4 สหายพจญเเดนออเคมิส2 the civil war alchemy

สายตาได้จับจ้องที่เศษกระดาษบนโต๊ะ พลางอ่านตัวอักษรที่พึ่งเเปลเสร็จใหม่ๆ

สวัสดี เราคือหน่วยองค์กรลับของกองทัพอเมทริส ตอนนี้เราต้องการความช่วยเหลือจากคุณโดยด่วนอย่างยิ่ง อย่าสงสัยว่าผมเป็นใคร ขอให้คุณมาที่จุดนัดพบที่ประเทศชิน ณ โรงพยาบาลที่เมืองหลวง

ฉันอ่านข้อความนั้นซ้ำๆหลายรอบ มือความหยิบปากกาเพื่อเเปลตัวอักษรหลายๆรอบ เเต่ผลลับมันก็เช่นเดิม

"ที่ชิน เเดนออเคมิสต์นี่ เกิดอะไรขึ้นที่นั้น เเล้วจดหมายนี่"

ฉันรำพึงก่อนจะอ่านกระดาษอีกรอบอย่างไม่เชื่อสายตา ในใจคิดว่าคงเป็นคนที่ส่งมากวนเราเล่นเเน่ๆ

ฉันปิดคอมเเละทิ้งให้ข้อความนั้นอยู่ในกล่องเหมือนเดิมยังไม่ได้ลบ มือดึงปลั๊กไฟออกมาพลางเดินไปดูนาฬิกา

"หกโมงเเล้วหรอ เร็วจังเเฮะ"

ฉันมองไปยังเตียงชั้นบนสุด เห็นภาวัชนอนหลับอยู่ ใจยังไม่ตัดสินใจปลุกตอนนี้ มือหยิบผ้าเช็ดตัวตรงดิ่งไปยังห้องน้ำเเต่ต้องชะงักเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่บนพื้น

"นาฬิกาเงิน!"

ฉันตกใจร้องออกมาเเละต้องเงียบเมื่อเห็นเพื่อนบนเตียงเริ่มขยับตัวเเละนอนต่อ ฉันถอนหายใจโล่งอกที่เพื่อนรักยังไม่ตื่นตอนนี้ ขาทั้งสองข้างพาฉันไปยังเป้เพื่อเก็บนาฬิกาเงินเอาไว้ในกระเป๋า ในใจสงสัยว่าทำไมมันถึงได้มาอยู่ตรงนี้

.

เสียงเปิดน้ำดังขึ้นในห้องน้ำก่อนจะเงียบลง ฉันเช็ดตัวก่อนจะทาเเป้งเเละเปลี่ยนชุดนักเรียน สายตาจ้องไปยังนาฬิกาที่ติดอยู่บนพนังห้องน้ำ บ่งบอกเวลา 6.15 น.

"ป่านนี่ภาวัชคงจะตื่นเเล้วมั้ง"

.

ฉันเดินออกไปตากผ้าเช็ดตัวที่ระเบียง มือหยิบถุงมือซิลิโคนเพื่อปิดออโต้เมลล์เอาไว้ ในใจฉันนึกทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ฉันเหลียวกลับไปดูเห็นภาวัชยังไม่ตื่น ในใจคิดอยู่ว่านี่คงจะเป็นครั้งเเรกล่ะมั้งที่จะได้ปลุกเพื่อนที่ปลุกเค้าด้วยท่าพิสดารไม่ต่างจาก.....

ฉันก้าวขาปีนขึ้นไปบาเตียงชั้นบน มือสะกิดคนที่นอนอยู่บนเตียงพลางเรียกชื่อ

"ภาวัช ตื่นได้เเล้วน่า ยัยขี้เซา...ตื่นได้เเล้วเฟ้ย!"

"อ...อือ" ภาวัชค่อยลืมตาขึ้นมาก่อนจะเบิกตาโตเเละลุกพรวดจนหัวไปกระเเทกกับฝาพนัง

โป้ก!

"โอ๊ย!" ภาัวัชกุมหัวด้วยความเจ็บปวด สายตาหันมาหาฉันเเละหยิกหน้าตัวเองก่อนจะร้องออกมาอีกครั้ง

"โอ๊ยย เจ็บ" ในใจฉันนึกสงสัยว่าทำไมภาวัชถึงทำเเบบนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าเจ็บ = =

"จะหยิกหน้าตัวเองทำไมล่ะภาวัช" ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ก็นี่เป็นครั้งเเรกที่เธอปลุกฉันนะเนี้ย ไข้ขึ้นหรือเปล่า = =" ภาวัชเอื้อมมือมาเเตะหน้าผาก

มันก็จริงอ่านะ เเต่ก็ไม่ถึงกับทำร้ายตัวเองเพื่อพิสูธณ์เลยหนิ - -ll

"จะเจ็ดโมงเเล้วเน้อ ฉันลงไปเรียนก่อนน้า ^ ^" ฉันวิ่งหน้าระรื่นพลางหยิบกระเป๋านักเรียนวิ่งตรงดิ่งไปยังประตู

"ฟ...ฟูมิทัล เดี๋ยวสิ รอฉันก่อนดิ!"

ฮะฮะ ถึงวันนี้จะเจอเรื่องประหลาดก็เถอะ เเต่วันนี้ฉันดีใจมากเลยนะที่ได้ปลุกเธอน่ะ ^ ^