4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

"เจน ตื่นเร็วสิ จะเป็นลมถึงไหนกันห๊าา!!!!?!"

"อ...เอ็ด" ฉันได้ยินเสียงคนปลุกในหัวทำให้ฉันลืมตาขึ้น

"ที่ไหนกันเนี้ย" ฉันมองไปรอบๆ ห้องใต้ดิน

ฉันเหลียวมองไปด้านหลังเห็นโซ่ที่มัดข้อมือกับออโต้เมลล์ไว้ ขาก็เช่นกัน พวกนี้เล่นเเบบนี้เลยหรอ = =

"ไม่รู้จักคนเขียนคนนี้ดีซะเเล้ว"

'เป๊าะ!'

ฉันดีดนิ้วสร้างกระเเสไฟฟ้าการเล่นเเร่เเปรธาตุขึ้นมาหลอมโซ่จนกลายเป็นสีเเดง

"จ..เจ็บ" ฉันกัดฟันทนความเจ็บจากการโดนโซ่ที่ตอนนี้เป็นสีเเดงฉานเพราะความร้อน

'เเปะ!'

'เเว้บบบบบ!'

ฉันเเปรธาตุพื้นดินให้กลายเป็นเเท่งไม้ขึ้นมาตัดโซ่ที่ตอนนี้ถูกความร้อนหลอมให้อ่อน

"เจ็บเป็นบ้าเลย" ฉันดูข้อมือที่บวมฉึ่งเมื่อกี้

'เเปะ!'

'เเว้บ!'

"เฮ้อ เราหมดสติไปกี่วันล่ะเนี้ย"

"ลัสต์ เสามนุษย์กำลังจะหลบหนี" ฉันเงยหน้ามายังต้นเสียงเห็นทลักโทนี่ยืนน้ำลายไหลหยดเยิ้มอยู่

"เหวออออ" ร่างตรงหน้ากระโดดมา ฉันหลบได้อย่างหวุดหวิด

"เจ้าเปี้ยกมันรอดเเฮะ" เอ็นวี่พูดขึ้น

"ฉันจะจัดการนาย เอ็นวี่!" ฉันเเปรธาตุออโต้เมลล์ให้เป็นดาบ เอ๊ะ! ทำไมรู้สึกหลวมๆที่ไหล่ขวาจัง

เอ็นวี่กระโดดหลบเเละเตะเข้าที่เเผ่นหลับทำให้ฉันตัวลอยไปกระทบกับข้างฝา

"โอ๊ยยยย!!!!"

"คราวนี้เป็นวันตายของเเก เจ้าเปี้ยก!"

เอ็นวี่เเปลงเเขนให้เป็นหอกเเหลมๆเเละพุ่งมา

หลบ...ไม่ทันเเล้ว

"พี่ครับ!"

'ฉัวะ!'

สิ่งที่ฉันเห็นคืออัลที่เอาตัวมาบังหอกไว้ เลือดสดๆของอัลกระเด็นออกมา อัลค่อยๆทรุดลง

"อัล!" ฉันตะโกนเรียกชื่อคนที่นอนอยู่บนพื้น ไม่มีเสียงตอบรับจากน้องชายของเอ็ด...