รักวุ่นๆในโรงเรียนชายล้วน!?!!

ฟิ้ววว...เสียงลมพัดผ่าน เฟิร์สคริสยืนนิ่งอยู่ที่หลังโรงเรียนพร้อมประธานนักเรียน เวลานั้น ก็ดึกมากแล้ว
" เอ่อ...มีธุระอะไรกับผมเหรอครับ ท่านประธาน "
เฟิร์สคริสเริ่มเอ่ยขึ้นก่อน
" คุณ...มีตัวตนอีกคนหนึ่งใช่รึเปล่า "
โคลฟิวร์พูดอย่างลังเลนิดๆ
" เอ๊ะ !!! "
เฟิร์สคริสพูดอย่างตกใจ
" คุณเป็นผู้หญิงใช่มั๊ย "
สีหน้าของเฟิร์สคริสยิ่งตกใจเป็นร้อยเท่า
" คุณก็รู้ดีนี่ บทลงโทษของการปลอมตัวเป็นชายในโรงเรียนของเรา คือปลดออกจากโรงเรียนทันที "
โคลฟิวร์พูดต่ออย่างเย็นชา
" ถึงคุณจะปกปิดต่อไป ซักวัน มันก็ต้องถูกเปิดเผยอยู่ดี "
" อ...อะไรกันครับ ผมจะเป็นผู้หญิงได้ยังไงล่ะครับ "
เฟิร์สคริสตอบอย่างใจเย็นเข้าสู้
" ผมได้ค้นประวัติของคุณมาหมดแล้ว ความจริงแล้ว คุณมาจากครอบครัวที่ยากจน คุณแม่เสียชีวิตตั้งแต่อายุ 5 ปี ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณก็อาศัยอยู่กับคุณพ่อที่มีนิสัยขี้อ้อนในบ้างหลังธรรมดาๆ ที่อยู่ของคุณผมก็รู้ดีด้วย หากคุณไม่ยอมรับมันซะ คุณอาจจะถูกปลดออกจริงๆก็ได้นะ ตอนนี้ฉันรู้เรื่องนี้อยู่คนเดียว หากฉันบอกเรื่องนี้กับทางประเทศที่ควบคุมโรงเรียนนี้อยู่ คุณก็จบกันเลยนะครับ "
โคลฟิวร์พยายามพูดเตือนกับเฟิร์สคริส
" ผ...ผม... "
เฟิร์สคริสไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้รับรู้จากโคลฟิวร์
โคลฟิวร์มองเฟิร์สคริสด้วยสายตาที่เย็นชาซะยิ่งกว่าเย็นชา
" ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากฉันในอนาคต เพราะฉะนั้น อย่าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าล่ะ "
โคลฟิวร์พูดต่อพร้อมกับเดินกลับไปทางหอพักของตนเอง
ตุ๊บ!!!... เฟิร์สคริสนั่งล้มอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าตกใจอย่างมาก ละคิดในใจว่า
" ฉัน...จะทำยังไงดี เพิ่งวันแรกเอง ก็ถูกล่วงรู้ความลับซะแล้ว ฉัน...จะเอาหน้าไหนกลับไปหาคุณพ่อล่ะ... "
เช้าวันรุ่งขึ้น...
นักเรียนทุกๆคนต่างเข้าห้องเรียนเหมือนทุกครั้ง แต่เฟิร์สคริสกลับเดินไปห้องเรียนด้วยสีหน้าเศร้าโศกเล็กน้อย คาสิโนเดินมาเห็น ก็คิดว่าโคลฟิวร์ต้องพูดอะไรที่ไม่ดีกับเฟิร์สคริสแน่นอน แต่ก็พยายามทำตัวให้เหมือนปกติ 
" ไง เฟิร์สคริส วิชาแรกวิทยาศาสตร์นะครับ เตรียมอุปกรณ์มาครบรึเปล่าครับ "
" ...อืม... "
เฟิร์สคริสตอบอย่างสีหน้าเงียบนิ่ง
" อ๊ะ!!!... เช้านี้ทานอาหารมาอิ่มมั๊ยครับ วิชาวิทยาศาสตร์ก็เป็นวิชาที่ต้องใช้สมองไม่ใช่น้อยนะครับ อาหารเช้า ถือเป็นอาหารหลัก ต้องทานให้อิ่มๆ เพื่อให้สมองทำงานได้อย่างเต็มที่นะครับ "
" อืม...ทานมาแล้วล่ะครับ ผมไปก่อนนะครับ "
เฟิร์สคริสพูดด้วยสีหน้าเศร้าโศกเช่นเดิมและเดินเร็วขึ้น เพื่อหนีจากคาสิโน
คาสิโนเห็นเฟิร์สคริสมีอาการแปลกๆ จิตใจของคาสิโนก็รู้สึกไม่สบายไปด้วย...

ว้า...น่าสงสารเฟิร์สคริสจริงๆ ทั้งๆที่ไม่ได้จงใจจะเข้าแท้ๆ แต่กลับต้องรับชะตากรรมที่น่าเศร้าขนาดนี้(ผู้เขียนกำลังอินเรื่องเศร้า) ฮ่าๆ ยังไงก็ แสดงความคิดเห็นให้หน่อยล่ะกันนะคะ