4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

เช้าวันรุ่งขึ้น...
"พี่ครับ ตื่นเถอะ"เสียงใสๆของอัลปลุกให้ฉันตื่นขึ้น เเต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อโดนตัวขี้เกียจครอบงำ
"ขออีก 5 นาทีน้าาาา" ฉันพูดพร้อมหลับต่อ
"พี่บอกว่า5นาทีมา8รอบเเล้วนะ(อ้าวกำ)ตื่นเถอะอย่าให้ผมต้องใช้ท่าไม้ตาย"
"อ่ะ ลุกก็ลุก" ฉันลุกขึ้นมาพร้อมบิดขี้เกียจ 2-3ที "กี่โมงเเล้วหรออัล"
"7โมงครึ่งฮะ" อืม ไม่เท่าไรนี่เนอะ งั้นนอนต่อดีกว่า ครอก~
"นี่พี่ต้องการให้ผมใช้ท่าไม้ตายหรอฮะ" ฉันทำเป็นไม่ได้ยิน พร้อมหลับต่อ
อัลนั้นถอยหลังไป3กิโลเมตรนับจากประตูบ้าน (จะตั้งหลักทำไมตั้งไกลล่ะเนี้ย)
เเละวิ่งมาด้วยความเร็วสูงงง ด้วยความเร็ว 180 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ( สรุปคือ เร็วกว่ารถ)
กระโดดพร้อมตีลังกา180ตลบเเละเตะฟรีคิกหมายจะเตะเจ้าตัวขี้เกียจที่อยู่บนเตียง
เเต่ไม่รู้ว่าเพราะโชคช่วยหรือเปล่าทำให้ตัวขี้เกียจบนเตียงนั้นพลิกตัวหลบได้อย่างสวยงาม ทำให้อัลนั้นเตะโดนขอบเตียงเเทน (เจ็บมั้ยนั้น - -)
"ครอกกก~" ฉันหลับอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว
"อู้ยยย พี่นี่น้า ตื่นขึ้นมาเร็วฮะ ไม่งั้นสตูไก่จะเย็นหมดนะ"
"งืมๆลุกก็ได้"ฉันลุกขึ้นมาพร้อมเดินโซเซไปยังห้องครัว
"พี่ฮะ ก่อนจะไปกินข้าวเนี้ยอาบน้ำก่อนได้ไหมครับ!"
"อืมม"ฉันเปลี่ยนเป้าหมายจากห้องครัวไปเป็นห้องน้ำ
10 นาทีต่อมา
"ทำไมพี่ถึงไม่ออกมาจากห้องน้ำอีกน้า"
20 นาทีต่อมา
"คงไม่ได้หลับในห้องน้ำหรอกนะ เข้าไปดูหน่อยดีกว่า"
เเกร็ก!
"พี่ครับ"
"ครอกกก~"
"พี่ครับบบบบบ!!!!!!"
"หวาาาา!?!" ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความงุนงง
"สตูเย็นหมดเเล้วนะครับ"
"ตายละหวาาา" ฉันรีบอาบน้ำ เเต่งตัว เเละกินข้าว เเละเตรียมตัวไปทำงาน
"พี่ไปก่อนนะอัล"
"เดี๋ยวก่อนซิฮะ"
"พี่ไม่ลืมเอานาฬิกาเงินไปหรอกน่า"
"ผมไปด้วยคนสิครับ"
"หาาา!?!" ฉันตกใจร้องเสียงหลง อัลจะไปทำงานกลับพี่จริงๆหรอเนี้ยยย