baka บ้าจริงๆนั้นแหละ

"เอาละนะฟราน!!~"
ผัวะ!!~
.
.
.
.
ณ หลุมศพ
"ฟรานเนเซ่ เดอเลอร์มอล ได้สิ้นชีวิตเมื่อวันที่ XXเดือนXXปีXXขอแสดงความเสียใจด้วยกับบรรดาญาติพี่น้องพ้องเพื่อนทั้งหลาย เขาเป็นคนดี บลาๆๆ"เสียงของนักบวชผู้หนึ่งกำลังไว้อาลัย ฟราน ที่ตายไป
"ฮือ"
"ไม่นะ!!~ฟราน!"
"ไม่เอานะอย่าไป!!~"
เสียงของเพื่อนพ้องนี้มันอะไรกัน ผมไปดีแล้วนะ นี้มันความปราถนาของผม ผม อย่าร้องสิ ผม ไม่อยากให้ทุกคนเสียน้ำตาเพราะผมนะ ไม่...
ซู่ม!!!!~
"ตื่นได้แล้วเว้ยฟราน!!!~"บากะตะโกนเรียกฟรานที่กำลังตกลงไปในหลุมดำ
"เฮือก!!~นี้มันอะไรกันเรากำลังตกไปที่มิติอื่นเหรอ!!~"
"เออเข้าใจถูกแกกำลังเข้าไปในร่างฉันแล้วเฟ้ย!~ยื่นมือมา!"
"แต่.."
"ไม่มีแต่เฟ้ยฉันไม่อยากได้แกเป็นอีกตัวตนหนึ่งของช้าน!!~"บากะพูดแล้วพุ่งลงไปหาฟราน
หมับ!!
"แกต้องไม่ตายแกเป็นเพื่อนฉันจำได้ไหมฉันยืมเงินแกไป2พันยังไม่ได้คืนเลยเฟ้ย!!~"
"เอ๋????"
"ไม่ต้องทำไขสื่อถ้าแกหายไปฉันจะรุ้สึกผิดเพราะฉะนั้นอย่าตายนะเฟ้ย!"ฟรานตกใจเมื่อได้ยินคำที่บากะพูด ฟรานน้ำตานองหน้าแล้วคิดในใจว่า เขาไม่ได้บ้า แต่เขาแค่ ต้องการปกป้องเองไม่ใช่เหรอ
"ครับ!!~อย่าลืมคืนเงินด้วยละ!"ฟรานยิ้มทั้งน้ำตา
"เออดี!!~"บากะยิ้มตอบแล้วจับมือของฟรานไว้
"มีมี๊!!~"บากะเรียก
"จงหวนกลับห่วงเวลาจงสยายออกAngel!!"มีมี๊ร่ายเวทย์จบบากะก็มีปีกออกมาจากหลังแล้วพาบินขึ้นสู่ห่วงแห่งความจริง!!~
ครืน!!!!!!!~
.
.
.
.
"เฮ้อ~ห้องน้ำเละเลยเนี่ย"เดม่อนพูด
"นั้นสิฮะๆก็มีตัวทำลายนี้นะ"มารินหัวเราะ
"เฮ้อ~เห็นฉันเป็นอะไรกันแน่นา"มีมี๊พูดแบบหนายๆ
"เฮ้ยๆ นินทาคนอื่นต่อหน้าอย่างงี้หมายความว่าไงวะ ฟราน แกว่าฉันผิดไหม"บากะพูดแล้วลุกขึ้นปัดฝุ่น
"ครับพี่บากะผิดเต็มๆเลย"ฟรานแซว
"เฮ้ยแกเห็นฉันเป็นรุ่นพี่หรืออะไรกันฟะ!!~"
"ก็รุ่นพี่เป็นรุ่นพี่ไงละ"
"แก!!~"
พรืด!
โป้ก!
บากะวิ่งเข้าไปหาฟรานแต่ด้วยความโง่ทำให้ลื่นลมไปหัวโขกพื้น
"อ้าก!!~หัวๆไม่นะหัว!!~"
"ฮ่าๆ!!"ทุกคนหัวเราะพร้อมๆกัน
ณ ห้องอาจารย์ใหญ่
"ค..คุณพ่อฮะ"คิสเอ๋ยถามหาคุณพ่อที่น่ารัก โซล- -
"จ๋ามีอะไรละเดี๋ยวพ่อเคลียร์ให้อยากได้อะไรละ"โซลยิ้ม^__^ยิ้มไปทำหอกอะไรวะ
"เอ่อ..."
"อะไรละ"โซลถามแต่ยังยิ้มอยุ่
"การสารภาพรักเขาทำกันยังไงคะ..."คิสพูดแบบอายๆหน้าแดง
เพล้ง!!~
โซลผุ้ไม่เคยตกใจขณะกำลังถือถ้วยกาแฟอยุ่เขาปล่อยลงมาโดยไม่รุ้ตัว
"ก๊ากฮ่าๆๆๆๆคิสเนี่ยนะชอบใครละไหนว่ามาสิ!"
