Vampire White สงครามแวมไพร์สีขาว
6.2
minmin
แชร์นิยาย
1) Part 1 : โรงเรียนเวทมนตร์โซลเซอร์แลนด์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 1
โรงเรียนเวทมนตร์โซลเซอร์แลนด์
“แฮ่กๆ”
เสียงหอบอย่างเหน็ดเหนื่อยดังขึ้นจากชายหนุ่มวัยสิบเจ็ด ผู้มีเส้นผมซอยสั้นสีแดงเพลิง
ดวงตาสีแดงของเขาสั่นระริกด้วยความเหนื่อย ก่อนจะหยุดวิ่งและพยายามหายใจให้เป็นจังหวะ เมื่อคิดว่า
ผ่อนคลายความเหนื่อยได้พอแล้ว เขาจึงเดินไปหน้าประตูห้องสีขาวที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเป็นจังหวะ เขาผ่อนลมหายใจเมื่อมองดูนาฬิกา ไม่ใช่ว่าโล่งอกหากแต่
เป็นการถอนหายใจแบบปลงๆ วันนี้เป็นวันปิดการศึกษาของโรงเรียนที่เขาเรียน ถึงแม้เขาจะแต่งตัวเสร็จ
แล้ว แต่ก็มีหน้าที่ๆสำคัญอย่างหนึ่งทุกเช้า นั่นคือ ปลุก ‘น้องสาว’ ของเขานั่นเอง
แอ๊ด...
เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับชายหนุ่มผมสี
เพลิง ผมสีขาวยาวสลวยของเธอถูกมัดไว้ครึ่งศีรษะด้วยโบว์สีดำ ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวจนซีดถูกตัดด้วยริม
ฝีปากแดงอวบอิ่ม ดวงตากลมโตสีครามฉายแววเย็นชา
“อรุณสวัสดิ์...”
เสียงเล็กๆ ดังออกมาจากปากของหญิงสาว ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียง ตอนนี้
เก้าโมงกว่าแล้ว คงไม่ใช่เวลาจะมากล่าวอรุณสวัสดิ์ เพราะเช้านี้เขาต้องไปโรงเรียนเวลาโรงเรียนเข้าคือ
แปดโมง แถมวันนี้เป็นวันปิดการศึกษาซะด้วย ไปสายอย่างนี้คงจะเป็นเรื่องไม่ใช่น้อย!!
“โกรธเหรอ... ไคน์”
“ฮึ่ย!... รู้ไหมนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว!”
“เก้าโมงไง...”
“ใช่!! เก้าโมง วันนี้เราต้องไปเข้าปัจฉิมนิเทศ! เธอบอกให้ฉันไปโรงเรียนก่อน ฉันก็รอจนเก้า
โมงเธอก็ยังไม่มา จนต้องกลับมารับใหม่เนี่ย!!”
หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมา เมื่อเห็นชายหนุ่มโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พอเห็นเธอหัวเราะเขาก็
เลยหน้ามุ่ยยกใหญ่ ดีดหน้าผากเธอไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้
“เจ็บนะ...”
“ช่วยไม่ได้ อยากหัวเราะเอง หึๆ”
“งั้นไปโรงเรียนกันเถอะ”
“อืม.. เฮ้ อดัม!!”
อดัม ชื่อของพาหนะสัตว์เลี้ยงของไคน์ มันมีลักษณะคล้ายเสือขาวแต่มีปีก ข้างหลังของมัน
จะเชื่อมต่อกับคาร์น ลักษณะคล้ายห้องพักผู้โดยสารขนาดเล็ก เป็นยานพาหนะที่รวดเร็วที่สุดในละแวกนี้ก็
ว่าได้ เมื่ออดัมได้ยินเสียงนายเรียกก็รีบกระพือปีก บินมาตรงหน้าเขาทันที
ไคน์เปิดประตูให้หญิงสาวขึ้นก่อนที่ตัวเองจะขึ้นตาม และสั่งให้อดัมออกตัวมุ่งหน้าไปยัง
โรงเรียน ก่อนที่จะสายไปมากกว่านี้
“นอนดึกรึไง ถึงได้ตื่นสายขนาดนี้...”
