Love please.. รักนี้ฉันขอเถอะนะ!

ชีวิตม.ปลายอันสุดแสนจะน่าเบื่อของสาวสวยน่ารักคิกขุอย่างเรา ก็ได้เวียนมาบรรจบแล้ว...

ฉันชื่อ นาภา ซึ่งตอนนี้ฉันก็เพิ่งขึ้นม.4 โรงเรียนก็เป็นโรงเรียนเดิม เฮ้อ!อะไรจะน่าเบื่อขนาดนี้นะ!!

แต่มีสิ่งๆเดียวที่รั้งความน่าเบื่อนี้ได้ (> <) ฮ่าๆ ขอไม่บอกดีกว่าค่ะ ..

วันนี้ก็เป็นวันแรกที่ฉัน 'ต้อง' ไปโรงเรียน...

'อื้มม...ก็ต้องมีนักเรียนใหม่ด้วยสินะ..แล้วก็ที่ข

าดไม่ได้คือ......กรี๊ด!' ฉันพึมพำในใจและแสดงอาการยิ้มออกมา

และในระหว่างที่นาภาคิดก็ไม่ทราบได้ว่าใครวิ่งตามมาอยู่..

"ตื่นหรือยังเอ่ย?!" และแล้วก็มีผู้หญิงหน้าตาน่ารักผมสีดำละเอียดมาขวางทางฉัน ทำให้ฉันสะดุ้งโหยง *0*

"ฮะ!?...หึ้ยยย!..ม่ะ มาตอนไหนเนี่ยกุ๊ดจี่ แกรู้มั้ยว่าเราเพิ่งคิดอะไรดีๆออกล่ะ" นาภาพูดทำให้คนอยากรู้อยากเห็นอย่างกุ๊ดจี่สงสัย

"อะไรหรอจ๊ะที่ว่าดีๆสำหรับเธอ, ถ้าให้เดาเราคิดว่าอย่างแกน่ะต้องเด็กเนิร์ดที่เคยมาจีบล่ะสิ? 555" กุ๊ดจี่หัวเราะพลางเอามือปิดปาก แต่ก็ไม่สามารถเก็บเสียงหัวเราะของเธอไว้ได้

'กรี๊ดดด!บังอาจนักเพื่อนฉัน..' ฉันคิดในใจพร้อมสอดสายตาไปรอบๆตัว

"ยัยกุ๊ดจี่!!!" ฉันพูดและกัดฟันนวบแน่น

"เฮ๊ยย!เราขอโทษน้าา แค่ล้อเล่นเอง ขำๆน่ะขำๆ นะจ๊ะ" กุ๊ดจี่พูดพลางทำตาน่าสงสาร

"หึๆ ไม่เป็นไร! คนสวยคนนี้ยอมให้อภัยเพื่อนสาวเสมอย่ะ โฮะๆ" นาภาหัวเราะแบบนางเอง (- -*) จนคนรอบข้างมองแปลกๆ รวมทั้งกุ๊ดจี่ได้แต่มองนาภากับอาการเพี้ยนๆของเธอ

(ดิ๊ง ด่อง ดิง ด่อง...) เสียงออดของโรงเรียนก็ได้ดังกังวาลไปทั่ว เป็นสัญญาณให้รู้ว่าเข้าห้องเรียนได้

'เฮ้อ! จะนั่งตรงไหนดีล่ะ, ไม่มีใครที่ฉันรู้จักสักคนเลย' นาภาเดินคอตก และหาที่นั่งว่างๆสักโต๊ะหนึ่ง

(ปุ่บ!)

หัวของฉันกระแทกเข้าที่หน้าอกใครบางคน ซึ่งร้อนผ่าราวกับไฟ และทำเอาฉันสะดุ้ง

"ขะ ขอโทษนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอโทษนะคะ ขอโทษๆ!" ฉันรีบก้มหัวแล้วก้มหัวเล่าเพื่อรอคนที่ยืนข้างหน้ารับคำขอโทษ

". . ."

เงียบอีก.. ฉันเลยเงยหน้าไปมองคนข้างหน้า 'ให้ตายสิ, สูงชะมัด!' แสงก็ดั๊นสะท้อนเข้ามาทำให้ฉันแสบตา และไม่ได้มองหน้าผู้ที่ยืนข้างหน้า

"เอ่ออ..ขอโทษนะ ช่วยเขยิบหน้าเข้ามาหน่อยได้ไหมคะ คือฉันมองไม่เห็นหน้าคุณอะ" ฮิๆเปลี่ยนขาดทุนให้เป็นกำไรสักหน่อยคงไม่เสียหาย (นาภาคิดแผนชั่วๆของเธอได้แผ่นหนึ่ง คือถ้าเป็นผู้ชาย เธอกะว่าจะจู่โจม ร้ายกาจจริงๆ - -)

"แบบนี้ใช้มั้ย?"

O.o 'เฮือกก!'ฉันกลืนน้ำลายลงหนึ่งอีก เพราะเล่นเอาซะตะลึงทั้งกาย และใจ เพราะเขายื่นหน้าเขามาจริงๆ และเป็นคนแรกที่ทำให้นาภาอยากจู่โจมมากขึ้น

'แม่เจ้าโว๊ยย! หล่อม๊ากกก' นาภาอุทานกับตัวเอง..

(ตุ้บ!!)

และแล้วนาภาก็ร่วงโรยเหมือนดอกซากุระไปสลบอยู่กองพื้นให้ห้องเรียน ทำเอาเพื่อนๆทุกคนตกใจและรีบพาไปห้องพยาบาล...