4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

พอมาถึงห้องนอนเเล้ว...
"นี่ ฟูมิทัล"
"อะไรหรอ"
"ฉันอยากไปที่โลกออเคมิลต์จังเลย" ภาวัชพูดขึ้นด้วยสายตาเป็นประกายวิบวับ
"ฉันก็อยากกลับไปนะ เเต่ฉันไม่รู้ว่าไปยังไงน่ะสิ"
พวกเราเงียบกันไป5นาที เพื่อนของฉันก็พูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
"นี่ฟูมิทัล วงเเหวนที่เธอลอกคือวงเเหวนอะไรหรอ"
"เป็นวงเเหวนเเปรธาตุที่อัลกับเอ็ดใช้เปิดอีกฝากของประตูในภาคเดอะมูฟวี่น่ะ ทำไมหรอ"
"นั้นเเหละ ทำไมเราถึงไม่ใช้มันเปิดประตูไปเเดนออเคมิสต์ล่ะ เธอเล่นเเร่เเปรธาตุได้หนิ"
นั้นสิ ทำไมฉันถึงคิดไม่ออกนะ
"เเต่ว่านะภาวัช หากเราจะเปิดประตูต้องใช้วงเเหวนที่ใหญ่มากๆเลยไม่ใช่หรอ" ฉันพูดขึ้น
"อะไรกันเล่า เราจะไปกันเเค่2คนก็วาดวงเเหวนเเปรธาตุในห้องก็พอเเล้วหนิ"
หัวเเหลมจริงๆเลยเพื่อนเลิฟ จับมือหน่อยๆ
ฉันกับภาวัชไปหยิบชอล์กในห้องเรียนมา1เเท่ง เเละลงมือวาด
"เอ่อ ภาวัช ฉันว่ามันเบี้ยวไปหน่อยนะ"
"อ่ะ โทษทีๆ"
พวกเราวาดวงเเหวนเเปรธาตุกันอยู่ดึกๆดื่น จนเพื่อนที่อยู่ห้องข้างๆ2คนเข้ามาเตือน
"นี่พวกเธอทำอะไรกันน่ะ ดึกเเล้ว ยังไม่นอนหรอ" เพื่อนที่ชื่อพิมพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าตี1เเล้วยังไม่ปิดไฟเข้านอนอีก
"เเว้กกก! พวกเธอทำอะไรกันเนี้ยยย"
"พวกเราจะเปิดประตูไปยังโลกออเคมิสต์น่ะ" ภาวัชพูดขึ้น
"นี่อย่าฝันล้มๆเเล้งๆเเบบนี้สิ โลกเเห่งการเล่นเเร่เเปรธาตุไม่มีจริงสักหน่อย"อรพูดขึ้น
"เเต่เจนทำได้นะ"ภาวัชพูดขึ้นอย่างโมโห"ใช่มั้ยเจน"
"งั้นพิสูจน์ให้เราดูหน่อยสิ"
ฉันลงมือทันที
เเป้ะ!
เเว้บบ!
เเสงสีฟ้าสว่างจ้าไปทั่วห้อง ก่อนที่จะมีดาบไม้ปรากฏขึ้นบนมือฉัน
"เห็นหรือยัง" ฉันพูดขึ้น ทำให้ทั้ง2คนอ้าปากค้าง
"ฉันเล่าเรื่องให้เพื่อนทั้ง2คนฟังตั้งเเต่ต้นจนจบ
"สรุปคือพวกเธอกำลังจะไปยังโลกนั้นกันหรอ"
"ใช่" ฉันกับภาวัชพูดพร้อมกัน
"งั้นพวกเราไปด้วยสิ"อรกับพิมพูดขึ้น"หากพวกเธอไปทำอะไรวุ่นๆที่นั้นละก็จะเดือดร้อนนะ"
"พวกเราไม่ทำอะไรวุ่นๆหรอกน่า" ฉันพูดขึ้น ไม่ไว้ใจกันบ้างเลยหรอ2คนนี้
"ยังไงเราจะไปด้วย ฉันอยากจะไปที่นั้นมานานเเล้วล่ะ" นี้สินะ เหตุผลที่เเท้จริง = =ll
เอาล่ะวาดเสร็จเเล้ว" ฉันพูดพร้อมปาดเหงื่ออย่าดีใจ
ทุกคนเดินเข้าไปในวงเเหวนเเปรธาตุที่พวกเราวาดขึ้นมา
"พร้อมนะ" ฉันพูดขึ้นเป็นการเปิดฉาก
"พร้อม!"
เเปะ!
เเว้บบบ!!