ขอโทษทีเพื่อนคนนี้คิดไม่ซื่อ!!

"โอ๊...ปวดหัวชะมัด= ="ฉันพูดมองภาพเบลอๆเล่านั้น
"มี่ฟื้นแล้วหลอเป็นห่วงแถบแย่T^T"เลสพูด
"ฉันสลบไปกี่วันเนี้ย-0-"ฉันพูด
"1อาทิตย์เอง^^"เลสพูด
"ขอโทษทีนะ"ฉันพูด
"ที่เธอทำวันนั้นไปหึงใช่ไหม^^"เลสพูดแล้วยิ้มหวานใส่ฉัน
"ป่าว- -"ฉันพูด
"โหสายตางี้ก็รู้ละ"เลสพูด
"ถ้าฉันคิดงั้นนายคงรู้สึกไม่ดีไม่สบายใจหนักใจใช่รึป่าวละ"ฉันมองได้แบบทะลุฌโป่งใส
"ตาเธอเมื่อกี้เศร้าอีกแล้ว:)"เลสพูดพลางยิ้ม
"ฉันเหนื่อยจังเลยโอ๊ย.."ฉันจะลุกแต่มันล้มไปแล้วแสงสว่างก็อยู่ในตัวฉันเต็มไปหมดฉันกลัวว่าร่างจริงๆของฉันจะ
พูกเปิดเภยน่ะซิ!!
(เหตุการ์ณเลสจะเล่าให้ฟัง)
ตอนนั้นที่ผมเห็นแสงสว่างออกจากตัวเอมมี่เต็มพอมันหายไปผมก็เห็นผู้หญิงคนนึงน่าตาน่ารักผมสีน้ำตาลเป็นลอน
ใหญ่สวยงามมากผิวสีขาวใสเนียนผากสีชมพูดอ่อนตากลมโตสีฟ้าครามมองออกว่าข้างในแฝงด้วยความเศร้ามาก
เธอน่าตาน่ารักมากๆเลยสวยมากเลยด้วย
"โถ่ร่างฉันออกมาล้วจริงๆแล้ว"ฉันพูดแล้สวทรุดตัวลงอย่างเหนื่อยใจ
"มี่เอ่อไม่เป็นไรนะ"เลสพูดเหมือนปลอบใจ
"นายอย่าบอกใครนะเรื่องนี้"ฉันพูด
"อื้มเธอช่วยเล่าเถอะเรื่องของเธอ"เลสพูด
"ขอโทษทีนะฉันเล่าไม่ได้เพราะว่าฉันกลัวนายเกียจ"ฉันพูดอย่างเหม่อลอยว่าเขาจะรู้ไหมนะฉันคิดไม่ซื่อเขา
จะรู้หรือเปล่าว่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา
"อื้อไม่เป็นไร^^"เลสพูดแล้วยิ้มหวานให้