Dark Priest:บทแห่งการร่ำไห้ของปีศาจPandora Heart..

ณ เมือง Reshincare
"วันนี้หิมะตกหนักเช่นเคยแฮะ วู้ว!~หนาว..."ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินไปโดยไม่มองข้างหน้าทำให้เขา...
ปึ้ก!~
"โอ๊ะ!~เดินระวังหน่อยสิเว้ยไอ้..."ชายหนุ่มคนนั้นทั้งๆที่ตัวเองผิดแต่กลับจะตวาดใส่คนที่เขาชน...
ชิ้ง...
สายตาแหลมคมของชายคนที่โดนชนคนนั่นมองอย่างดุดัน เหมือนคิดจะเอาชีวิตกันเลย
!!
"หนอยแกฝากไว้ก่อนเหอะ!!~"
"..."เพียงแค่ใช้สายตาหมอก็รู้แล้วว่าหมอนี้ไม่ใช่คนที่ควรสุงสิงนี้เขาเป็นใครกัน....
"Dark Prisetอย่างข้าไม่อย่างสุงสิงกับเจ้าหรอก..."Dark Priset?ชายคนนั่นเรียกตัวเองว่าDark Priset...
-----------------------------------------------
ณ โบสถ์แห่งหนึ่ง
"นี้หนะเหรอที่ทำงานใหม่ของข้า..."Dark Prisetคนนั่นจ้องมองโบสถ์ โทรมๆ ป้ายหลุดรุ้ย ประตูผุพัง ทรุดโทรมสุดๆ หน้าต่างแต่ละบานก็แตก. . .มันไม่ใช่โบสถ์แล้วมันคือ ซากปรักหักพังดีๆนี้เอง...แต่ถึงกระนั่นDark Prisetผู้นั่นก็ เดินตรงดิ่งไปไม่กลัวอะไรเลย...
ปึง!!~
"คนของศาสนจักรมาประจำการที่นี่แล้วครับ..."Dark Prisetคนนั่นเดินเข้าไปโดยไม่กลัวเกรงอะไรเลยแม้แต่น้อย
"นาย...นายคือวินเซนต์ แพนโดร่า ใช่ไหม....คนของศาสนจักรสินะ..."ชายแก่คนหนึ่งเดินเข้ามาหาDark Priestนามวินเซนต์...
ตุบๆ
ช้าๆ ช้าๆ
ตุบๆ
ช้าๆ ช้าๆ
"ทางเลือกมีให้ท่าน2ทาง..."วินเซนต์ล่วงกระเป๋าเพื่อจะเอาอะไรบางอย่าง
"ม..หมายความว่ายังไงรึท่านวินเซนต์"ชายแก่คนนั่นหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง
"1.ไปสู่สุคติโดยดี...
2.ให้ข้าฆ่าท่านทิ้งซะ"วินเซนต์เอาปืนออกมาจากใช่เสื้อคลุมสีดำนั่น...
"พ...พูดอะไรอย่างนั่นข้ายังไม่...."ชายแก่พูดไม่ทันจบ....
ปัง!!~
"หมดเวลา...."วินเซนต์เป่าหัวของชายแก่คนนั่นกระจุยทำให้สมองสุดๆไหลออกมาด้วย....
แผละ...
เสียงหัวที่ไร้ซึ่งเครื่องในตกลงไป เลือดไหลจ๊อกๆ....
"ว่าไงจะออกมาได้รึยังท่านปีศาจ..."วินเซนต์ชี้ไปที่ศพของชายแก่คนนั่น...
....
"คึกๆๆๆ...รู้ได้ยังไงละวินเซนต์ แพ...ไม่ใช่สิ...กระต่ายรัตติกาลอาบเลือด..."อสุรกายร่างใหญ่สูงประมาณ200CMลุกขึ้นจากซากศพ...
