4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

ฉันนั่งอยู่ใต้ต้นไม้หลังโรงพยาบาล สายตามองขึ้นไปยังกระจกที่เปิดข้างอยู่บนตึก

"คนไข้หัวใจเต้นไม่สม่ำเสมอค่ะ โอกาสที่หัวใจจะหยุดเต้นสูงมาก"

ฉันนึกถึงคำพูดของพยาบาลที่ฉันไปคุยเมื่อกี้ 

"ทำไมเราถึงมาช้าจังนะ หากมาเร็วกว่านี้ อัลคงจะไม่ต้องมานอนโรงพยาบาลอย่างนี้หรอก"

ฉันโทษตัวเองตลอด เเล้วฉันจะบอกเอ็ดยังไงเล่า เอ็ดจะยกโทษให้ฉันหรือเปล่า เเล้วอัล...

น้ำตาค่อยๆไหลลงมาช้าๆ ก็มัน...หยุดร้องไห้ไม่ได้นี่นา ก็ฉันไม่ใช่เอ็ดที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้

ฉันยอมรับว่าอิจฉานาย อิจฉามาตลอด ที่นายเกิดมาเข้มเเข็ง เเต่ถึงฉันจะมีเหตุผลที่จะไม่ร้องไห้ ฉันก็...หยุดร้องไม่ได้อยู่ดี

'เอี้ยดด!'

เสียงจอดรถทางด้านหลังดังขึ้น เเต่มิอาจให้ฉันหยุดโทษตัวเองได้

"เจ้าเหล็กไหล"

ร่างสูงวิ่งมายังใต้ต้นไม้ ฉันหันไปเจอกับเจ้าหัวลูกชิ้นที่หยุดยืนอยู่ข้างๆ

"จะมาประชดอะไรอีกล่ะ" ฉันถามขึ้นพลางหันไปทางอื่นเพื่อปิดไม่ให้เห็นรอยน้ำตา

"นาย...ร้องไห้"

ฉันก้มลงมองพื้นหญ้า น้ำตาค่อยๆหยดลงยังพื้น นายอย่าทักสิ มันเจ็บรู้มั้ย

"จะมาประชดอะไรอีก ฉันไม่มีอารมย์เล่นด้วยเเล้วนะ"

ร่างสูงดึงตัวฉันเข้ามากอด ทำให้ฉันตกใจสุดขีด

"ฮ...เฮ้ย! นายทำบ้าอะไรเนี้ย!" 

ฉันพลักเจ้าหัวลูกชิ้นออกเเละโวยวาย

"นายโกรธ ยังดีกว่าเสียใจนะ"

ฉันตัวเเข็งกับคำพูดเมื่อกี้ คิดคำพูดที่จะเถียงไม่ออกเเฮะ

"นายอย่ามาเเกล้งฉันเลย เเล้วนายมาที่นี่มีธุระอะไรมิทราบ" ฉันพูดประชดที่คนตรงหน้า

"อัลฟื้นเเล้ว" เจ้าหัวลูกชิ้นพูดขึ้น ทำให้ฉันเพลอยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

"อัล!" ฉันรีบวิ่งขึ้นไปตรงบันไดเเละตรงไปยังห้องอัล ถึงเเม้ว่าตาจะพร่านิดหน่อยเเต่ก็ยังทนได้

ฉันเปิดประตูเข้าไปเห็นอัลนั่งอยู่บนเตียง

"พี่..."

ฉันตรงเข้าไปกอด น้ำตาเเห่งความดีใจทะลักออกมา

"เจ้าบ้าเอ้ย! ทำให้พี่เป็นห่วงได้ไง"

"พี่ครับ พี่ร้องไห้เหรอ" อัลพูดขึ้นทำให้ฉันคลายกอดเเละเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเมื่อกี้

"เปล่าหรอก คือพี่...มีความสุขน่ะ"

ฉันยิ้มน้อยๆให้อัล อัลยิ้มตอบ

"เเล้วผมเป็นอะไรไปหรอครับ"

"คาดว่าวิญญาณของนายไม่ยอมรับร่างกายของนายน่ะสิ" ฉันตอบอัล

"เธอรู้ได้ไงกันพันเอกเอลริค" ฉันกับอัลหันไปยังต้นเสียง ท่านผบ.นั้นเอง

"ความลับครับ เอ่ออัล" ฉันเปลี่ยนเรื่องไปคุยกับอัลที่ตอนนี้ตกใจกับการที่ฉันกล้าประติเสธเมื่อกี้

"ครับ"

ฉันก้มลงมองพื้นพลางคิดอะไรบางอย่างก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา

"หากพี่เป็นอะไรไป อย่าตามหาพี่" ฉันตบไหล่อัลเเละวิ่งออกไปนอกห้อง

"ด...เดี๋ยวก่อนสิฮะพี่"

.

ฉันน่ะไม่ยอมให้นายจบเเบบนั้นเด็ดขาด เพราะนายคือน้องของฉัน อัล...