แฟ้มลับคดีเลิฟ(ชุดคุกกี้ยอดนักสืบ)ตอนฆาตกรรมในหอ

ก๊อกๆๆ

“ ยายคุกกี้เสร็จรึยัง ฉันรอแกอยู่นะ ทำไมแต่งตัวนานจัง” 

            เสียงใสๆ ดังอยู่หน้าห้องของคุกกี้ หรือนางสาวชนิดา ภักดีนรชน นักศึกษาปีสองมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง   คุกกี้รู้ทันทีว่าเป็นเสียงของโดนัท หรือมนัญญา เพื่อนรักของเธอ

 “ จร้า!  เสร็จแล้ว รอนิดรอหน่อย ทำบ่น เป็นป้าไปได้”

            คุกกี้สำรวจ ตัวเองหน้ากระจก อีกครั้ง เงาสะท้อนในกระจกเผย ให้เห็นเด็กสาวผมยาว ผิวขาว ตาโต ดวงหน้าหวานซึ้ง เธอดูเหมือนเด็กสาวมัธยมปลาย มากกว่าเด็กสาวมหาลัย  คืนนี้เธอสวมใส่ชุดแส็คสีชมพูดูสวยเด่นเป็นพิเศษ  เธอเดินไปเปิดประตูให้เพื่อนรักเข้ามาในห้อง

“คุกกี้ฉันกะแล้ว  แกใส่ชุดนี้ดูดีจริงๆ”

            โดนัทเอ่ยชมเพื่อนสาวอย่างจริงใจ

“แกก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะ แจ่มซะ”

            คุกกี้สำรวจเพื่อนสาวด้วยสายตา  คืนนี้โดนัทใส่ชุดเดรสสั้นสีดำ ขับผิวขาวให้เนียนใส

“จร้า! รู้แล้วจ้ะ แต่รีบไปดีกว่านะ  มัวแต่ชมกันไปชมกันมาประเดี๋ยวก็ไม่ได้ไปไหนกันหรอก งานเลิกซะก่อน”

            โดนัทเอ่ยก่อนเดินออกไปจากห้อง

“เออ! แล้วยายปรายฟ้ากับยายแต๋มล่ะ”

            โดนัทหันกลับไปถามคุกกี้

“อ๋อ! สองคนนั้นไปรอเราในงานน่ะ”

            แล้วสองสาวก็เดินคุยกันมาถึงที่จอดรถในหอพักของมหาลัย

“แกว่ามั้ย  ยายคุกกี้  คืนนี้มันวังเวงยังไงก็ไม่รู้”

            โดนัทหันไปมองรอบๆ ตัว รับรู้ได้ถึงความวังเวง  ไร้สรรพสำเนียงใดๆ

“ก็คืนนี้มีงานที่คณะหนิ  คนก็ไปอยู่ที่คณะกันหมดสิ” คุกกี้ตอบเพื่อน

 “อืม แต่จะว่าไป ก็เงียบจริงๆแฮะ”  

           แล้วคุกกี้  ก็เคลื่อนรถ ออกไป  จากหอพัก ของมหาวิทยาลัย และหาก เธอมีญาณวิเศษหรือรู้อนาคตได้ จะรู้สึกเช่นไรเมื่อได้รู้ว่า นับแต่คืนนี้  เป็นต้นไป ชีวิตอัน สงบสุขของเธอ  จะไม่เหมือนเดิมอีก  เมื่อคดีฆาตกรรมในหอพัก ที่เธอต้องเข้าไปพัวพัน  ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

