4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

"เจน ตื่นเร็วสิ จะเป็นลมถึงไหนกันห๊าา!!!!?!"
"อ...เอ็ด" ฉันได้ยินเสียงคนปลุกในหัวทำให้ฉันลืมตาขึ้น
"ที่ไหนกันเนี้ย" ฉันมองไปรอบๆ ห้องใต้ดิน
ฉันเหลียวมองไปด้านหลังเห็นโซ่ที่มัดข้อมือกับออโต้เมลล์ไว้ ขาก็เช่นกัน พวกนี้เล่นเเบบนี้เลยหรอ = =
"ไม่รู้จักคนเขียนคนนี้ดีซะเเล้ว"
'เป๊าะ!'
ฉันดีดนิ้วสร้างกระเเสไฟฟ้าการเล่นเเร่เเปรธาตุขึ้นมาหลอมโซ่จนกลายเป็นสีเเดง
"จ..เจ็บ" ฉันกัดฟันทนความเจ็บจากการโดนโซ่ที่ตอนนี้เป็นสีเเดงฉานเพราะความร้อน
'เเปะ!'
'เเว้บบบบบ!'
ฉันเเปรธาตุพื้นดินให้กลายเป็นเเท่งไม้ขึ้นมาตัดโซ่ที่ตอนนี้ถูกความร้อนหลอมให้อ่อน
"เจ็บเป็นบ้าเลย" ฉันดูข้อมือที่บวมฉึ่งเมื่อกี้
'เเปะ!'

'เเว้บ!'
"เฮ้อ เราหมดสติไปกี่วันล่ะเนี้ย"
"ลัสต์ เสามนุษย์กำลังจะหลบหนี" ฉันเงยหน้ามายังต้นเสียงเห็นทลักโทนี่ยืนน้ำลายไหลหยดเยิ้มอยู่
"เหวออออ" ร่างตรงหน้ากระโดดมา ฉันหลบได้อย่างหวุดหวิด
"เจ้าเปี้ยกมันรอดเเฮะ" เอ็นวี่พูดขึ้น
"ฉันจะจัดการนาย เอ็นวี่!" ฉันเเปรธาตุออโต้เมลล์ให้เป็นดาบ เอ๊ะ! ทำไมรู้สึกหลวมๆที่ไหล่ขวาจัง
เอ็นวี่กระโดดหลบเเละเตะเข้าที่เเผ่นหลับทำให้ฉันตัวลอยไปกระทบกับข้างฝา
"โอ๊ยยยย!!!!"
"คราวนี้เป็นวันตายของเเก เจ้าเปี้ยก!"
เอ็นวี่เเปลงเเขนให้เป็นหอกเเหลมๆเเละพุ่งมา
หลบ...ไม่ทันเเล้ว
"พี่ครับ!"
'ฉัวะ!'
สิ่งที่ฉันเห็นคืออัลที่เอาตัวมาบังหอกไว้ เลือดสดๆของอัลกระเด็นออกมา อัลค่อยๆทรุดลง
"อัล!" ฉันตะโกนเรียกชื่อคนที่นอนอยู่บนพื้น ไม่มีเสียงตอบรับจากน้องชายของเอ็ด...