"ชื่อนั่นข้าทิ้งมันไปนานแล้ว..ชื่อในตอนนี้ของข้าคือ...วินเซนต์ ผู้ผนึกแพนโดร่า..."วินเซนต์ชี้ปืนไปที่ร่างอสุรกายนั่น
"เจ้าจึงใช้ ชื่อว่า วินเซนต์ แพนโดร่า งั้นรึ ฮ่าๆๆน่าขัน เจ้าเนี่ยนะจะผนึกแพนโดร่า!~แพนโดร่าหนะมีพลังมหาศาลรวบรวมความชั่วร้ายทั้งหมดทั้งปวงบนโลกนี้ เก็บไว้ ถ้าไม่ใช่พระเจ้าที่พวกแกนับถือหนะผนึกมันไม่ได้หรอก  รู้ไว้ซะ กระต่ายรัตติกาลอาบเลือด!"อสุรกายตนนั่นพุ่งเข้าใส่วินเซนต์อย่างบ้าคลั่ง!!~
แฮ่!!~
มันแยกเขี้ยวออกจากกันเพื่อหวังกัดกินวินเซนต์ภายในคราวเดี๋ยว ซึ่งวินเซนต์เองก็ยังไม่คิดจะตายที่นี้ เขาจึงกระโดดขึ้นฟ้า!!~
"คิดจะหนีเหรอ คิดผิดแล้วละที่หนีไปบนนั่นหนะ~...ฟราย!!~จัดการมัน!!~"อสุรกายตนนั่นร้องเรียกชื่อของเพื่อนมัน...แต่ทว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย...
"ทำไมกัน!!~fly หายไปไหน...."อสุรกายตนนั่นหันซ้ายหันขวาหาเพื่อนขณะศัตรูกำลังเล็งปืนเขาอยู่....
"อ๋อเจ้านั่นหนะเหรอข้าหนะเก็บมันไปตั้งแต่เข้ามาตอนแรกแล้วเห็นมันหอยต่องแต่งๆอยู้ ข้าเลยสอยมันทิ้งหนะเห็นแล้วข้าหงุดหงิดลูกตา"วินเซนต์ที่ลอยบนอากาศพูดถึงflyเพื่อนของอสุรกายตนนั่น
"ก....แก....แกตาย!!~"อสุรกายร่างยักษ์พุ่งเข้าใส่วินเซนต์อย่างบ้าคลั่ง
ตึง!!~
ตึง!!~
ตูม!!~
"ฮ่าๆๆแกหนะได้แต่หลบ!!~หลบเข้าไป หลบ!!~หลบซ่อนหลบหนีหายไปซะให้หมด!!~"อสุรกายตนนั่นพังทลายสิ่งของที่อยู่รอบข้างตัววินเซนต์?ทำไมมันไม่โจมตีวินเซนต์?
แกร๊ก...
"แกหนะโจมตีไปทางไหน..."วินเซนต์เอาปืนไปจ่อคางของอสุรกาย...
"!!แก!!"อสุรกายตนนั่นกัดคอของวินเซนต์!!~ทำให้คอของวินเซนต์แหว่ง และมีเส้นเอ็นไหลออกมา...
แกร๊ก...
!!
"อะไรกัน!!~ข้างหลังข้างหน้าละ!!~"อสุรกายตนนั่นมองข้างหน้าของมันอีกที่พบว่าไม่เจออะไรเลย....
"พูดสิบ๊ายบายโลกมนุษย์..."
ปัง!!!~
....
"จบ...ไวจริงๆ..."วินเซนต์พูดพลางเช็ดกระบอกปืนลูกโม่ปลายยาวของเขา...
แปะๆ...
เสียงตบมือจากมุมห้องที่มืดมิด....
แกร๊ก!!~
"ใคร..."วินเซนต์ชี้กระบอกปืนไปที่มุมห้องมืดมิดนั่น...
"ข้าคือ..."อยู่ดีๆก็มีเงาสีดำพุ่งเข้าไปข้างหลังของวินเซนต์!~
"ชิ!!~"วินเซนต์กำลังจะหันปืนไปแต่ว่า...
หมับ!!~
"พ่อหนุ่มน้อยรีบไปไหนละจ๊ะ เรามาสนุกกันให้ถึงที่สุดกันดีกว่าไหม..."
ติดตามตอนต่อไป