินจากไปแล้วพูดว่า

                      "คุณหนูวันนี้ผมไม่ว่างนะครับดูแลตัวเองหน่อยเด๊วตอนเย็นผมมารับนะครับ^^"นายนั้นพูดแล้วเดินจากไปมันทำให้ฉันกลัวแล้วสาวๆกลุ่มพวกนั้นก็เดินมาหาฉัน

       "เธอจำไว้ใส่กระโหลกของเธอนะย๊ะว่าพี่เบสเป็นของพวกเรา"ยัยพวกนั้นพูด

                             "อ่อหลอคิดว่าฉันกลัวพวกเธอรึไง"ฉันพวกแล้วกำมือฉันเคยเรียนโทควันโดมาก่อนยัย

     พวกนั้นก็ค่อยๆถอยหลังแต่มีคนนึงจะมาตบฉันฉันเลยขัดขา

                 "อุ๊ยขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ^^"ฉันพูดกับยัยนั้น

             "แกแกทำเพื่อนฉัน"ยัยหัวหน้ากลุ้มจะวิ่งมาตบฉันฉันใช่จังหวะต่อยเธอเธอก็ล้มหมดแล้วซินะ

    "จำใส่กระโหลกพวกเธอว่าฉันไม่ใช่สิ่งของนึกอยากตบก็ตบนะอ่อครูมาละฉันเรียนต่อดีกว่า^^"ฉันพูดแล้วยิ้ม

   กลับไปนั่งที่ประจำที่ซึ้งนั่งคนเดียวเลยสบายหน่อย^__^

        3 ชั่วโมงผ่านไปฉันเรียนแบบตั้งใจสบายๆทำไมเวลาตั้งใจง่ายโครตเลยแถมฉันยังเสร็จ่อนเพื่อนได้กินข้าว

    ก่อนใครแต่ทว่าฉันกลับต้องนั่งกินคนเดียวใครจะรู้บ้างไหมนะว่าฉันร้องไห้ทุกวันเวลากินข้าวฉันมองท้องฟ้า

ที่เทาสวยงามลมเย็นๆพัดมาฉันเหงาเหลือเกินเมื่อฉันกินข้าวเสร็จก็ขึ้นห้อง

                  "เฮ้อ"ฉันถอนหายใจแล้วก็เรียนต่อไป

        3ชั่วโมงผ่านไปลาเเลกเรียนั้นเองเย่>~<แล้วฉันก็เห็นนายเบสมารอแล้วด้วย

                                     "นี่นายวันนี้ฉันจะไปสวนสาธารณะนะ"ฉันพูดแล้วเดินอย่างอารมณ์ดีเพราะฉัน

         อยากจะอยู่ที่ที่มีเด็กๆเล่นเครื่องเล่นกันมันทำให้ฉันมีความสุขแต่ฉันไม่บอกเขาหลอกว่าทำไม

                    "อืมๆเด๊วผมมาคุณหนูครีมไปนะครับ"นายนั้นพูดแล้วยิ้มแย้มให้ฉันเหมือนเคยแต่ฉันก็เมินเหมือน

เคยนั้นแหละน่าเรื่องอะไรจะยิ้มตอบให้ละต้องยิ้มให้คนที่ชอบเท่านั้น

               "แล้วคุณนหูคิดยังไงถึงอยากไปที่นั้นละเนี้ย^^"นายเบสถามฉันอย่างสงสัยแต่ฉันไม่ตอบหลอกย๊ะ

     "ฉันเมื่อเวรไปเที่ยวตอนเย็นย๊ะแต่ละที่"ฉันอธิบายยืดยาวเหยียด

                     "เอ่อแล้ววันนี้คุณหนูเหงาไหมครับ"นายเบสถามฉันด้วยความสงสัยและเหมือนนายเบสจะรู้ด้วย

     ว่าฉันเป็นคนไม่มีเพื่อน

                                  "อย่าถามฉันให้มาก"ฉันพูดด้วยความหงุดหงิดเพราะว่ากลัวเขาจะรู้

              ณ สวนสารธารณะ

          "ถึงซะที^_^"ฉันยิ้มกว้างขึ้นมาทันที

                     "ยิ้มแบบนี้น่ารักดีกว่าน่าบึ้งอีกนะเนี้ย0.0"นายเบสพูด

      "ชิส์เรื่องของฉันน่าอย่ามายุ่งเอ้าเด้กๆพี่มาแล้วค่า>~<"ฉันพูดเรียกเด็กๆที่เล่นเครื่องเล่นแล้วเด็กพวกนั้น

   ก็รีบวิ่งมาหาฉัน

               "เธอเรียกใครอ่ะ- -"นายเบสถามด้วยความสงสัย

                                   "นายไม่เห็นเด็กวิ่งมาย๊ะ"ฉันชี้เด็กๆที่วิ่งเข้ามาหาฉัน20กว่าคน

               "พี่ไปไหนT^T"เด็กพวกนั้นุมฉันด้วยความคิดถึงแล้วก็ห่วงใยด้วยละฉันถึงชอบมาดีกว่าอยู่ที่บ้านอีก

          "ช่วงนี้พี่เอาแต่เรียนน่ะคะเลยไม่ได้มาหาน้องๆเลยไงคิดถึงกันรึป่าวเอ่ย"ฉันถามเด็กๆที่มาหาฉันกันทั้งหมด

                      "คิดถึงมากๆเลยฮะT^T"เด็กๆทั้งหลายตอบพร้อมเพรียง

       1ชั่วโมงต่อมาฉันมัวแต่เล่นกับเด็ก

             "ยัยบ้าเอ๊ยที่แท้ก็มาหาเด็กๆนี่เอง^^"นายเบสก็คงล้อฉันไม่เลิก

                              "เรื่องของฉันอย่ามายุ่ง"ฉันพูดแล้วทำท่าไม่พอใจแล้วก็หันหน้าไปที่อื่น

     ณ ที่บ้านของฉัน

              "คุณหนูกลับมาแล้วหลอT^T"คุณป้าพูดแล้วิ่งมาหาฉัน

                        "คุณป้าทำหน้ายังงี้แสดงว่าเกิดเรื่อง-__-"ฉันพูดอย่างเซ็งๆ

         "ใช่คะเกิดเรื่องแล้วละคะคุณพ่อของคุณหนูกลับมาแลว"ป้าของฉันอย่างหวาดกลัว

                                     "นายกลับไปก่อน"ฉันพูดพลางส่งสายตาให้เขาพลางบอกว่าไปซะนี่เรื่องของครอบครัว

                     "อืมๆเด๊วผมไปละลาละครับป้า"นายเบสพูดแล้วขับรถออกไป

          "อืมไงคะคุณพ่อ"ฉนัทักคุณพ่อด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรไม่ร่าเริงไม่เล่นด้วยไม่อะไรทั้งนั้นเพราะเขาเป็นทิ้ง

     ฉันให้อยู่คนเดียว

                                        "ไงลูก"พ่อทักฉัน

                                    "คะครีมไปก่อนนะง่วง"แล้วฉันก็เดินขึ้นไปเพื่อนหลบหน้าท่าน