baka บ้าจริงๆนั้นแหละ

"เอาละนะฟราน!!~"

ผัวะ!!~

.

.

.

.

ณ หลุมศพ

"ฟรานเนเซ่ เดอเลอร์มอล ได้สิ้นชีวิตเมื่อวันที่ XXเดือนXXปีXXขอแสดงความเสียใจด้วยกับบรรดาญาติพี่น้องพ้องเพื่อนทั้งหลาย เขาเป็นคนดี บลาๆๆ"เสียงของนักบวชผู้หนึ่งกำลังไว้อาลัย ฟราน ที่ตายไป

"ฮือ"

"ไม่นะ!!~ฟราน!"

"ไม่เอานะอย่าไป!!~"

เสียงของเพื่อนพ้องนี้มันอะไรกัน ผมไปดีแล้วนะ นี้มันความปราถนาของผม ผม อย่าร้องสิ ผม ไม่อยากให้ทุกคนเสียน้ำตาเพราะผมนะ ไม่...

ซู่ม!!!!~

"ตื่นได้แล้วเว้ยฟราน!!!~"บากะตะโกนเรียกฟรานที่กำลังตกลงไปในหลุมดำ

"เฮือก!!~นี้มันอะไรกันเรากำลังตกไปที่มิติอื่นเหรอ!!~"

"เออเข้าใจถูกแกกำลังเข้าไปในร่างฉันแล้วเฟ้ย!~ยื่นมือมา!"

"แต่.."

"ไม่มีแต่เฟ้ยฉันไม่อยากได้แกเป็นอีกตัวตนหนึ่งของช้าน!!~"บากะพูดแล้วพุ่งลงไปหาฟราน

หมับ!!

"แกต้องไม่ตายแกเป็นเพื่อนฉันจำได้ไหมฉันยืมเงินแกไป2พันยังไม่ได้คืนเลยเฟ้ย!!~"

"เอ๋????"

"ไม่ต้องทำไขสื่อถ้าแกหายไปฉันจะรุ้สึกผิดเพราะฉะนั้นอย่าตายนะเฟ้ย!"ฟรานตกใจเมื่อได้ยินคำที่บากะพูด ฟรานน้ำตานองหน้าแล้วคิดในใจว่า เขาไม่ได้บ้า แต่เขาแค่ ต้องการปกป้องเองไม่ใช่เหรอ

"ครับ!!~อย่าลืมคืนเงินด้วยละ!"ฟรานยิ้มทั้งน้ำตา

"เออดี!!~"บากะยิ้มตอบแล้วจับมือของฟรานไว้

"มีมี๊!!~"บากะเรียก

"จงหวนกลับห่วงเวลาจงสยายออกAngel!!"มีมี๊ร่ายเวทย์จบบากะก็มีปีกออกมาจากหลังแล้วพาบินขึ้นสู่ห่วงแห่งความจริง!!~

ครืน!!!!!!!~

.

.

.

.

"เฮ้อ~ห้องน้ำเละเลยเนี่ย"เดม่อนพูด

"นั้นสิฮะๆก็มีตัวทำลายนี้นะ"มารินหัวเราะ

"เฮ้อ~เห็นฉันเป็นอะไรกันแน่นา"มีมี๊พูดแบบหนายๆ

"เฮ้ยๆ นินทาคนอื่นต่อหน้าอย่างงี้หมายความว่าไงวะ ฟราน แกว่าฉันผิดไหม"บากะพูดแล้วลุกขึ้นปัดฝุ่น

"ครับพี่บากะผิดเต็มๆเลย"ฟรานแซว

"เฮ้ยแกเห็นฉันเป็นรุ่นพี่หรืออะไรกันฟะ!!~"

"ก็รุ่นพี่เป็นรุ่นพี่ไงละ"

"แก!!~"

พรืด!

โป้ก!

บากะวิ่งเข้าไปหาฟรานแต่ด้วยความโง่ทำให้ลื่นลมไปหัวโขกพื้น

"อ้าก!!~หัวๆไม่นะหัว!!~"

"ฮ่าๆ!!"ทุกคนหัวเราะพร้อมๆกัน

ณ ห้องอาจารย์ใหญ่

"ค..คุณพ่อฮะ"คิสเอ๋ยถามหาคุณพ่อที่น่ารัก โซล- -

"จ๋ามีอะไรละเดี๋ยวพ่อเคลียร์ให้อยากได้อะไรละ"โซลยิ้ม^__^ยิ้มไปทำหอกอะไรวะ

"เอ่อ..."

"อะไรละ"โซลถามแต่ยังยิ้มอยุ่

"การสารภาพรักเขาทำกันยังไงคะ..."คิสพูดแบบอายๆหน้าแดง

เพล้ง!!~

โซลผุ้ไม่เคยตกใจขณะกำลังถือถ้วยกาแฟอยุ่เขาปล่อยลงมาโดยไม่รุ้ตัว

"ก๊ากฮ่าๆๆๆๆคิสเนี่ยนะชอบใครละไหนว่ามาสิ!"

