4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

'เเปร้บบบ!'
ฉันรู้สึกเหมือนมีรถไฟชนหัวเข้าอย่างจัง จนฉันต้องกุมหัวไว้
"ปวดหัวจัง กินยาไปเเล้วหนิ" ฉันลูบหน้าตัวเองให้ตื่น เเต่ยิ่งทำให้ฉันเห็นภาพมัวยิ่งขึ้น
"อุ้บ!" ฉันเอามือปิดปากตัวเองไว้ ของเหลวอุ่นๆไหลออกมาเลอะพื้นเต็มไปหมด
อาเจียนออกมาไม่หยุดเลย ชักมึนๆหัวเเล้วสิ
"โย่ว ไงเจ้าเปี้ยก!"
ฉันหันไปยังต้นเสียง
"เอ็นวี่!"
ร่างตรงหนาเเปลงเป็นลัสต์เเละยื่นเล็บออกมา ฉันเบี่ยงตัวหลบเกือบไม่ทัน
"เเย่จริง พลาดอีกเเล้ว"
ฉันเหล่มองเเผลที่เเก้มที่โดนเฉียดเมื่อกี้ เลือดค่อยๆหยดลงมาช้าๆ
เอ็นวี่กลับร่างเดิมอีกครั้ง
"ลัสต์เนี้ยสะดวกจริงๆเลยนะ โจมตีระยะไกลได้"
"นายมาที่นี่ทำไมกัน" ฉันถามขึ้นพลางยันตัวเองที่เกือบเสียหลักเมื่อกี้
"คำสั่งของท่านพ่อน่ะ ตาเเก่นั้นไม่ให้ฉันฆ่านายซะด้วย"
"ท่านพ่อ หมายถึงโฮเฮมไฮม์น่ะหรอ"
"รู้ด้วยหรอ" เอ็นวี่พุ่งเข้ามาอีกทีทำให้ฉันต้องหลบอีกครั้ง เเต่คราวนี้ไม่ง่ายกว่าที่คิด
ฉันยืนหอบพลางยันตัวเองเพื่อให้เตรียมพร้อมที่จะหลบอีกครั้ง
"ยังไหวอีกหรอเจ้าเปี้ยก!"
"อย่ามาเรียกฉันว่าเจ้าเปี้ยกนะ!"
"ยังมีเเรงอยู่นี่ เเต่จะหลบได้อีกกี่ครั้งกัน!"
เอ็นวี่พุ่งเข้ามาอีกรอบ ฉันเกือบหลบไม่ทัน
"อ้าว เป็นอะไรเจ้าเปี้ยก เเกเคลื่อนไหวช้าลงนะ"
เเขนขาฉันไม่มีเเรงอีกเเล้ว ฉันทรุดลงไปกับพื้น ตาของฉันพร่ามัวมากขึ้นจนฉันเห็นทุกอย่างกลายเป็นสีดำ...