4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

พอมาถึงห้องนอนเเล้ว...

"นี่ ฟูมิทัล"

"อะไรหรอ"

"ฉันอยากไปที่โลกออเคมิลต์จังเลย" ภาวัชพูดขึ้นด้วยสายตาเป็นประกายวิบวับ

"ฉันก็อยากกลับไปนะ เเต่ฉันไม่รู้ว่าไปยังไงน่ะสิ"

พวกเราเงียบกันไป5นาที เพื่อนของฉันก็พูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ

"นี่ฟูมิทัล วงเเหวนที่เธอลอกคือวงเเหวนอะไรหรอ"

"เป็นวงเเหวนเเปรธาตุที่อัลกับเอ็ดใช้เปิดอีกฝากของประตูในภาคเดอะมูฟวี่น่ะ ทำไมหรอ"

"นั้นเเหละ ทำไมเราถึงไม่ใช้มันเปิดประตูไปเเดนออเคมิสต์ล่ะ เธอเล่นเเร่เเปรธาตุได้หนิ"

นั้นสิ ทำไมฉันถึงคิดไม่ออกนะ

"เเต่ว่านะภาวัช หากเราจะเปิดประตูต้องใช้วงเเหวนที่ใหญ่มากๆเลยไม่ใช่หรอ" ฉันพูดขึ้น

"อะไรกันเล่า เราจะไปกันเเค่2คนก็วาดวงเเหวนเเปรธาตุในห้องก็พอเเล้วหนิ"

หัวเเหลมจริงๆเลยเพื่อนเลิฟ จับมือหน่อยๆ

ฉันกับภาวัชไปหยิบชอล์กในห้องเรียนมา1เเท่ง เเละลงมือวาด

"เอ่อ ภาวัช ฉันว่ามันเบี้ยวไปหน่อยนะ"

"อ่ะ โทษทีๆ"

พวกเราวาดวงเเหวนเเปรธาตุกันอยู่ดึกๆดื่น จนเพื่อนที่อยู่ห้องข้างๆ2คนเข้ามาเตือน

"นี่พวกเธอทำอะไรกันน่ะ ดึกเเล้ว ยังไม่นอนหรอ" เพื่อนที่ชื่อพิมพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าตี1เเล้วยังไม่ปิดไฟเข้านอนอีก

"เเว้กกก! พวกเธอทำอะไรกันเนี้ยยย"

"พวกเราจะเปิดประตูไปยังโลกออเคมิสต์น่ะ" ภาวัชพูดขึ้น

"นี่อย่าฝันล้มๆเเล้งๆเเบบนี้สิ โลกเเห่งการเล่นเเร่เเปรธาตุไม่มีจริงสักหน่อย"อรพูดขึ้น

"เเต่เจนทำได้นะ"ภาวัชพูดขึ้นอย่างโมโห"ใช่มั้ยเจน"

"งั้นพิสูจน์ให้เราดูหน่อยสิ"

ฉันลงมือทันที

เเป้ะ!

เเว้บบ!

เเสงสีฟ้าสว่างจ้าไปทั่วห้อง ก่อนที่จะมีดาบไม้ปรากฏขึ้นบนมือฉัน

"เห็นหรือยัง" ฉันพูดขึ้น ทำให้ทั้ง2คนอ้าปากค้าง

"ฉันเล่าเรื่องให้เพื่อนทั้ง2คนฟังตั้งเเต่ต้นจนจบ

"สรุปคือพวกเธอกำลังจะไปยังโลกนั้นกันหรอ"

"ใช่" ฉันกับภาวัชพูดพร้อมกัน

"งั้นพวกเราไปด้วยสิ"อรกับพิมพูดขึ้น"หากพวกเธอไปทำอะไรวุ่นๆที่นั้นละก็จะเดือดร้อนนะ"

"พวกเราไม่ทำอะไรวุ่นๆหรอกน่า" ฉันพูดขึ้น ไม่ไว้ใจกันบ้างเลยหรอ2คนนี้

"ยังไงเราจะไปด้วย ฉันอยากจะไปที่นั้นมานานเเล้วล่ะ" นี้สินะ เหตุผลที่เเท้จริง = =ll

เอาล่ะวาดเสร็จเเล้ว" ฉันพูดพร้อมปาดเหงื่ออย่าดีใจ

ทุกคนเดินเข้าไปในวงเเหวนเเปรธาตุที่พวกเราวาดขึ้นมา

"พร้อมนะ" ฉันพูดขึ้นเป็นการเปิดฉาก

"พร้อม!"

เเปะ!

เเว้บบบ!!