"หัวเราะเรื่องแบบนี้ได้ไงคะ แย่ที่สุดเลย พ่อ บ้า บ้า บ้า!!"คิสพูดแล้ววิ่งหนีออกประตูไป

ปัง!!~

"เฮ้อ~ในที่สุดลูกสาวเราก็มีความสุขแล้วสินะ อลิซ ผมยังรักคุณไม่เคยเปลี่ยน~"

ตู๊ดๆ

"ฮัลโหลหวัดดีครับ โซล คีปเปอร์"โซลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

"ที่รักฉันสบายดีนะกำลังจะกลับไปที่นั่นเด็กๆเรียบร้อยกันดีไหม"เสียงของอลิซ!!~ไหงแกพูดเหมือนเขาตายไปแล้วเลยอะโซล

"อืมเรียบร้อยหนะแต่ว่าไปที่นั่นได้ข้อมูลอะไรมามั้งเหรอ"โซลถามจากรอยยิ้มที่อ่อนโยนกลายเป็นใบหน้าที่ตึงเครียด

"มันกำลังกลับมา มันมาพร้อมกับพลังเวทย์ที่มหาศาลขึ้น"อลิซพูดอย่างวิตกกังวล

"หรือว่า!!~"โซลเอะใจ

"7มหาเทพผู้ทำลายล้าง!"โซลตะโกนขึ้น

"เตรียมพร้อมฝึกวิชาให้พวกเด็กๆเลยพวกนี้มาพร้อมAnima"

"Animaสัตว์เทพที่เก่งกว่าmonsterระดับ300หนะเหรอO_oต้องใช้monsterระดับ1000จัดการสิอย่างนี้"โซลพูดแบบผุ้ดี

"คงงั้นแหละคะมันมากัน300กองพันได้นะ"

"การปฏิวัติสินะ"โซลพูด

"อืม"

"ผมจะฝึกวิชาเด็กๆ!~"

"ดีมากที่รัก!!~"

ณ ตึกเรียน ผ่านเหตุการณ์ฟรานมา1อาทิตย์(วันวาเลนไทน์

ตึกๆ

คิสเดินเข้าไปที่ห้อง1-Fแล้ว กำช็อคโกแลตที่เขียนว่า Take me to your heart.

"บ..บากะคุงอยุ่ไหนเหรอฟรานคุง"ฟรานถูกย้ายมาเนื่องจากแพ้บากะ1-F

"อ๋อเขาไปที่สุสานแถวๆ สเตเดี่ยม มิสยู อะครับ"

"เขาไปทำไมอะ?"

"ไม่รุ้เหมือนกัน"

ไปถามมารินดูดีกว่า

คิสคิดในใจ

ณ ห้อง1-A

"มารินจัง"คิสเรียกมารินด้วยความสนิทสนม

"อะไรเหรอคิสคุง"มารินถามอย่างสงสัยเอ๊ะปกติคิสคุงไม่ค่อยมีปัญหาอะไรนี่

"บากะเขาไปที่สุสาน สเตเดี่ยม มิสยู ทุกวัน วาเลนไทน์ ทำไมเหรอ"คิสถาม แต่ ดูถ้าว่า มารินมีอาการโมโหนิดหน่อย

"ไม่เห็นต้องไปสนใจเลยไอ้บ้านั้นหนะ คิสคุงก็ไม่ต้องไปสนใจมันนะ!!~เสียอารมณ์จริงๆเว้ย!!~"

"= =;จ๊ะๆ"คิสตอบแบบเซ็งๆ

ไปถามมีมี๊!!~

"มีมี๊ไม่อยุ่หนะจะไปหาเดม่อนหนะ"

ไปถามเดม่อน!!~

"เดม่อนออกไปข้างนอกกับมีมี๊"

บัดซบ!!

ไปถามเจ้าตัวเลยดีกว่า

ณ สเตเดี่ยม มิสยู บริเวณ สุสาน

คิสเดินมาเห็นบากะยืนหน้าหลุมศพพร้อมช็อกโกแลตหน้าหลุมศพ

"ขอโทษนะ แองเจล่า ฉันปกป้องเธอไม่ได้"บากะพูดนั้นเป็นคำพูดแรกที่คิสได้ยินเป็นคำพูดที่อ่อนโยนและเศร้าหมองและคำพูดของคนปกติ

ติ๊ง~

เสียงน้ำตา!!~บากะร้องไห้เหรอ!!~

"นั่นใครอะ"บากะทักแล้วหันหน้ามาหาคิส

"อ๊ะ เอ่อเปล่าๆ"คิสมัวงงเลยพูดไม่ถูก

"งั้นไปก่อนละ"บากะพูดแล้วเดินหันหลังไปโบกมือให้

"เดี๋ยว!"คิสพูดแล้ววิ่งไปหน้าบากะ

"น..นี้ช็อกโกแลต แด่วันวาเลนไทน์"คิสให้ช็อกโกแลตกับบากะ

"ฉันได้มา100กว่าอันแล้วอะกินไปจนอิ่มแล้วด้วยเห็นไหมกำเดาไหลแล้ว"บากะพูดแล้วชี้ไปที่จมูก

"ฉันมีเรื่องจะบอก"คิสเงยหน้ามองบากะ

"อะไรอะ"บากะพูดพลางเกาหัว

"ฉัน...ฉัน"

"อะไร- -"

"ฉัน...ฉันชอบนาย!!~ฉันชอบที่สุดเลยชอบมากๆชอบจนไม่รุ้จะว่ายังไงแล้ว!!!~"คิสตะโกนพูดออกมา

"อืมแล้วไงอะ"

"เฮ้ยไหงพูดง่ายๆแบบนั้นอะ!!~"

"ก็นะชอบฉันแล้วไงละ- -"

"ก็..."