“อืม...นิดหน่อย”
“ทำอะไรล่ะ...”
“อ้อ... อ่านหนังสือน่ะ”
“กำลังโกหกฉันรึเปล่า ถึงเธอจะบ้าหนังสือแต่เธอก็ไม่เคยอ่านดึกจนตื่นสายขนาดนี้นี่เฟย์”
หญิงสาวก้มหน้ายิ้มเล็กน้อย เมื่อชายหนุ่มจับได้ ยากมากที่จะปิดบังความลับกับชายหนุ่มที่นั่ง
ข้างๆ ไคน์ถอนหายใจแล้วขยี้หัวเฟย์เบาๆ อาการตื่นสายของเธอคนนี้ไม่ใช่ครั้งแรกแต่เป็นบ่อยครั้ง เขารู้ดี
ว่าเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับ แต่แสร้งทำเป็นอ่านหนังสือ
เฟยูลีน เด็กสาวผู้ไร้ซึ่งที่มา ในวันหิมะตกเมื่อสิบปีก่อน เธอปรากฏตัวตรงหน้าเขา ทั้งตัวเต็มไป
ด้วยโลหิตสีแดงฉาน ผมสีขาวของเธอถูกบดบังด้วยเลือด ดวงตาสีครามเหม่อลอยไร้จุดหมาย ผู้เป็นพ่อ
ของเขาได้พาเธอเข้ามาชุบเลี้ยงและเป็นส่วนหนึ่งของตระกูล ความทรงจำของเธอจนมาถึงวันหิมะตกได้
หายไป พวกผู้ใหญ่ตั้งชื่อเธอและมอบวันเกิดให้ พร้อมทั้งเปลี่ยนประวัติของเธอให้มาเป็นน้องสาวฝาแฝด
ของไคน์เอล เอ.เจ. ฟรานเรนเซีย หรือ ไคน์นั่นเอง
อดัมวิ่งด้วยความเร็วสูงจนมาถึงหน้าโรงเรียน ไคน์เปิดประตูลงจากรถ และหันมาอุ้มเฟย์ลงบ้าง ถึง
ท่านพ่อจะบอกว่าเป็นแฝดกันก็เถอะ แต่หน้าตาหรือรูปร่างของพวกเขาไม่มีความเหมือนกันเลยสักนิด!!?
ส่วนสูงของเฟย์ยังสูงไม่เท่าไหล่ของเขาเลยด้วยซ้ำ แถมผมของเขามีสีแดงตั้งแต่เกิด แต่ของเฟย์กลับมีสี
ขาว คนส่วนใหญ่เลยไม่ค่อยจะเชื่อกันเท่าไหร่ว่าเขากับเฟย์เป็นแฝดกัน แต่พอเห็นนามสกุลเท่านั้นแหละ
ถึง(จำ)ยอมเชื่อ
“เฮ้! ทางนี้เว้ย ไคน์”
เสียงชายหนุ่มดังขึ้นข้างต้นไม้ใหญ่ของโรงเรียน ไคน์หันไปตามเสียงเรียกแล้วเห็นเพื่อนของเขานั่งกัน
เป็นกลุ่มอยู่ใต้ต้นไม้จึงจูงมือเฟย์ให้เดินตามไปด้วย
“ไงวะ ตกลงยัยเฟย์หายไปไหนมา หายไปซะนาน~”
“นอนอุตุอยู่บ้านอ่ะดิ!”
