My Secret ความลับคือรักเธอ
6.0
Pie_IceBerry
แชร์นิยาย
3) ความรู้สึกแปลกๆ(ตามแอป)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตัวละครใหม่ +
กวาง : สาวสวยน่ารัก จริงจังทุกเรื่อง
ฉันไปเรียนเป็นวันแรกเลยล่ะ แล้วตอนนี้ก็กลับมาแล้ว การบ้านเยอะ
มากๆเลย และตอนนี้ ก็ทำเสร็จหมดแล้ว เหลือแต่วิชาที่ไม่ถนัด คณิต- -+
ยัยนทยังไม่กลับเลย ยัยนั่นเรียนอยู่ กลับช้าจัง ไม่มีคนช่วยเลยยย
ก๊อกๆๆ ใครนะ มาเคาะประตู ฉันเดินไปเปิดประตูอย่างทุลักทุเล
แอปเปิ้ล : นายปากเสีย ! มาทำไม
ฉันเอ่ยกับคนมาอย่างหัวเสีย ก็กำลังทำการบ้านนี่นา
ตูมตาม : นทอยู่มั้ย
แอปเปิ้ล : ไม่อยู่ นายกลับไปได้แล้ว
ฉันทำท่าจะปิดประตูแต่ทว่ามือเจ้าตัวกลับไวกว่าดันประตูให้เปิดอีก
ครั้ง
แอปเปิ้ล : อะไรอีกล่ะ
ตูมตาม : ฉันชื่อตูมตาม ไม่ใช่นายปากเสียนะยัยซุ่มซ่าม
แอปเปิ้ล : ทีนายยังเรียกฉันว่ายัยซุ่มซ่ามเลย
ตูมตาม : ยอมเธอวันเดียว แอปเปิ้ล ผมชื่อตูมตามครับ
แอปเปิ้ล : โอเคค่ะ คุณ-ตูม-ตาม ^^+
ฉันยิ้มให้เค้าอย่างไม่เคยทำมาก่อน ก็มันรู้สึกดีช่วยไม่ได้ที่เวลา
เค้าพูดดีๆอย่างนี้ รู้สึกดีจริงๆ เค้ายิ้มตอบฉันเช่นกัน
แอปเปิ้ล : โอเคและ นายไปได้และ
ตูมตาม : อย่าเพิ่งดิ --+ เธอทำอะไรอยู่
แอปเปิ้ล : การบ้านคณิต ทำไมอ่ะ
ตูมตาม : ฉันเก่งคณิต ให้ช่วยมั้ยแอป ><
แอปเปิ้ล : เอ่อ ก็ได้ๆ
ทันทีที่รอยยิ้มแสนอบอุ่นของเค้าเกิดขึ้นมาทำให้ฉันปฏิเสธไม่ลง>///<
ระหว่างทำการบ้าน : ก๊อกๆๆ สงสัยนทจะกลับมาแล้ว ฉันเปิดประตูแล้วก็พบ… แอปเปิ้ล: กวาง !
สาวสวยหน้าตาเพอร์เฟ็คต์จ้องหน้าฉันอย่างไม่ละสายตา เธอคือเพื่อนใหม่
ฉันที่โรงเรียนนั่นเอง กวาง: แอปเปิ้ล คือแอปลืมกระเป๋าไว้ที่โรงเรียน
กวางก็เลยเอามาให้ ^^
แอปเปิ้ล : ขอบใจมากนะกวาง ><
แล้วกวางก็กระซิบหูฉันเบาๆ กวาง:นั่นใครหรอ แฟนแอปหรอ ?
ทันทีที่ฉันได้ยินคำถามของกวางก็รีบกระซิบกลับแทบไม่ทัน
แอปเปิ้ล : ไม่ใช่ๆ
กวาง : งั้นกวางขอคนนี้ได้มั้ย >///<
ฉันรู้สึกแปลกๆกับคำพูดของกวาง หน้าชาเหมือถูกตบ และมือไม้ที่เริ่ม
สั่นไหว นี่ฉันเป็นอะไรกันล่ะ …? แต่ฉันก็รีบกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม
แอปเปิ้ล : เชิญเลย แอปไม่ได้แคร์หรอก
กวาง : ก็ไม่ได้ถามนี่นา
แอปเปิ้ล : อะ อื้มๆ
กวาง : สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกวาง เป็นเพื่อนแอป คุณล่ะคะ
กวางละจากฉันหันไปสนใจตูมตามที่นั่งรออยู่
ตูมตาม : ชื่อตูมตามครับ ^^+
เค้ายิ้มให้กวางน้อยๆ ทีกับฉันล่ะ ทำไมอารมไม่ดีแปลกๆ ฉันเป็นอะไร?
แอปเปิ้ล : ตูมตาม นายไม่ต้องสอนการบ้านแล้ว ฉันทำเอง …
ตูมตาม : อ้าว ทำไมล่ะแอป…
แอปเปิ้ล : คือฉัน .. รู้สึกเพลียน่ะ กลับไปเถอะ กวางก็ด้วย
แล้วทั้งสองก็กลับไป นี่มันความรู้สึกบ้าบออะไรนะ …?
