รักวุ่นๆในโรงเรียนชายล้วน!?!!

วันหนึ่ง...เป็นวันที่อากาศแจ่มใส...แจ่มใสจนพอที่จะบวกคะแนนให้กับความสดใส๊ ~~~
เสียงนํ้าพัดไปมา...นกน้อยต่างก็บินมาเป็นฝูง...ต้นมะพร้าว...ต้นมะพร้าว ??
นั่นก็คือ...ทะเล...นั่นเอง !!!
" เอ่อ... นี่ก็ใกล้จะสอบกลางภาคกันแล้ว ทำไมถึงไม่ไปอ่านหนังสือ มาเที่ยวเล่นที่นี่ทำไมล่ะครับ "
เฟิร์สคริสพูดขึ้น
" แหม...เฟิร์สคริสนี่ไม่รู้จักการใช้ชีวิตเอาซะเลย "
ชายแปลกหน้าคนหนึ่งพูดขึ้น
" การใช้ชีวิต...เหรอครับ?? "
" ใช่ การใช้ชีวิต เหล่าลูกมหาเศษฐีทั้งหลาย การใช้ชีวิตให้สุขสบาย ไม่เครียดอะไรมาก ถึงจะเป็นนักเรียนแห่งโรงเรียน เลซิ่งลาสของเรา เข้าใจนะ เฟิร์สคริสน้อย "
ชายแปลกหน้าพูดพร้อมกับเอามือไปลูบหัวเฟิร์สคริส
" อ๊ะ...ท่านรองประธานครับ อย่าไปให้เฟิร์สคริสเขาตกใจสิครับ "
คาสิโนโผล่มาพร้อมพูดกับโคคุโจ
" รองประธาน??..."
" อ๊ะ...ลืมแนะนำเลย คนนี้คือรองประธานของโรงเรียนเรา โคคุโจ โรมาเวียร์ เนื่องจากว่าบ้านของท่านรองประธานอยู่ใกล้ทะเล จึงให้เกียรติมาเป็นไกด์ในการเที่ยวครั้งนี้น่ะครับ "
" โคคุโจ โรมาเวียร์... "
เฟิร์สคริสเริ่ม งง กว่าเดิม
" ออ...ครับ พี่ชายผมเองครับ "
" เอาล่ะ ให้ทุกคนไปที่บ้านพักก่อนเถอะ "
โคคุโจเอ่ยต่อ
" ครับ ท่านรองประธาน "
เมื่อถึงบ้านพัก...
" ห...โห !!! น...นี่น่ะเหรอ บ้านพัก "
เฟิร์สคริสตะโกนอยู่คนเดียว
" ครับ นี่แหละครับ บ้านพัก เพื่อไม่ให้สิ้นเปลือง ท่านประธานเลยให้อยู่กันบ้านละสองคน ไปเถอะครับ "
คาสิโนพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้านพัก
" ทุกคน...ลองนึกภาพดูนะ บ้านที่ใหญ่เท่าคฤหาสน์ พร้อมกับสวนที่งดงาม เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ แถมยังมีแม่บ้านอีกบ้านพักละ 5 คน ทุกคนว่า นี่คือบ้านพักแน่เหรอ "
เฟิร์สคริสพูดในใจ
" เฮ้อ... เตียงนุ่มจัง "
เฟิร์สคริสพูดพร้อมกับนอนลงบนเตียง
" ฮ่าๆ ครับ มันเป็นเตียงที่ซื้อมาจากประเทศอังกฤษน่ะครับ ผ้าทุกชิ้นเป็นผ้าที่มาจากอังกฤษทั้งนั้นแหละครับ "
คาสิโนพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" หา??...ผ้าจากอังกฤษ !!! คาสิโนยังพูดแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก พวกลูกคนรวยนี่ ไม่เข้าใจความคิดของพวกเขาเลยจริงๆ "
เฟิร์สคริสคิดในใจด้วยสีหน้าช็อคมากมาย
" คาสิโน... มาที่สวนหน่อยสิ "
โคคุโจพูดขึ้น
" ครับ "
เพี๊ย !!! จู่ๆโคคุโจก็ตบหน้าคาสิโน
" ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าทำตัวให้มันเหมือนกับลูกของตระกูลโรมาเวียร์หน่อย แล้วไปคบเป็นเพื่อนกับเจ้าคนที่ไม่รู้ที่ไปที่มาแบบนั้นน่ะ มันสมกับเป็นทายาทของตระกูลโรมาเวียร์แล้วเหรอ !!! "
โคคุโจตะโกนใส่คาสิโนโดยที่ไม่รู้ว่าเฟิร์สคริสแอบมองอยู่ที่หน้าต่างของคฤหาสน์