  หลังจากรถ ของคุกกี้ พ้นออกไปจากสายตา  ณ. บริเวณหอพัก อันเงียบเหงา ได้ปรากฏเงาร่าง อันลึกลับ ก้าวออกมาจากมุมมืด  ร่างในชุดดำ เดินตรงไปยังหอพักของนักศึกษาที่ บัดนี้ แทบจะไร้ ผู้คน  ร่างในชุดดำ หยุดยืน อยู่หน้าห้อง 502 มองซ้ายมองขวา เมื่อไม่มี อะไรผิดสังเกต จึงไขกุญแจที่เตรียม มา เข้าไปใน ห้อง หลังจากยืน สักพัก เพื่อปรับสายตาให้ชิน กับความมืด ร่างในชุดดำก็มองเห็น เป้าหมายที่นอน อยู่บนเตียงติดผนังด้านใน  แม้จะเห็น เพียงเงาสลัว แต่ก็รู้ได้ว่าเป็นคนที่นอนคลุมโปงอยู่  โอกาสดี ห้องนี้มีเธออยู่คนเดียว คนอื่นไปงานกันหมด ร่างในชุดดำคิด ก่อนจะเงื้อมีดที่เตรียมมาจ้วงแทงไปยังร่าง ที่นอนอยู่ บนเตียงอย่างไม่นับ ให้สาสมกับความแค้น  ฉึกๆๆ   เสียงมีดกระทบเนื้อ ช่างดังบาดใจจริงๆ  เลือดสดๆ ทะลักออกมาจากบาดแผลราวท่อประปาแตก กลิ่นคาวเลือด คละคลุ้งไปทั่ว  ร่างบนเตียง ร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดพร้อมๆกับกระตุก อย่างรุนแรง จนแน่นิ่งไป  ร่างในชุดดำ ยืนมองผลงาน ของตนเอง อย่างพอใจ ก่อนจะเดิน อ้อมไปเปิดไฟ จัดการทำความสะอาดคราบเลือด และทำลายหลักฐานต่างๆระหว่างทำความสะอาด ร่างในชุดดำ เหลือบไปเห็นยาแก้ไข้ ที่วาง บนหัวเตียง อ๋อ อย่างนี้ นี่เอง เธอไม่สบายเป็นไข้ จึงนอนอยู่ห้องคนเดียว สวรรค์ช่างเป็นใจจริงๆ  และแล้ว หลังจาก จัดการทุกสิ่ง ทุกอย่างเรียบร้อย  รวมทั้งเปลื่ยนชุดที่ชุ่ม ไปด้วยเลือดร่างในชุดดำ ก็ได้ออกไป จากหอ ทิ้งไว้เพียงร่างที่ ไร้ลมหายใจ และความเงียบเหงาวังเวงเช่นเดิม      

    ต่อไปจะขอกล่าวถึงนางเอก ผู้มีนาม ว่าคุกกี้ของเรา  เมื่อมาถึงบริเวณที่จัดงาน เลี้ยงส่ง รุ่นพี่ที่คณะ  เธอก็เพลิดเพลิน กับการพูดคุย อยู่กับรุ่นพี่ รุ่นน้องและเพื่อนๆที่คณะ

“ตายแล้ว นี่คุกกี้หรือจ๊ะ  ทำไมสวยเด้ง ขนาดนี้”

เสียงทักที่ดังมาทำให้ คุกกี้ที่กำลัง ยืนคุยกับพี่รหัส  หันไปหาที่มา ของเสียง “อ้าวมาย นั่นเอง  มานานหรือยัง  แล้วทำไมมาเดินคนเดียว  แป้งไม่ได้มาหรือ”

  คุกกี้ถาม มายเป็นชุด

 “ค่อยๆ ถามก็ได้นะจ้ะ เล่นถาม อย่างนี้ฉันตอบไม่ทัน  มานานแล้วจ๊ะ  มาคนเดียว ยัยแป้งไม่สบายนอนอยู่ที่หอ” มายตอบเป็นชุดเช่นกัน

  “แล้วยัยแป้งเป็นไงบ้างล่ะ ทำไมไม่พาไปหาหมอ”    คุกกี้                 

“ไม่เป็นไร มากหรอกจ๊ะ กินยาแก้ไข้ แล้วพักผ่อน เดี๋ยวก็หาย”

            มายตอบคุกกี้ ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม

 “แล้วคุกกี้ มากับใคร  จะกลับเมื่อไหร่ ล่ะ” มายถามคุกกี้บ้าง

“มากับโดนัทน่ะ อีกสักพักก็ว่าจะกลับ นี่ก็ดึกมากแล้ว”

 “งั้นมายไปก่อนนะ แล้วค่อยคุยกันใหม่พอดีมายรีบไป แฟนมารับ  บ๊ายจ๊ะ”