4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )
7.4
13) วิชาเล่นเเร่เเปรธาตุ!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปัญหาที่ตามมาต่อจากนี้คือ = =ll
"ตายๆๆ นี้มันเงินเเท้ซะด้วย หากครูรู้เข้าล่ะก็ คงจะโดนยึดเเละหักคะเเนนเเน่ๆเลย T^T"
ฉันกระวนกระวายจิตใจไม่อยู่กันเนื้อกับตัว เเล้วจะเก็บไอ้นี่ไว้ที่ไหนกันเล่าาา
เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อน นี่กี่โมงเเล้วล่ะเนี้ย
ตายล่ะหวา 12.00 หมดเวลาพักกลางวันเเล้ว ต้องรีบขึ้นตึกไปเรียนต่อเเล้วววว
ฉันใช้ขาที่ยาวพอๆกับของเอ็ดวิ่งขึ้นตึกเเละรอดตัวจากเสียงออดคาบต่อไปได้อย่างหวุดหวิด
"เก็บนาฬิกาเงินไว้ในเป้ก่อนล่ะกัน เเล้วคาบต่อไปเรียนอะไรหนออ"
จ้ากกกก!?! คาบยุวกาชาด เเย่เเล้วๆ มีตรวจเครื่องเเบบ รองเท้าเละหมดเลย ไม่น่าวิ่งมาเลยเรา TTT^TTT
ในหัวฉันคิดเเต่วิธีหาทางออก โอ๊ยยย หากฉันใช้วิชาเล่นเเร่เเปรธาตุได้ล่ะก็...
เดี๋ยวนะ วิชาเล่นเเร่เปรธาตุ!?!
ฉันมองซ้ายมองขวาเห็นเพื่อนๆออกไปที่สนามกันหมดเเล้ว ลองดูคงไม่เสียหลายอะไรหนิ
"เเป้ะ!" เสียงฉันประกบมือเตรียมเเปรธาตุ พอรู้สึกว่ามีกระเเสไฟฟ้าไหลผ่านหัวใจของฉันก็เต้นเเรงขึ้น
ขอร้องล่ะ ขอให้สำเร็จด้วยเถอะ..
เเว้บบบ!
สิ่งที่ฉันเห็นอยู่เบื้องหน้าคือเเสงสีฟ้าสว่างจ้า เเละก็มีรองเท้าที่เงาวับเหมือนใหม่
นี่ฉันเล่นเเร่เเปรธาตุได้งั้นหรอ เเถมไม่ต้องใช้วงเเหวนซะด้วยสิ
ฉันค่อยๆเดินไปรวมตัวกันเพื่อนเนื่องจากกลัวว่ารองเท้าจะเปื้อนอีกรอบ ถ้าหากทุกสิ่งที่ฉันได้ไปอยู่ในกองทัพที่ฉันคิดว่าฝันเป็นความจริงละก็....
ขอให้ฉันกลับไปยังที่นั่นต่อด้วยเถอะ...
"ตายๆๆ นี้มันเงินเเท้ซะด้วย หากครูรู้เข้าล่ะก็ คงจะโดนยึดเเละหักคะเเนนเเน่ๆเลย T^T"
ฉันกระวนกระวายจิตใจไม่อยู่กันเนื้อกับตัว เเล้วจะเก็บไอ้นี่ไว้ที่ไหนกันเล่าาา
เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อน นี่กี่โมงเเล้วล่ะเนี้ย
ตายล่ะหวา 12.00 หมดเวลาพักกลางวันเเล้ว ต้องรีบขึ้นตึกไปเรียนต่อเเล้วววว
ฉันใช้ขาที่ยาวพอๆกับของเอ็ดวิ่งขึ้นตึกเเละรอดตัวจากเสียงออดคาบต่อไปได้อย่างหวุดหวิด
"เก็บนาฬิกาเงินไว้ในเป้ก่อนล่ะกัน เเล้วคาบต่อไปเรียนอะไรหนออ"
จ้ากกกก!?! คาบยุวกาชาด เเย่เเล้วๆ มีตรวจเครื่องเเบบ รองเท้าเละหมดเลย ไม่น่าวิ่งมาเลยเรา TTT^TTT
ในหัวฉันคิดเเต่วิธีหาทางออก โอ๊ยยย หากฉันใช้วิชาเล่นเเร่เเปรธาตุได้ล่ะก็...
เดี๋ยวนะ วิชาเล่นเเร่เปรธาตุ!?!
ฉันมองซ้ายมองขวาเห็นเพื่อนๆออกไปที่สนามกันหมดเเล้ว ลองดูคงไม่เสียหลายอะไรหนิ
"เเป้ะ!" เสียงฉันประกบมือเตรียมเเปรธาตุ พอรู้สึกว่ามีกระเเสไฟฟ้าไหลผ่านหัวใจของฉันก็เต้นเเรงขึ้น
ขอร้องล่ะ ขอให้สำเร็จด้วยเถอะ..
เเว้บบบ!
สิ่งที่ฉันเห็นอยู่เบื้องหน้าคือเเสงสีฟ้าสว่างจ้า เเละก็มีรองเท้าที่เงาวับเหมือนใหม่
นี่ฉันเล่นเเร่เเปรธาตุได้งั้นหรอ เเถมไม่ต้องใช้วงเเหวนซะด้วยสิ
ฉันค่อยๆเดินไปรวมตัวกันเพื่อนเนื่องจากกลัวว่ารองเท้าจะเปื้อนอีกรอบ ถ้าหากทุกสิ่งที่ฉันได้ไปอยู่ในกองทัพที่ฉันคิดว่าฝันเป็นความจริงละก็....
ขอให้ฉันกลับไปยังที่นั่นต่อด้วยเถอะ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