" ท...ทำไมท่านประธานถึงได้ใจร้ายแบบนี้ "
เฟิร์สคริสพูดเงียบๆพร้อมกับเอามือปิดปาก
" ขอประทานโทษเป็นอย่างยิ่งครับ ท่านพี่ "
" ฉันไม่ใช่พี่เธอ !!! เธอก็ไม่ใช่น้องฉันด้วย น้องของฉันไม่ทำตัวน่าอายแบบนี้หรอก "
" ครับ ท่านประธาน "
คาสิโนน้อมคำนับและพูดใหม่พร้อมด้วยสีหน้าเข้มแข็งแต่แฝงด้วยความเศร้าโศก
แอ๊ด !!! คาสิโนเปิดประตูกลับมา
" คาสิโน เป็นยังไงบ้างครับ เจ็บมากมั๊ยครับ "
เฟิร์สคริสวิ่งไปหาและเอามือแตะหน้าเบาๆ
" พี่ชายของคาสิโน เขาช่างโหดร้าย ทำไมถึงทำอย่างนี้กับคาสิโนลงไปได้นะ "
นํ้าตาแห่งความสงสารของเฟิร์สคริสเริ่มหลั่งออกมา
" ผมไม่เป็นไรหรอกครับ โดนประจำแหละครับ ไม่จำเป็น...ต้องใส่ใจหรอกครับ "
คาสิโนพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแต่แฝงด้วยความเจ็บปวด
" ทำไมท่านประธานถึงทำกับคาสิโนแบบนี้ล่ะครับ "
" ... มันเป็นเรื่องที่...เฟิร์สคริสไม่ควรรู้หรอกครับ "
เฟิร์สคริสอึ้งกับคำของคาสิโน และคิดว่าเขาต้องเจ็บปวดมากแน่ๆเลย
หลังอาบนํ้าเสร็จ เฟิร์สคริสก็นั่งที่เตียงด้วยสีหน้าเศร้าและค้างคาใจ
" 5 ปีก่อน... พ่อแม่ของผมถูกลอบสังหาร... "
คาสิโนเริ่มเล่าหลังจากที่เงียบมานาน
" ญาติๆของผมก็ด็วย ผู้ที่เหลืออยู่ ก็มีแต่ผมกับพี่ชาย ได้ยินว่าฆาตรกรคือศัตรูของตระกูลโรมาเวียร์ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าคือใคร เพราะศัตรูของตระกูลโรมาเวียร์ มีเยอะเหมือนกัน และพี่ชายของผม ก็เปลี่ยนไป จากที่เคยใจดี เคยเป็นคนที่คอยห่วงและดูแลทุกคน กลับกลายเป็นคนที่เข้มงวดเหมือนเช่นนี้ และไม่ยอมให้ผมคบเป็นเพื่อนกับผู้ที่มีฐานะตํ่าต้อย ให้คบแต่พวกลูกคุณหนู คนที่มีฐานะสูงส่ง ซึ่งผมก็ไม่ชอบเลย ผมไม่เข้าใจ ทำไมพี่ชายของผมถึงเปลี่ยนไป และ...ผมก็โดดเดี่ยวมากด้วย "
คาสิโนพูดพร้อมกับนํ้าตาที่ค่อยๆหลั่งไหลออกมา
ฟุ๊บ !!! เฟิร์สคริสโอบข้างหลังของคาสิโนพร้อมกับนํ้าตา
" เธอ...จะไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป...ทำในสิ่งที่เธอต้องการเถอะ ไม่ต้องฟังคำสั่งจากใครทั้งนั้น...เธอ...เป็นอิสระ...ได้... "
เฟิร์สคริสร้องไห้ออกมา
" ครับ...ผม...จะพยายามครับ "
คาสิโนพูดพร้อมกับเอามือซ้ายปิดตาและร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
ค่ำคืนในวันนั้น เป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวง และทั้งสองก็ร้องไห้อย่างเต็มที่ใต้แสงจันทร์อันสว่างสไหว...

 น่าสงสารคาสิโนแหะ โคคุโจนี่ล่ะก็ เห็นน้องเป็นตัวเกะกะรึไงกันนะ แต่ก็ไม่ผิดนะคะ ถ้าพี่ยังเตือนน้องอยู่ ก็แสดงว่ายังรักน้องอยู่ แล้วที่ของแพงๆแบบนั้น มันเอามาได้ยังไงเนี่ย พวกคนรวยนี่ แหะๆ ถึงจะรวยยังไง ก็ต้องประหยัดนะคะ โลกร้อนมากแล้ว ตอนนี้ค่อนข้างยาว เพราะมันอินเรื่องเศร้า(อีกแล้ว) ยังไงก็แสดงความคิดเห็นให้กำลังใจผู้เขียนหน่อยนะคะ