เฟย์ยิ้มอายๆ แล้วหันไปสวัสดีเพื่อนที่เหลือที่นั่งอยู่ พอพวกเขาเห็นเฟย์มาก็ร้องเฮกันแล้วรีบวิ่งมากอด
คอขยี้หัวอย่างหมั่นเขี้ยวกันยกใหญ่
“เฮ้ยๆ... เดี๋ยวก็ช้ำกันพอดี”
“โหย~ หวงจริ๊ง! รุ่นเดียวกันแท้ๆยัยนี่ก็เหมือนเพื่อนพวกเราแหละน่า”
“เหอะๆ ทำให้มันเบาๆหน่อยละกันยัยนี่ยิ่งกระดูกอ่อนๆอยู่”
“ฮ่าๆๆ”
ชายหนุ่มสี่คนเขามารุมทึ้งแกล้งเฟย์ บ้างขยี้หัว บ้างจี้เอว จนเธอทนไม่ไหวส่งสายตาขอให้ไคน์ช่วย
เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะแยกเพื่อนๆ ตัวดีออกจากน้องสาวตัวจิ๋ว
“พอแล้วๆ...ดูสิ ทำหน้าจะร้องไห้ใหญ่แล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ ช่วยไม่ได้ อยากทำตัวน่าหมั่นเขี้ยวเองนี่น่า”
“ฉันไปทำตอนไหนกัน...”
“ฮ่าๆๆๆ”
“ไปนั่งกันตรงนู้นก่อนเถอะ อาจารย์เลื่อนพิธีปิดมาเป็นสิบเอ็ดโมงแทน นั่งคุยเล่นรอไปก่อนล่ะกัน”
เฟย์ทำแก้มป่องอย่างงอนๆ ไปนั่งที่โต๊ะใต้ต้นไม้ ชายหนุ่มห้าคนที่เหลือก็เดินตามไปสมทบ คงสงสัย
กันใช่ไหมว่าทำไมถึงไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลย เพราะว่าเฟย์อยู่ในสภาพถูกเพื่อนสาวแอนตี้ไงล่ะ! เพราะว่าสวยและ
ฉลาดเกินไปเลยถูกสาวๆ อิจฉา แถมยังถูกแกล้ง ใช่ว่าไคน์จะไม่รู้เรื่อง แต่เขาทำอะไรไม่ได้เพราะอีกฝ่ายเป็น
ผู้หญิง เลยทำได้แค่ให้เพื่อนของเขามาเป็นเพื่อนของเฟย์แทน แต่กลายเป็นว่าพวกเขาไม่ได้มองเป็น
เพื่อนเลยนี่สิ เพราะเธอเหมือนน้องสาวซะมากกว่า!!?
“ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึงเนอะ...”
“ใช่เลย... วันที่พวกเราจะได้เข้าไปเรียนโรงเรียนใหญ่”
“โรงเรียนเวทมนตร์โซลเซอร์แลนด์...”
โซล... เป็นมิติที่มนุษย์สามารถใช้เวทมนตร์ได้มีทั้งสัตว์ และปีศาจอาศัยอยู่ร่วมกันแบ่งเป็น
เมืองตามธาตุได้แปดเมือง นั่นคือ เทอร์รินารี่ เมืองแห่งดิน เวอเตอร์รี่ เมืองแห่งสายธารวินฟรอมท์ เมือง
แห่งสายลม บราซีล เมืองแห่งไฟ ฟลอล่า เมืองแห่งพฤษา ดาร์กีล่า เมืองแห่งความมืด ไลท์เทอร์รี่ เมือง
แห่งแสงสว่าง และโซลเลนฟาร์ เมืองแห่งความว่างเปล่า
บางคนมีเชื้อสายของปีศาจผสมอยู่ บางคนเป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์ คนเหล่านี้จะมีอำนาจ
พิเศษนั่นคือ สามารถแปลงเป็นคนได้เสมือนจริงจนไม่สามารถแยกออกได้ โซลจึงเป็นมิติที่ผสมผสาน
ระหว่างมนุษย์และอมนุษย์เอาไว้ด้วยกันเป็นอย่างดี....
ก่อนที่จะอายุสิบเจ็ด เด็กเหล่านี้จะได้รับการศึกษาวิชาการตามปกติในเมืองที่ตัวเองเกิด จะไม่มี
เรื่องเวทมนตร์เข้ามาเกี่ยวข้อง นอกจากจะศึกษาเอาเองนอกตำรา จนกระทั่งอายุสิบเจ็ด ในวันที่ 14
เดือนพฤษกของทุกปี เด็กทุกคนจะต้องเดินทางเข้าโซลเลนฟาร์ เมืองหลวงของโซลที่ไม่มีธาตุใดอยู่ใน
เมืองนี้ เพื่อรับการคัดเลือกเข้าโรงเรียนเวทมนตร์ใหญ่ของโซล ส่วน.................
