Bad boy นายมาเฟีย อย่างนี้ต้องเจอรัก

เอี๊ยดดดดดด!!!
' ถึงที่จอดรถแล้ว ร้านอยู่ไหนยะ? '
( กรี๊ดดด เพื่อนฉันจะมาแล้ววว *o* )
' ไม่ต้องมากรี๊ดมากร๊าด เดี๋ยวยัดรองเท้าเข้าปากผ่านโทรศัพท์นะเว่ย -_-++ '
คนที่ฉันคุยโทรศัพท์ คือ ' แท็ค ' เพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน (ถึงชื่อมันจะเหมือน
ผู้ชายไปหน่อยเหอะ )
( เออ! กลัวแล้ว ร้านxxx อยู่ชั้น xx โอเค้! นางเอกของงาน )
' อือ โอเค เจอกัน '
กริ๊ก!
ฉันปิดโทรศัพท์แล้วรีบสาวเท้าไปยังลิฟท์ทันที แล้วกดปุ่มชั้นที่หมาย
ตึ่งตึ๊ง!
เสียงลิฟท์ดังพร้อมกับประตูลิฟท์ที่เปิดออก ประจักษ์ว่าถึงชั้นที่หมายแล้ว
ฉันรีบสาวเท้าออกจากลิฟท์แล้วไปยังจุดมุ่งหมาย
แอ๊ดดด (เสียงเบามาก)
เปิดประตูเข้าไปในร้านข้างใน... ว่างเปล่าา มีแต่เคาน์เตอร์ หายไปไหนหมดอ่าาา
ต้องถามเคาน์เตอร์ซะแล้วว
" เอ่อ... ห้องอาหาร A3 อยู่ไหนคะ? ^^ "
แล้วพนักงานก็เงยหน้าขึ้น
" อ๋อ... เดินตรงไปเลยนะคะ จะมีเลขตัวอักษรอยู่ที่ประตูแต่ละห้องค่ะ ^^"
" ไอ้ที่ตรงไป คือ ข้างหลังใช่มั้ยคะ? " สงสัยอีกแล้วเรา ( ก็มันงงอ่ะ... )
" ค่ะ "
แล้วฉันก็เดินตามที่พนักงานบอกไว้ มันจะเป็นตรอกซอยนี่เอง
ร้านนี่จะเป็นร้่านสำหรับคนมีเงินทั้งนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นที่จัดปาร์ตี้ งานอะไรทั้งหลายแหล่
อาหารก็ต้องสั่งเอง คำถามของทุกคนอาจถามว่า ทำไมเราถึงมาจัดงานที่นี่ำได้
ก็เพราะ ' แองเจิ้ล ' ผู้ร่ำรวยเป็นคนออกตังค์ให้ แล้วทำไมฉันถึงได้เป็นนางเอกของงาน
เพราะ (เหมือนเดิม) วันนี้เป็นวันเกิดขอฉัน (แต่ีที่บ้านฉันจะไม่ให้ความสำคัญกับวันแบบนี้)
ฉันจึงมีโอกาสในการได้เป็นเจ้าของวันเิกิดซักที อ๊ะ ถึงแล้ว ห้องอาหาร A3 ตัวเป้งๆ
แอ๊ดดด (เบาเหมือนเดิม)
" กรี๊ดดด นางเอกของงานมาแล้วววว!! "
ทุกคน(เพื่อนในห้อง)มองฉันเป็นสายตาเดียว ฮึ่ย! ยัยแท็ค แกทำอะไรไป
ฉันตัวลีบเดินไปหาเพื่อนสนิท
" แกทำอะไร " ฉันกระซิบข้างหูเพื่อนสนิท
" ฮ่า ฮ่า คอยดู >_o "
เพื่อนสนิทขยิบตาให้ฉัน แล้วคอยดูอะไรหว่า
จากนั้นทุกคนก็เดินมาหาฉันด้วยสายอัมหิต
" ขอโทษๆ ฉันมาสายอ่ะ ยกโทษด้วยน้าาา T^T " ฉันพนมมือไว้ทุกคนด้วยสายตาผิดสุดชีวิต