"ก็?"บากะหยอกเย้าอย่างเมามันส์

"ฉันอยากได้นายมาเป็นคนในหัวใจของฉัน"คิสพูดตรงๆ

"อืมเอ่อเอายังไงดีนา~"

"นี้นาย!!อย่าหยอกฉันเล่นได้ไหม"

"มาเป็นทีมกับฉันก่อนสิ!!"

"ห๊ะ!"

"ก็ให้เธอมาอยุ่ทีมฉัน แล้วเรื่อง แฟน ฉันจะคิดดู"

"ได้!ฉันจะไปเป็นทีมของนาย รักษาสัญญานะ!!"

"อืม"

"เย้!!!~"

ตูม!!

"อึ๋ย!!~แรงกดดันพลังเวทย์นี้มัน!!"คิสพูดอย่างหนักใจ

"เฮ้ยแก!!"บากะพูดพร้อมกับมองหน้าคนที่อยุ่ตรงหน้า นั้นใครกัน

ตึง!!~

"อั่ก!!~"บากะปลิวพร้อมกะอั่กเลือด

"รายที่1"

ฟ้าว!!~

ตูม!!

"รายที่2"คิสปลิวลงไปเหมือนกัน

"จบเกมส์~"

ณ มหาวิทยาลัย เอวี

ตูม!!

"แฮ่กๆอะไรกันหมอนั้นเก่งชิพ!"นักเรียนคนหนึ่งพูด

"นั้นสินะพวกชั้น10ก็ยังไม่ไหวเลยอะไรกันเนี่ย!"โกสพูด

"แย่แล้วมันมาแล้ว!"

"ดับไปซะ!!~"เสียงของชายปริศนาวิ่งเข้า

ตัดไป ที่ แม่น้ำ

"อั่ก!!แข็งแกร่ง!!"เดม่อนพูดแล้วปลิวออกมาจากประตู

"รุ่น.."มีมี๊พูดไม่ทันจบพลังก็พุ่งเข้ามาใส่เธอ

ตูม!!~

"กรี๊ด!!~"

ตัดไปที่ โรงเรียนชั้น 1-F

"แข็งแกร่งเกินไป เราสู้กับมันไม่ไหว"มารินพูดแล้วล้มลง

"ไม่ไหวจริงๆเนี่ยนะเหรอศิษย์ของคนที่เคยผนึกเราเมื่อ15ปีก่อน"

"นั้นสินะ"

ติดตามตอนต่อไป..

"ม..ไม่ไหวมันแกร่งเกินไป!"

"อย่ามายุ่งกับนักเรียนของผมเขายังไม่พร้อม"

"เอาเซ่แกคิดว่าแกเจ๋งนักเหรอ"

"เบลจังไม่ยอมให้คุณแตะต้องบากะคุงหรอก"

การต่อสู้ของบุคคลปริศนากับอาจารย์โรงเรียน เอวี ได้อุบัติขึ้น

"ฉันจะทำให้พวกนายแข็งแกร่งเอง"

"บากะนายต้องมากับฉัน"

รายการพิเศษ

"อุ้ก~"

"มือไม่เป็นไรเหรอก๊า"คิสถาม

"ไม่หรอก ยังใช้การได้"

"ไอ้หมอเนี่ยมันคิดฉันมาให้บ้าๆบอๆเองมันบ้าๆบอๆเหมือนกันกับฉันนั้นแหละ"

"แกหนะหุบปากไปเลย"

"นี้ๆหยุดเอะอะได้แล้ว"มีมี๊พูด

"นั้นสิคะวันนี้จะมีคำถามอะไรหนอ"มารินพูด

"เข้าคำถามแรกเลยแล้วกัน"

"อื้ม/คะ/จ๊ะ/โอ้"

"ว่าแต่เดม่อนละ"

"ไม่มาหนะเห็นว่าไปสปา"

"ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย"ก๊าพูด

"- -"

"มารินคนที่คุณชอบที่สุดคือบากะใช่เหรอไม่"

"ม...ไม่ใช่ซะหน่อย"

"ตอแหล"

ตูม!!!~

กาก๊าไม่สามารถเขียนนิยายต่อได้เนื่องจากพรุ้งนี้ต้องไปโรงพยาบาลด่วนเพราะว่า โดนลำแสงHeavenไป (ขออู้สักวันเหอะ)