โรงเรียนเวทมนตร์โซลเซอร์แลนด์
“แฮ่กๆ”
เสียงหอบอย่างเหน็ดเหนื่อยดังขึ้นจากชายหนุ่มวัยสิบเจ็ด ผู้มีเส้นผมซอยสั้นสีแดงเพลิง
ดวงตาสีแดงของเขาสั่นระริกด้วยความเหนื่อย ก่อนจะหยุดวิ่งและพยายามหายใจให้เป็นจังหวะ เมื่อคิดว่า
ผ่อนคลายความเหนื่อยได้พอแล้ว เขาจึงเดินไปหน้าประตูห้องสีขาวที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเป็นจังหวะ เขาผ่อนลมหายใจเมื่อมองดูนาฬิกา ไม่ใช่ว่าโล่งอกหากแต่
เป็นการถอนหายใจแบบปลงๆ วันนี้เป็นวันปิดการศึกษาของโรงเรียนที่เขาเรียน ถึงแม้เขาจะแต่งตัวเสร็จ
แล้ว แต่ก็มีหน้าที่ๆสำคัญอย่างหนึ่งทุกเช้า นั่นคือ ปลุก ‘น้องสาว’ ของเขานั่นเอง
แอ๊ด...
เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับชายหนุ่มผมสี
เพลิง ผมสีขาวยาวสลวยของเธอถูกมัดไว้ครึ่งศีรษะด้วยโบว์สีดำ ใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวจนซีดถูกตัดด้วยริม
ฝีปากแดงอวบอิ่ม ดวงตากลมโตสีครามฉายแววเย็นชา
“อรุณสวัสดิ์...”
เสียงเล็กๆ ดังออกมาจากปากของหญิงสาว ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียง ตอนนี้
เก้าโมงกว่าแล้ว คงไม่ใช่เวลาจะมากล่าวอรุณสวัสดิ์ เพราะเช้านี้เขาต้องไปโรงเรียนเวลาโรงเรียนเข้าคือ
แปดโมง แถมวันนี้เป็นวันปิดการศึกษาซะด้วย ไปสายอย่างนี้คงจะเป็นเรื่องไม่ใช่น้อย!!
“โกรธเหรอ... ไคน์”
“ฮึ่ย!... รู้ไหมนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว!”
“เก้าโมงไง...”
“ใช่!! เก้าโมง วันนี้เราต้องไปเข้าปัจฉิมนิเทศ! เธอบอกให้ฉันไปโรงเรียนก่อน ฉันก็รอจนเก้า
โมงเธอก็ยังไม่มา จนต้องกลับมารับใหม่เนี่ย!!”
หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมา เมื่อเห็นชายหนุ่มโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พอเห็นเธอหัวเราะเขาก็
เลยหน้ามุ่ยยกใหญ่ ดีดหน้าผากเธอไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้
“เจ็บนะ...”
“ช่วยไม่ได้ อยากหัวเราะเอง หึๆ”
“งั้นไปโรงเรียนกันเถอะ”
“อืม.. เฮ้ อดัม!!”
อดัม ชื่อของพาหนะสัตว์เลี้ยงของไคน์ มันมีลักษณะคล้ายเสือขาวแต่มีปีก ข้างหลังของมัน
จะเชื่อมต่อกับคาร์น ลักษณะคล้ายห้องพักผู้โดยสารขนาดเล็ก เป็นยานพาหนะที่รวดเร็วที่สุดในละแวกนี้ก็
ว่าได้ เมื่ออดัมได้ยินเสียงนายเรียกก็รีบกระพือปีก บินมาตรงหน้าเขาทันที
ไคน์เปิดประตูให้หญิงสาวขึ้นก่อนที่ตัวเองจะขึ้นตาม และสั่งให้อดัมออกตัวมุ่งหน้าไปยัง
โรงเรียน ก่อนที่จะสายไปมากกว่านี้
“นอนดึกรึไง ถึงได้ตื่นสายขนาดนี้...”
“อืม...นิดหน่อย”
“ทำอะไรล่ะ...”
