4 สหายพจญเเดนออเคมิสต์ ( FMA BBI )

เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มส่องเเสง ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
"พี่ ตื่นได้เเล้วน่า จะต้องไปทำงานเเล้วนะ ทำตัวเป็นพันเอกที่ดีเหมือนคุณรอยหน่อยสิครับ"
"วันนี้วันหยุดน้าต่อ ขอนอนต่ออีกหน่อยน้า ตื่นตี5ทุกวันเลย" ฉัดพูดพร้อมหลับต่อ
"ดีล่ะ คราวนี้ได้ทดลองท่าปลุกใหม่เเล้ว รับรองพี่ต้องตาสว่างทันใด"
เจ้าของร่างผู้ที่พูดนั้นถอยหลังไปเป็นกิโลนับจากห้องนอน พร้อมวิ่งมาด้วยความเร็วสูง พร้อมตีลังกา10ตลบเเละลงมาทับร่างที่นอนบนเตียงอย่างสวยงาม
"เเอ้ก!!!!" ฉันร้องดังลั่นเเล้วหันมาค้านผู้กระทำอย่างเอาเป็นเอาตาย
"อะไรกัน วันหยุดเเท้ๆขอนอนให้เต็มหน่อยไม่ได้หรือไงห๊าาา!!! เอ๊ะ!?!"
"อ้าวพี่ ตื่นเเล้วหรอครับ สมเเล้วที่ซ้อมมาทั้งคืน ฝีมือไม่เบาเลยเรา"
"ด..เดี๋ยวนะ อัลหรอ" ฉันถามเจ้าของผมสีทองเเววตาใสซื่อที่อยู่ตรงหน้า
"ก็ใช่ไงครับ พี่เราเนี้ยนอนมากจนประสาทกลับเเล้ว อยู่กันสองคนในบ้านเดียวกันไม่ใช่ผมเเล้วจะเป็นใครครับ"
"พี่หรอ เดี๋ยวนะอัล หาว่าฉันคือเอ็ดหรือไง"
"ก็พี่คือพี่ชายผมไงครับ รู้สึกว่าพี่เรานอนจนความจำเสื่อมไปเเล้วหรอครับ" อัลพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ
ฉันรีบดูเเขนเเละขาของตนทันที สิ่งที่เห็นอยู่นั้นคือเเขนเเละขาที่เป็นออโต้เมล์ เเละเหมือนที่เอ็ดใส่ไม่ผิดเพี้ยน
"เอ่อ..อัล ขอกระจกหน่อยนะ"
หลังจากที่ฉันพูดไม่ถึงสิบวิอัลก็หยิบกระจกมาให้
"ว้ากกกกก!!!" ฉันร้องดังลั่น เพราะบนกระจกนั้นคือภาพเอ็ดเวิร์ดที่หน้าตาน่ารักในการ์ตูนโปรดที่ฉันชอบดู หมายความว่าฉันได้เป็นเอ็ดเเล้วน่ะสิ
"เอ่อ พี่ครับ ทำไมทำหน้าเหมือนกับเห็นผีอย่าางงั้นล่ะฮะ"
"ปะ...เปล่าหรอก วันนี้พี่ต้องไปทำงานในถานะพันเอกใช่หรือเปล่า เเสดงว่านายได้ร่างเดิมกลับมาเเล้วใช่มั้ย"
"ครับ เห็นเเบบนี้ไม่เห็นต้องถามเลย"
"นี้เเสดงว่าเราอยู่ในภาค BBI อยู่สินะ" ฉันรำพึงก่อนจะไปดูที่นอกประตูเมื่อได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน
"ไงเจ้าเหล็กไหล ยังไม่อาบน้ำอีกเหราเนี้ย"
จะเป็นใครไปได้อีก อดีตพันเอกขี้เก็กนี่เอง...