Semor:ค้นปริศนาThe Whiteกระต่ายขาว

3สัปดาห์ต่อมา หลังจากที่ ออซ อยู่มิตินี้....

"วู้ว~เงินแทบไม่เหลือ ลูกค้าก็ไม่มี นายนี้เปิดงานอะไรทำงานอะไรก็เจ๊งบ้งไปหมดชัวร์ป้าบ-...-"ออซนั่งยืดแข้งยืดขาอย่าง เซ็งๆ...บ่นกับ เจ้าของร้าน เซมอร์

"หุบปากไปเลย ออซ น่ารำคาญ เป็น แค่หมาแท้ๆ..."

"หมายความว่าไงฟะ!!ไอ้ผมสีประหลาด!!~"

"แกหนะหุบปากไปเลยนับตั้งแต่แกเข้ามาในร้านเนี่ย!!~ลูกค้าก็หนีหมดเลย ฉันก็วิจัยอะไรไม่ได้ ฉันเป็นนักสืบนะเฟ้ย ข้อมูลสำคัญที่สุด!!~"

"แล้วตลอด3สัปดาห์ฉันเห็นแกอ่านแต่หนังสือนิยายรักๆใคร่ๆเนี่ยนะ!!~"

"ไม่รุ้อะไรซะเลยเพราะงี้ไง ผู้หญิงที่ชื่อ มารง มารินอะไรนั่นที่นายเล่าให้ฟัง ถึงโกรธนายไง!!~"

"ว่าไงนะ!!~"

"จะเอาเหรอ!!~"

แกร๊ก....

เสียงเปิดประตูทำให้2คนนั่นหยุดชะงัก ก่อนจะเริ่มต่อยกัน...

"แหม่ๆสวะ2คนนี้เนี่ยครึกครื้นดีกันจัง เข้ามาทีไรมีแต่เรื่องให้ปวดหัวทุกทีเลยน่า เพราะงี้ไงร้านนี้ถึงไม่มีลูกค้า"ชายคนหนึ่ง เดินเข้ามาด้วยท่าทางเย้อหยิ่ง

"โคซาร์ท..."ออซพูดอย่างเย็นๆเช่นกัน

"แหม่ๆโคซาร์ท วันนี้ทำงานพลาดอีกละสิท่า..."เซมอร์มองโคซาร์ทด้วยความเหนื่อยใจ

"หมายความว่ายังไง..."โคซาร์ทยิ้ม

"เสื้อเปื้อนฝุ่น ที่มือตรงซอกเล็บนิ้วกลาง ด้านซ้าย มีโคลนติดมานิดๆ สงสัยไปลุยโคลนมาสิท่า รองเท้า มีรอยสีขาวๆเหมือนเดินไป เตะเส้นด้ายมา...หมวกนั่นด้วย วิ่งตามคนร้ายไปถึงโรงเรียนเลยสิท่า ช็อก เต็มหัวเชียว..."

..........

"รู้ได้ไง เซมอร์..."โคซาร์ทเปลี่ยนสีหน้าทันที

"นั่นก็เพราะว่า...คุณมีรอยพวกนั่นเต็มตัวไงละ ถ้าปกติ โคซาร์ทหนะเป็นคนรักสะอาด และ พอทำภารกิจเสร็จจะรีบอาบน้ำทันทีก็แค่นั่น...."

"มันไม่ใช่เหตุผล...แบบนั่น..."

........

"จะให้ผมบอกตรงๆก็ได้..."

"เอาสิ...."

"วันนี้วันที่2เดือนธันวาคม วันนี้หนะนะต้องเป็นวันที่จ่ายภาษีและจ่ายค่าเช่าบ้าน คุณทำงานพลาดเลยไม่มีเงินจ่ายใช่ไหมละ...."

"รู้ดีจริงๆชิ!!~"โคซาร์ทเดินออกไปด้วยความโมโห...แต่ก่อนเขาจะเปิดประตู...

"ไม่ซื้อหนังสือไปอ่านเล่นที่บ้านเหรอโคซาร์ทคุง..."เซมอร์พูดด้วยท่าทีกวนโอ๊ย....

"ชิ!!~"โคซาร์ทเดินออกไปอย่างโมโหสุดขีด (แพ้อีกแล้ว...)

ปัง!!~

---------------------

"หวา!!!~"หญิงสาวใส่ชุดเมดคนหนึ่งเกือบล้มลงเพราะโคซาร์ทชน....

"เป็นอะไรรึเปล่าครับ..."โคซาร์ทถาม....

"ม...ไม่คะ นี้คือร้านขายหนังสือ ของคุณเซมอร์รึเปล่าคะ..."เมดคนั่นถาม....

"......อืมมีธุระอะไรกับหมอนั่นเหรอ....."

"ซ...ซื้อหนังสือคะ...."

"อืม...."โคซาร์ทเส้นเลือดขึ้นหน้าผาก แต่พยายามยิ้มเข้าไว้ โอ้ ใจเย็น ใจเย็น...

----------------------------------------

แกร๊ก....

"ว่าแต่ออซ โคนัน ละ"เซมอร์ถามถึงแมวสุดหวงของเขา....

"อ๋อ โคนัน ก็นอนอยู่บนหัวนานตั้งนานแล้ว..."ออซชี้ไปที่หัวของ เซมอร์

"ไม่รุ้ตัวเลยแฮะ-...-"เซมอร์เอามือรูปหัวของโคนันเบาๆ...