“อ้อ... อ่านหนังสือน่ะ”
“กำลังโกหกฉันรึเปล่า ถึงเธอจะบ้าหนังสือแต่เธอก็ไม่เคยอ่านดึกจนตื่นสายขนาดนี้นี่เฟย์”
หญิงสาวก้มหน้ายิ้มเล็กน้อย เมื่อชายหนุ่มจับได้ ยากมากที่จะปิดบังความลับกับชายหนุ่มที่นั่ง
ข้างๆ ไคน์ถอนหายใจแล้วขยี้หัวเฟย์เบาๆ อาการตื่นสายของเธอคนนี้ไม่ใช่ครั้งแรกแต่เป็นบ่อยครั้ง เขารู้ดี
ว่าเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับ แต่แสร้งทำเป็นอ่านหนังสือ
เฟยูลีน เด็กสาวผู้ไร้ซึ่งที่มา ในวันหิมะตกเมื่อสิบปีก่อน เธอปรากฏตัวตรงหน้าเขา ทั้งตัวเต็มไป
ด้วยโลหิตสีแดงฉาน ผมสีขาวของเธอถูกบดบังด้วยเลือด ดวงตาสีครามเหม่อลอยไร้จุดหมาย ผู้เป็นพ่อ
ของเขาได้พาเธอเข้ามาชุบเลี้ยงและเป็นส่วนหนึ่งของตระกูล ความทรงจำของเธอจนมาถึงวันหิมะตกได้
หายไป พวกผู้ใหญ่ตั้งชื่อเธอและมอบวันเกิดให้ พร้อมทั้งเปลี่ยนประวัติของเธอให้มาเป็นน้องสาวฝาแฝด
ของไคน์เอล เอ.เจ. ฟรานเรนเซีย หรือ ไคน์นั่นเอง
อดัมวิ่งด้วยความเร็วสูงจนมาถึงหน้าโรงเรียน ไคน์เปิดประตูลงจากรถ และหันมาอุ้มเฟย์ลงบ้าง ถึง
ท่านพ่อจะบอกว่าเป็นแฝดกันก็เถอะ แต่หน้าตาหรือรูปร่างของพวกเขาไม่มีความเหมือนกันเลยสักนิด!!?
ส่วนสูงของเฟย์ยังสูงไม่เท่าไหล่ของเขาเลยด้วยซ้ำ แถมผมของเขามีสีแดงตั้งแต่เกิด แต่ของเฟย์กลับมีสี
ขาว คนส่วนใหญ่เลยไม่ค่อยจะเชื่อกันเท่าไหร่ว่าเขากับเฟย์เป็นแฝดกัน แต่พอเห็นนามสกุลเท่านั้นแหละ
ถึง(จำ)ยอมเชื่อ
“เฮ้! ทางนี้เว้ย ไคน์”
เสียงชายหนุ่มดังขึ้นข้างต้นไม้ใหญ่ของโรงเรียน ไคน์หันไปตามเสียงเรียกแล้วเห็นเพื่อนของเขานั่งกัน
เป็นกลุ่มอยู่ใต้ต้นไม้จึงจูงมือเฟย์ให้เดินตามไปด้วย
“ไงวะ ตกลงยัยเฟย์หายไปไหนมา หายไปซะนาน~”
“นอนอุตุอยู่บ้านอ่ะดิ!”
เฟย์ยิ้มอายๆ แล้วหันไปสวัสดีเพื่อนที่เหลือที่นั่งอยู่ พอพวกเขาเห็นเฟย์มาก็ร้องเฮกันแล้วรีบวิ่งมากอด
คอขยี้หัวอย่างหมั่นเขี้ยวกันยกใหญ่
“เฮ้ยๆ... เดี๋ยวก็ช้ำกันพอดี”
“โหย~ หวงจริ๊ง! รุ่นเดียวกันแท้ๆยัยนี่ก็เหมือนเพื่อนพวกเราแหละน่า”
“เหอะๆ ทำให้มันเบาๆหน่อยละกันยัยนี่ยิ่งกระดูกอ่อนๆอยู่”
“ฮ่าๆๆ”
ชายหนุ่มสี่คนเขามารุมทึ้งแกล้งเฟย์ บ้างขยี้หัว บ้างจี้เอว จนเธอทนไม่ไหวส่งสายตาขอให้ไคน์ช่วย
เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะแยกเพื่อนๆ ตัวดีออกจากน้องสาวตัวจิ๋ว
“พอแล้วๆ...ดูสิ ทำหน้าจะร้องไห้ใหญ่แล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ ช่วยไม่ได้ อยากทำตัวน่าหมั่นเขี้ยวเองนี่น่า”
“ฉันไปทำตอนไหนกัน...”