กวาง : สาวสวยน่ารัก จริงจังทุกเรื่อง
ฉันไปเรียนเป็นวันแรกเลยล่ะ แล้วตอนนี้ก็กลับมาแล้ว การบ้านเยอะ
มากๆเลย และตอนนี้ ก็ทำเสร็จหมดแล้ว เหลือแต่วิชาที่ไม่ถนัด คณิต- -+
ยัยนทยังไม่กลับเลย ยัยนั่นเรียนอยู่ กลับช้าจัง ไม่มีคนช่วยเลยยย
ก๊อกๆๆ ใครนะ มาเคาะประตู ฉันเดินไปเปิดประตูอย่างทุลักทุเล
แอปเปิ้ล : นายปากเสีย ! มาทำไม
ฉันเอ่ยกับคนมาอย่างหัวเสีย ก็กำลังทำการบ้านนี่นา
ตูมตาม : นทอยู่มั้ย
แอปเปิ้ล : ไม่อยู่ นายกลับไปได้แล้ว
ฉันทำท่าจะปิดประตูแต่ทว่ามือเจ้าตัวกลับไวกว่าดันประตูให้เปิดอีก
ครั้ง
แอปเปิ้ล : อะไรอีกล่ะ
ตูมตาม : ฉันชื่อตูมตาม ไม่ใช่นายปากเสียนะยัยซุ่มซ่าม
แอปเปิ้ล : ทีนายยังเรียกฉันว่ายัยซุ่มซ่ามเลย
ตูมตาม : ยอมเธอวันเดียว แอปเปิ้ล ผมชื่อตูมตามครับ
แอปเปิ้ล : โอเคค่ะ คุณ-ตูม-ตาม ^^+
ฉันยิ้มให้เค้าอย่างไม่เคยทำมาก่อน ก็มันรู้สึกดีช่วยไม่ได้ที่เวลา
เค้าพูดดีๆอย่างนี้ รู้สึกดีจริงๆ เค้ายิ้มตอบฉันเช่นกัน
แอปเปิ้ล : โอเคและ นายไปได้และ
ตูมตาม : อย่าเพิ่งดิ --+ เธอทำอะไรอยู่
แอปเปิ้ล : การบ้านคณิต ทำไมอ่ะ
ตูมตาม : ฉันเก่งคณิต ให้ช่วยมั้ยแอป ><
แอปเปิ้ล : เอ่อ ก็ได้ๆ
ทันทีที่รอยยิ้มแสนอบอุ่นของเค้าเกิดขึ้นมาทำให้ฉันปฏิเสธไม่ลง>///<
ระหว่างทำการบ้าน : ก๊อกๆๆ สงสัยนทจะกลับมาแล้ว ฉันเปิดประตูแล้วก็พบ… แอปเปิ้ล: กวาง !
สาวสวยหน้าตาเพอร์เฟ็คต์จ้องหน้าฉันอย่างไม่ละสายตา เธอคือเพื่อนใหม่
ฉันที่โรงเรียนนั่นเอง กวาง: แอปเปิ้ล คือแอปลืมกระเป๋าไว้ที่โรงเรียน
กวางก็เลยเอามาให้ ^^
แอปเปิ้ล : ขอบใจมากนะกวาง ><
แล้วกวางก็กระซิบหูฉันเบาๆ กวาง:นั่นใครหรอ แฟนแอปหรอ ?
ทันทีที่ฉันได้ยินคำถามของกวางก็รีบกระซิบกลับแทบไม่ทัน
แอปเปิ้ล : ไม่ใช่ๆ
กวาง : งั้นกวางขอคนนี้ได้มั้ย >///<
ฉันรู้สึกแปลกๆกับคำพูดของกวาง หน้าชาเหมือถูกตบ และมือไม้ที่เริ่ม
สั่นไหว นี่ฉันเป็นอะไรกันล่ะ …? แต่ฉันก็รีบกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม
แอปเปิ้ล : เชิญเลย แอปไม่ได้แคร์หรอก
กวาง : ก็ไม่ได้ถามนี่นา
แอปเปิ้ล : อะ อื้มๆ
กวาง : สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกวาง เป็นเพื่อนแอป คุณล่ะคะ
กวางละจากฉันหันไปสนใจตูมตามที่นั่งรออยู่
ตูมตาม : ชื่อตูมตามครับ ^^+
เค้ายิ้มให้กวางน้อยๆ ทีกับฉันล่ะ ทำไมอารมไม่ดีแปลกๆ ฉันเป็นอะไร?
แอปเปิ้ล : ตูมตาม นายไม่ต้องสอนการบ้านแล้ว ฉันทำเอง …
ตูมตาม : อ้าว ทำไมล่ะแอป…
แอปเปิ้ล : คือฉัน .. รู้สึกเพลียน่ะ กลับไปเถอะ กวางก็ด้วย
แล้วทั้งสองก็กลับไป นี่มันความรู้สึกบ้าบออะไรนะ …?
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