"หัวเราะเรื่องแบบนี้ได้ไงคะ แย่ที่สุดเลย พ่อ บ้า บ้า บ้า!!"คิสพูดแล้ววิ่งหนีออกประตูไป
ปัง!!~
"เฮ้อ~ในที่สุดลูกสาวเราก็มีความสุขแล้วสินะ อลิซ ผมยังรักคุณไม่เคยเปลี่ยน~"
ตู๊ดๆ
"ฮัลโหลหวัดดีครับ โซล คีปเปอร์"โซลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"ที่รักฉันสบายดีนะกำลังจะกลับไปที่นั่นเด็กๆเรียบร้อยกันดีไหม"เสียงของอลิซ!!~ไหงแกพูดเหมือนเขาตายไปแล้วเลยอะโซล
"อืมเรียบร้อยหนะแต่ว่าไปที่นั่นได้ข้อมูลอะไรมามั้งเหรอ"โซลถามจากรอยยิ้มที่อ่อนโยนกลายเป็นใบหน้าที่ตึงเครียด
"มันกำลังกลับมา มันมาพร้อมกับพลังเวทย์ที่มหาศาลขึ้น"อลิซพูดอย่างวิตกกังวล
"หรือว่า!!~"โซลเอะใจ
"7มหาเทพผู้ทำลายล้าง!"โซลตะโกนขึ้น
"เตรียมพร้อมฝึกวิชาให้พวกเด็กๆเลยพวกนี้มาพร้อมAnima"
"Animaสัตว์เทพที่เก่งกว่าmonsterระดับ300หนะเหรอO_oต้องใช้monsterระดับ1000จัดการสิอย่างนี้"โซลพูดแบบผุ้ดี
"คงงั้นแหละคะมันมากัน300กองพันได้นะ"
"การปฏิวัติสินะ"โซลพูด
"อืม"
"ผมจะฝึกวิชาเด็กๆ!~"
"ดีมากที่รัก!!~"
ณ ตึกเรียน ผ่านเหตุการณ์ฟรานมา1อาทิตย์(วันวาเลนไทน์
ตึกๆ
คิสเดินเข้าไปที่ห้อง1-Fแล้ว กำช็อคโกแลตที่เขียนว่า Take me to your heart.
"บ..บากะคุงอยุ่ไหนเหรอฟรานคุง"ฟรานถูกย้ายมาเนื่องจากแพ้บากะ1-F
"อ๋อเขาไปที่สุสานแถวๆ สเตเดี่ยม มิสยู อะครับ"
"เขาไปทำไมอะ?"
"ไม่รุ้เหมือนกัน"
ไปถามมารินดูดีกว่า
คิสคิดในใจ
ณ ห้อง1-A
"มารินจัง"คิสเรียกมารินด้วยความสนิทสนม
"อะไรเหรอคิสคุง"มารินถามอย่างสงสัยเอ๊ะปกติคิสคุงไม่ค่อยมีปัญหาอะไรนี่
"บากะเขาไปที่สุสาน สเตเดี่ยม มิสยู ทุกวัน วาเลนไทน์ ทำไมเหรอ"คิสถาม แต่ ดูถ้าว่า มารินมีอาการโมโหนิดหน่อย
"ไม่เห็นต้องไปสนใจเลยไอ้บ้านั้นหนะ คิสคุงก็ไม่ต้องไปสนใจมันนะ!!~เสียอารมณ์จริงๆเว้ย!!~"
"= =;จ๊ะๆ"คิสตอบแบบเซ็งๆ
ไปถามมีมี๊!!~
"มีมี๊ไม่อยุ่หนะจะไปหาเดม่อนหนะ"
ไปถามเดม่อน!!~
"เดม่อนออกไปข้างนอกกับมีมี๊"
บัดซบ!!
ไปถามเจ้าตัวเลยดีกว่า
ณ สเตเดี่ยม มิสยู บริเวณ สุสาน
คิสเดินมาเห็นบากะยืนหน้าหลุมศพพร้อมช็อกโกแลตหน้าหลุมศพ
"ขอโทษนะ แองเจล่า ฉันปกป้องเธอไม่ได้"บากะพูดนั้นเป็นคำพูดแรกที่คิสได้ยินเป็นคำพูดที่อ่อนโยนและเศร้าหมองและคำพูดของคนปกติ
ติ๊ง~
เสียงน้ำตา!!~บากะร้องไห้เหรอ!!~
"นั่นใครอะ"บากะทักแล้วหันหน้ามาหาคิส
"อ๊ะ เอ่อเปล่าๆ"คิสมัวงงเลยพูดไม่ถูก
"งั้นไปก่อนละ"บากะพูดแล้วเดินหันหลังไปโบกมือให้
"เดี๋ยว!"คิสพูดแล้ววิ่งไปหน้าบากะ
"น..นี้ช็อกโกแลต แด่วันวาเลนไทน์"คิสให้ช็อกโกแลตกับบากะ
"ฉันได้มา100กว่าอันแล้วอะกินไปจนอิ่มแล้วด้วยเห็นไหมกำเดาไหลแล้ว"บากะพูดแล้วชี้ไปที่จมูก
"ฉันมีเรื่องจะบอก"คิสเงยหน้ามองบากะ
"อะไรอะ"บากะพูดพลางเกาหัว
"ฉัน...ฉัน"
"อะไร- -"
"ฉัน...ฉันชอบนาย!!~ฉันชอบที่สุดเลยชอบมากๆชอบจนไม่รุ้จะว่ายังไงแล้ว!!!~"คิสตะโกนพูดออกมา
"อืมแล้วไงอะ"
"เฮ้ยไหงพูดง่ายๆแบบนั้นอะ!!~"
"ก็นะชอบฉันแล้วไงละ- -"
"ก็..."