คิ้ว...

"เอ่อ...ไม่ทราบว่าใครคือ คุณ เซมอร์เหรอคะ..."สาวในชุดเมดถาม....

"ผมครับ...มีอะไรเหรอ หนังสือที่หาละบอกได้นะ ผมหาให้ได้..."เซมอร์ยกมือถาม ออซนอนนิ่งอย่างเซ็งๆ...

"ฉันชื่อ ซาวี่ เล็คนาร์ด ข้ารับใช้ตระกูล บาร์ม่าฉันมีเรื่องอยากจะขอ..."ซาวี่พูดไม่ทันจบ...

"เสื้อมีรอยขีด ผ้าสีขาว ขุ่นมัวนิดหน่อย เครื่องสำอางบนหน้า เลอะมาที่ขอบตา0.2มิล เล็บหัก3นิ้ว มือซ้ายใช้การไม่ได้เพราะกระดูกร้าว . . ."เซมอร์ ดูรายละเอียดจากตัวเธอ....แล้วออซก็พูดออกมาว่า

"ฉันไม่มีความสามารถเหมือนนายหรอกนะแต่ฉันเดาว่าเธอคนนั่นใส่ บลาคัพC"

"เห็นด้วย..."เซมอร์พูด....เข้าข้างออซ

"รู้ได้ยังไงคะ..."ซาวี่ถาม....

"ถ้าปล่อยไว้จะอันตรายออซปฐมพยาบาลที..."เซมอร์พูด...เขารู้ดีว่า ถ้าหากกระดูกแตกเนี่ย ปล่อยไว้นานๆ จะมีรอยช้ำ เกิดขึ้น และอาจทำให้มือนั่นใช้การไม่ได้อีกเลย

ดูจากรูปลักษณ์ก็รู้แล้วว่าไม่ได้อาบน้ำมา3เดือน ตัวมอมแมมไปหมดแต่ พยายามทำตัวให้ดัที่สุดเพื่อจะได้ไม่โดน ปฏิเสธในการค้นหาตัวใครสักคน ดีแล้วที่ยังไม่ถูกข่มขืน...3เดือนใครกันนะ ที่หายตัวไปถึง3เดือน แล้วผู้หญิงคนนั่นทำไมอยากเจอนัก....

!!

องค์หญิง ฮันนี่!?เป็นไปไม่ได้เธอหายสาบสูญไปแล้วนี้...เป็นไปไม่ได้หรอก ที่จะยังคงอยู่ในโลกนี้ เธอ...แล้วทำไมถึงให้การว่าหายสาบสูญ...ยังไงก็รีดข้อมูลจากเธอคนนั่นก่อนแล้วกัน....

.................

2ชม.ต่อมา

แกร๊ก....

"เป็นยังไงบ้างออซ..."

"ยังไม่ค่อยดีนัก ขาของเธอ ช้ำ เพราะถูกตี ข้อมือเธอด้วย..."....

"ฉันขอเข้าไปคุยกับเธอหน่อย..."

"อืม..."

แกร๊ก......

ฮึก...ฮึก...

ร้องไห้...

"เอาละช่วยเล่ารายละเอียดที่ฮันนี่หายตัวไปหน่อย..."เซมอร์เข้าไปนั่งใกล้ๆเตียงที่เธอนอนอยู่....

"ม...หมายถึงจะรับงานนี้เหรอคะ..."

"ไม่แน่...."

"คะ...องค์หญิงฮันนี่นั่นถูกลักพาตัวไปเมื่อ3เดือนก่อน...ตอนนั่นเธอกำลังเดินเล่นในสวนสาธารณะ...เธอฝากฉันไปซื้อไอติม ด้วยท่าทีแปลกๆ...เธอบอกว่า ถ้าฉันหายไปเนี่ย แสดงว่า สวรรค์รับตัวฉันไปนะ...เธอบอกว่าอย่างนั่น...สวนสาธารณะ กิมคอร์ด นั่นเป็นสวนสาธารณะที่ อดีต Jack the ripperชอบให้อาหารนกที่นั่น บ่อยๆ และหายสาบสูญไป ในภายหลัง ฉันกลับมา...คุณหนูก็หายตัวไปแล้ว....และเขาทำนี้ตกไว้..."ซาวี่พูดแล้ว หยิบที่หนีบผมของ ฮันนี่ขึ้นมา....

"...ขอดูหน่อยสิ..."เซมอร์หญิบที่หนีบผมมาดูอย่างละเอียด......

"เป็นยังไงบ้างคะ...."

"...เตรียมใจซะ...เราอาจจะเจอเธอในสภาพที่เป็นศพแล้ว..."เซมอร์พูดแล้วลุกขึ้น...

"แปลว่ารับงานสินะคะ!!~"ซาวี่ดีใจใหญ่...

".....อืม....."

ไม่ผิดแน่ ชายคนนี้...เป็นความหวังในความมฟืดมิดของเรา!!~

---------------------------------------

"ว่าไง..."

"รับงาน เปิดคดีแรกของเดือนนี้!!~"เซมอร์พูดแล้วสวมเสื้อคลุมเดินออกไปข้างนอกอย่างสง่าผ่าเผย....

---------------------------------------

ติดตามตอนต่อไป....