อย่าด่วนรักพิศวาส

         เขมินทร์กับไปรเวทเดินไปได้ไม่ไกลนัก ก็เกิดอาการเป็นห่วงชลชาติขึ้นมา จึงเดินกลับไปที่ร้าน พอเปิดประตูก็พบว่า ชลชาติ ล้มจากโต๊ะ เพราะเมาจัด ต้องรีบเข้ามาพยุงทันที 

"ไอ้เช็งๆๆๆ" 

"อาเช็งๆๆๆ"

           ทั้งพยุงชลชาติไปที่บังกะโลของชลชาติ ปากก็พร่ำบ่นแต่นุชกานดาตลอดทาง ทำให้เขมินทร์ที่ขับรถอยู่ เกิดอาการหงุดหงิด

"เฮ้ย เลิกพูดถึงคุณนุชซัก 5 นาทีได้มั้ย"

"ไม่ได้" ชลชาติแทบจะนั่งไม่ไหวอยู่แล้ว "กูจะพูด และจะพูดอย่างนี้ด้วย" เขมินทร์ชักเซ็งๆ กับเขา

"เฮ้อออ" ไปรเวทถามเขา

"เฮ้อ อาลายเหรอ อาแค่ก" เขมินทร์ตอบว่า

"เปล๊า" เขมินทร์แลบลิ้น และขับรถต่อ

            เมื่อมาถึงบังกะโลของชลชาติ เขมินทร์ดับรถ และช่วยไปรเวทพาชลชาติไปขึ้นเตียง ชลชาติแทบจะอ้วกหน้าบังกะโล เขาล้มลงเพราะอาเจียน

"อูแหวะ แอวกกกกก" ชลชาติแทบคลาน เพื่อนเห็นสภาพของเขา ก็ได้แต่เวทนา

           วันรุ่งขึ้น จิรฐาก็ไปทำงานที่สำนักพิมพ์ดุจดาว สกาวส่อง ของ 'ดุจดาว สกาวส่อง' หญิงสาวมากประสบการณ์ เมื่อเธอเห็นผลงานของเขา เธอคิดว่ารองบรรณาธิการ คงไม่พอ ระัดับเขา ต้องเป็นเลขานุการของเธอ เธอจึงเรียกเขามาคุยที่ห้อง

"จิตร เรียกคุณจิรฐามาที" จิตร พนักงานคนหนึ่ง เธอกำลังเดินผ่านหน้าห้องของดุจดาวพอดี

"ค่ะ" และรีบวิ่งไปเรียกจิรฐา

           จิรฐาพอได้ถูกเรียกเข้ามาที่ห้อง สิ่งแรกที่เขาคิด คือเรื่องไม่ดี จึงตัดสินใจมาที่ห้องของดุจดาว เมื่อมาถึง ดุจดาวยิ้มและพูดว่า

"เชิญนั่งก่อนสิ คุณเจ้ย"

"ขอบคุณครับ" จิรฐารีบนั่งลงทันที หน้าตาของเขาเลิกลั่กมาก ดุจดาวหัวเราะ เขาแปลกใจ "คุณขำอะไรครับ"

"คุณ ชั้นไม่ได้ซีเรียสเรื่องคุณนะ" จิรฐาหน้าอ่อนลงเล็กน้อย "ที่มาวันนี้ อยากให้คุณทำอย่างอื่นค่ะ" เขาประหลาดใจ

"อะไรครับ"

"งาน..." เธอครุ่นคิดก่อนตอบ "เลขานุการค่ะ" เขาประหลาดหูมาก

"เลขานุการเหรอครับ"

"ค่ะ" เธอพยักหน้าเพื่อความแน่ใจ "ชั้นชอบผลงานของคุณมากๆค่ะ คุณเจ้ย ได้โปรดทำงานนี้นะคะ เพราะชั้นไม่มีเลขานุการเลยค่ะ" เขาเต็มใจรับอย่างเต็มที่

"ครับ" เขายิ้มกว้างมาก และสัญญากับตัวเองว่า จะทำให้ดีที่สุด

          ชาลินีเมื่อรู้ว่า จิรฐาได้งานใหม่ จึงเลี้ยงข้าวให้เขา แต่ก็ไม่ได้ไปกัน 2 ต่อ 2 เพราะวชิรญาณ์ ไปรเวท นิกานดา และเขมินทร์ขอตามมาด้วย จึงฉลองกันหมด

"วันนี้มากันเยอะจังนะคะ ไม่เป็นไรค่ะ มากันเยอะๆ ก็ดี จะได้จ่ายน้อยลง" ทุกคนดีใจสุดๆ และเข้าไปกินข้าวในร้าน วชิรญาณ์พูดว่า

"นายเจ้ย งานที่ได้มันคืออะไร"

"เลขานุการครับ คุณวุ่น" วชิรญาณ์ถามนิกานดา "คุณนิเอาอะไรเพิ่มมั้ยครับ"

"ไม่ดีกว่าค่ะ" เธอยิ้มและกินต่อ จิรฐาชักจะรู้สึกกับผู้หญิงคนนี้มากกว่าเพื่อน แต่เขาสามารถหักห้ามหัวใจไว้ได้ เพราะเขาคิดมาตลอดว่า เขาเป็นต้นเหตุทำให้นุชกานดาหายไป ดั่งคำพูดของชลชาติที่แวบมาอยู่ในหัวของเขาเสมอ 'เพราะมึง...ด่าคุณนุชว่ากากีหน้าสีดา'

โปรดติดตามตอนต่อไป