"ก็?"บากะหยอกเย้าอย่างเมามันส์
"ฉันอยากได้นายมาเป็นคนในหัวใจของฉัน"คิสพูดตรงๆ
"อืมเอ่อเอายังไงดีนา~"
"นี้นาย!!อย่าหยอกฉันเล่นได้ไหม"
"มาเป็นทีมกับฉันก่อนสิ!!"
"ห๊ะ!"
"ก็ให้เธอมาอยุ่ทีมฉัน แล้วเรื่อง แฟน ฉันจะคิดดู"
"ได้!ฉันจะไปเป็นทีมของนาย รักษาสัญญานะ!!"
"อืม"
"เย้!!!~"
ตูม!!
"อึ๋ย!!~แรงกดดันพลังเวทย์นี้มัน!!"คิสพูดอย่างหนักใจ
"เฮ้ยแก!!"บากะพูดพร้อมกับมองหน้าคนที่อยุ่ตรงหน้า นั้นใครกัน
ตึง!!~
"อั่ก!!~"บากะปลิวพร้อมกะอั่กเลือด
"รายที่1"
ฟ้าว!!~
ตูม!!
"รายที่2"คิสปลิวลงไปเหมือนกัน
"จบเกมส์~"
ณ มหาวิทยาลัย เอวี
ตูม!!
"แฮ่กๆอะไรกันหมอนั้นเก่งชิพ!"นักเรียนคนหนึ่งพูด
"นั้นสินะพวกชั้น10ก็ยังไม่ไหวเลยอะไรกันเนี่ย!"โกสพูด
"แย่แล้วมันมาแล้ว!"
"ดับไปซะ!!~"เสียงของชายปริศนาวิ่งเข้า
ตัดไป ที่ แม่น้ำ
"อั่ก!!แข็งแกร่ง!!"เดม่อนพูดแล้วปลิวออกมาจากประตู
"รุ่น.."มีมี๊พูดไม่ทันจบพลังก็พุ่งเข้ามาใส่เธอ
ตูม!!~
"กรี๊ด!!~"
ตัดไปที่ โรงเรียนชั้น 1-F
"แข็งแกร่งเกินไป เราสู้กับมันไม่ไหว"มารินพูดแล้วล้มลง
"ไม่ไหวจริงๆเนี่ยนะเหรอศิษย์ของคนที่เคยผนึกเราเมื่อ15ปีก่อน"
"นั้นสินะ"
ติดตามตอนต่อไป..
"ม..ไม่ไหวมันแกร่งเกินไป!"
"อย่ามายุ่งกับนักเรียนของผมเขายังไม่พร้อม"
"เอาเซ่แกคิดว่าแกเจ๋งนักเหรอ"
"เบลจังไม่ยอมให้คุณแตะต้องบากะคุงหรอก"
การต่อสู้ของบุคคลปริศนากับอาจารย์โรงเรียน เอวี ได้อุบัติขึ้น
"ฉันจะทำให้พวกนายแข็งแกร่งเอง"
"บากะนายต้องมากับฉัน"
รายการพิเศษ
"อุ้ก~"
"มือไม่เป็นไรเหรอก๊า"คิสถาม
"ไม่หรอก ยังใช้การได้"
"ไอ้หมอเนี่ยมันคิดฉันมาให้บ้าๆบอๆเองมันบ้าๆบอๆเหมือนกันกับฉันนั้นแหละ"
"แกหนะหุบปากไปเลย"
"นี้ๆหยุดเอะอะได้แล้ว"มีมี๊พูด
"นั้นสิคะวันนี้จะมีคำถามอะไรหนอ"มารินพูด
"เข้าคำถามแรกเลยแล้วกัน"
"อื้ม/คะ/จ๊ะ/โอ้"
"ว่าแต่เดม่อนละ"
"ไม่มาหนะเห็นว่าไปสปา"
"ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย"ก๊าพูด
"- -"
"มารินคนที่คุณชอบที่สุดคือบากะใช่เหรอไม่"
"ม...ไม่ใช่ซะหน่อย"
"ตอแหล"
ตูม!!!~
กาก๊าไม่สามารถเขียนนิยายต่อได้เนื่องจากพรุ้งนี้ต้องไปโรงพยาบาลด่วนเพราะว่า โดนลำแสงHeavenไป (ขออู้สักวันเหอะ)