" เซอร์พร้ายสสส์ " ทุกๆคน ถือกล่องของขวัญมอบให้ฉัน ฉันได้แต่ยืนรับของขวัญของทุกคน
อย่างอึ้งๆ วันนี้แท็คเพื่อนฉันเป็นพิธีกรงานนี้ (ยัยแองเจิ้ลแต่งตั้งให้)
" ตอนนี้นางเอกของงานมาแล้ว เราขอเริ่มพิธีการไหว้เพื่อนก่อนเป็นอันดับแรกนะค้าาา "
ไหว้เพื่อนอะไรของมัน
" ฮิ้วววววว " ทุกคนร้องฮิ้วพร้อมๆกัน
" การไหว้เพื่อนคือการเคารพซึ่งกันและกันนะคะ เราจะจับคู่แล้วไหว้พร้อมๆกันนะค้าาา
เริ่มเลยยยยยยย "
ยัยแท็คส่ายไมค์แล้วโยนออกไปอย่างไม่เกรงกลัว นั่นไมค์ของร้านนะเฟ้ย จากนั้นก็เดินลง
จากบันไดเวที ฉันกระซิบเพื่อนรัก
"แกจะโยนไมค์ทำไม ไมค์ของร้านนะเว่ย "
" นั่นไมค์ของแองเจิ้ล มันบอกว่าจะโยนไปก็ได้ ไม่แคร์ "
ที่บ้านมันคงสะสมไมค์ไว้เยอะสิ ถึงได้ไม่กลัวไมค์พังสินะ
จากนั้นเราก็ไหว้ซึ่งกันและกัน ทานอาหาร เล่นเกมจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปถึง 2 ทุ่ม
แล้วยัยแท็คก็หยิบไมค์อันใหม่ แค่นี้ยังไม่พอเรอะ
" ขณะนี้ได้เวลาเลิกงานแล้ว แต่เรายังมีความทรงจำดีๆ ตอนอยู่ม.6
และขอให้เก็บความทรงจำนี้ตลอดนะคะ ก่อนเลิกงานขอเปิดเพลงที่เราร้องกันบ่อยๆ "
 ' อีกนานมั้ยฉันก็ไม่รู้ อีกกี่เดือนหรือจะอีกปี กี่หมื่นพันล้านความทรงจำที่มี ไม่เคย ไม่คิดถึงเธอ...'
" แง~แง~ " ทุกๆคนร้องไห้ออกมาอย่างไม่กลั้น(พร้อมกันอีกต่างหาก)
แช๊ะ! แช๊ะ! จากนั้นเราก็ถ่ายรูปกันแล้วล่ำลากันกลับบ้าน ช่างเป็นคืนที่สนุกเสียจริง
" เฮ้ย ยัยมิว ! "
" อะไร " ฉันหันมาก็เห็นว่ายัยแท็คกำลังเดินตามฉันอยู่
" ขามาฉันนั่งแท็กซี่ ขากลับตังค์หมดอ่ะ ขอไปด้วยคนดิ *o* "
" เออๆ ได้ มาสิ " ทำไมนะยัยนี่ต้องตังค์หมดนะ พกสำหรับขาไปหรอฮะ
หลังจากที่ฉันไปส่งยัยแท็คเสร็จแล้ว ฉันก็ขับรถกลับบ้านตัวเอง(แล้วให้นอนไหนล่ะ)
ฮ้าาา ถึงบ้านแล้ว ฉันรีบจอดรถในโรงรถแล้วเดินเข้าบ้าน
" มาแล้วหรอ สนุกมั้ย ^^ "
พ่อถามแล้วยิ้มหวานให้ฉัน(ใจดีโคตร)
" สนุกมากเลยค่ะ แต่เหนื่อย หาววว~ -o- "ฉันหาวหวอดๆ แล้วขึ้นบันได
" วันนี้คงเป็นวันที่เราจะได้เจอกันครั้งสุดท้าย บ๊ายบาย เพื่อนๆ ^-^ " ฉันพูดพลางมอง
รูปภาพที่ทุกคนถ่ายด้วยกัน ฉันคิดว่าเราอาจจะได้เจอ เเล้วเธอล่ะ คิดอย่างนั้นมั้ย?