“ฮ่าๆๆๆ”
“ไปนั่งกันตรงนู้นก่อนเถอะ อาจารย์เลื่อนพิธีปิดมาเป็นสิบเอ็ดโมงแทน นั่งคุยเล่นรอไปก่อนล่ะกัน”
เฟย์ทำแก้มป่องอย่างงอนๆ ไปนั่งที่โต๊ะใต้ต้นไม้ ชายหนุ่มห้าคนที่เหลือก็เดินตามไปสมทบ คงสงสัย
กันใช่ไหมว่าทำไมถึงไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลย เพราะว่าเฟย์อยู่ในสภาพถูกเพื่อนสาวแอนตี้ไงล่ะ! เพราะว่าสวยและ
ฉลาดเกินไปเลยถูกสาวๆ อิจฉา แถมยังถูกแกล้ง ใช่ว่าไคน์จะไม่รู้เรื่อง แต่เขาทำอะไรไม่ได้เพราะอีกฝ่ายเป็น
ผู้หญิง เลยทำได้แค่ให้เพื่อนของเขามาเป็นเพื่อนของเฟย์แทน แต่กลายเป็นว่าพวกเขาไม่ได้มองเป็น
เพื่อนเลยนี่สิ เพราะเธอเหมือนน้องสาวซะมากกว่า!!?
“ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึงเนอะ...”
“ใช่เลย... วันที่พวกเราจะได้เข้าไปเรียนโรงเรียนใหญ่”
“โรงเรียนเวทมนตร์โซลเซอร์แลนด์...”
โซล... เป็นมิติที่มนุษย์สามารถใช้เวทมนตร์ได้มีทั้งสัตว์ และปีศาจอาศัยอยู่ร่วมกันแบ่งเป็น
เมืองตามธาตุได้แปดเมือง นั่นคือ เทอร์รินารี่ เมืองแห่งดิน เวอเตอร์รี่ เมืองแห่งสายธารวินฟรอมท์ เมือง
แห่งสายลม บราซีล เมืองแห่งไฟ ฟลอล่า เมืองแห่งพฤษา ดาร์กีล่า เมืองแห่งความมืด ไลท์เทอร์รี่ เมือง
แห่งแสงสว่าง และโซลเลนฟาร์ เมืองแห่งความว่างเปล่า
บางคนมีเชื้อสายของปีศาจผสมอยู่ บางคนเป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์ คนเหล่านี้จะมีอำนาจ
พิเศษนั่นคือ สามารถแปลงเป็นคนได้เสมือนจริงจนไม่สามารถแยกออกได้ โซลจึงเป็นมิติที่ผสมผสาน
ระหว่างมนุษย์และอมนุษย์เอาไว้ด้วยกันเป็นอย่างดี....
ก่อนที่จะอายุสิบเจ็ด เด็กเหล่านี้จะได้รับการศึกษาวิชาการตามปกติในเมืองที่ตัวเองเกิด จะไม่มี
เรื่องเวทมนตร์เข้ามาเกี่ยวข้อง นอกจากจะศึกษาเอาเองนอกตำรา จนกระทั่งอายุสิบเจ็ด ในวันที่ 14
เดือนพฤษกของทุกปี เด็กทุกคนจะต้องเดินทางเข้าโซลเลนฟาร์ เมืองหลวงของโซลที่ไม่มีธาตุใดอยู่ใน
เมืองนี้ เพื่อรับการคัดเลือกเข้าโรงเรียนเวทมนตร์ใหญ่ของโซล ส่วน.................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
