My Secret ความลับคือรักเธอ
6.0
13) ซินเดอเรล่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความNote Talk :
ตอนนี้ฉันอยู่หน้างานปาร์ตี้คู่รักแล้วล่ะ ฉันอยู่ในชุดเดรสสีครีมอ่อนๆ
แล้วก็ปักลูกไม่น่ารักๆไว้และรองเท้าแก้ว ฉันปล่อยผมลงมาและแต่งหน้า
อ่อนๆเท่านั้น
ฉันไม่ได้ทำเองหรอก ยัยแอปทำให้ ^^+ แบบว่าทำไม่เป็น หุหุ
ว่าแต่เมื่อไหร่เนียร์จะมาสักที นี่ก็เลยเวลานัดและนะ
.
.
.
2 ชั่วโมงผ่านไป
ฉันคอยเก้อ … อย่างนั้นหรอ… เค้าหลอกฉันเล่น …อย่างนั้น
รึยังไง จู่ๆ น้ำใสๆก็อาบแก้มฉัน ฉันรู้สึกแย่มาก… ทำไมเค้าถึงทิ้งฉัน
ไว้ที่นี่ ทำไม ทำไม !!!!!!!!!!!!!
แอ๊ด … ประตูเข้างานถูกเปิดขึ้น ฉันหันไปมองคนเปิด จะ จูเนียร์!!
เค้าอยู่ในงานอย่างนั้นหรอ แล้วทำไมไม่มาหาฉัน…? เมื่อคิดได้ดังนั้น
ฉันจึงรีบวิ่งลงบันไดอย่างไม่เกรงกลัวและฉันก็ทำรองเท้าแก้วตกไว้ที่
ขั้นบันไดขั้นหนึ่ง ฉันจึงรีบวิ่งไปเอา แต่ทว่าจูเนียร์กลับไวกว่าเดินมา
คว้ารองเท้าฉันไว้
จูเนียร์ : นทหนีเนียร์ทำไม
เมื่อได้ยินคำพูดนั้นยิ่งซ้ำเติมให้น้ำตามันไหลรินลงมาอีก
นท : นายผิดนัดฉัน ฉันเกลียดนาย !!!
จูเนียร์ : นทฟังเนียร์ก่อนสิ คือ… เนียร์ต้องมากับแกรนด์เพราะแม่เนียร์
บังคับ เนียร์ขอโทษ เนียร์ลืมบอกนทก่อน ขอโทษ…
นท : ฮึก ช่างมันเถอะ ฉันจะกลับแล้ว
จูเนียร์ : เดี๋ยวสินท
เค้าคว้าตัวฉันไว้แล้วเชยคางฉันขึ้นมา เค้าเริ่มประทับความอ่อนหวาน
ไว้ที่ริมฝีปากฉันอย่างหนักแน่นอ่อนโยน ฉันรับรสความหวานนั้นมาอย่าง
เลี่ยงไม่ได้…>///< ทำอะไรของเค้าเนี่ย!!!
จูเนียร์ : นทคือ… ถึงแม้เนียร์จะไม่ได้มางานนี้กับนท แต่ความสำคัญมัน
ไม่ได้อยู่ที่งาน ไม่ได้อยู่ที่เสื้อผ้า หรืออะไรอย่างอื่น แต่มันขึ้นอยู่ที่หัวใจ
เราสองคนที่จะมีกันและกัน … ตลอดไป …
เค้าพูดพลางฉันยิ้มพลาง โอ๊ย เขิน หน้าแดงจนจะระเบิดอยู่แล้ว>///////<
แกรนด์ : เนียร์ !!!
อยู่ๆแกรนด์ที่เดินมาจากไหนไม่รู้ก็เข้ามากระชากตัวจูเนียร์ไป ส่วนเนียร์
ก็หันมายิ้มให้ฉันเบาๆ ฉันยิ้มตอบ … มันเหมือนที่เค้าพูดจริงๆ มันไม่ได้
อยู่ที่อะไรนอกจากหัวใจเราเพียง สองคน กรี๊ดดดดด โรแมนติก >o<
ตอนนี้ฉันอยู่หน้างานปาร์ตี้คู่รักแล้วล่ะ ฉันอยู่ในชุดเดรสสีครีมอ่อนๆ
แล้วก็ปักลูกไม่น่ารักๆไว้และรองเท้าแก้ว ฉันปล่อยผมลงมาและแต่งหน้า
อ่อนๆเท่านั้น
ฉันไม่ได้ทำเองหรอก ยัยแอปทำให้ ^^+ แบบว่าทำไม่เป็น หุหุ
ว่าแต่เมื่อไหร่เนียร์จะมาสักที นี่ก็เลยเวลานัดและนะ
.
.
.
2 ชั่วโมงผ่านไป
ฉันคอยเก้อ … อย่างนั้นหรอ… เค้าหลอกฉันเล่น …อย่างนั้น
รึยังไง จู่ๆ น้ำใสๆก็อาบแก้มฉัน ฉันรู้สึกแย่มาก… ทำไมเค้าถึงทิ้งฉัน
ไว้ที่นี่ ทำไม ทำไม !!!!!!!!!!!!!
แอ๊ด … ประตูเข้างานถูกเปิดขึ้น ฉันหันไปมองคนเปิด จะ จูเนียร์!!
เค้าอยู่ในงานอย่างนั้นหรอ แล้วทำไมไม่มาหาฉัน…? เมื่อคิดได้ดังนั้น
ฉันจึงรีบวิ่งลงบันไดอย่างไม่เกรงกลัวและฉันก็ทำรองเท้าแก้วตกไว้ที่
ขั้นบันไดขั้นหนึ่ง ฉันจึงรีบวิ่งไปเอา แต่ทว่าจูเนียร์กลับไวกว่าเดินมา
คว้ารองเท้าฉันไว้
จูเนียร์ : นทหนีเนียร์ทำไม
เมื่อได้ยินคำพูดนั้นยิ่งซ้ำเติมให้น้ำตามันไหลรินลงมาอีก
นท : นายผิดนัดฉัน ฉันเกลียดนาย !!!
จูเนียร์ : นทฟังเนียร์ก่อนสิ คือ… เนียร์ต้องมากับแกรนด์เพราะแม่เนียร์
บังคับ เนียร์ขอโทษ เนียร์ลืมบอกนทก่อน ขอโทษ…
นท : ฮึก ช่างมันเถอะ ฉันจะกลับแล้ว
จูเนียร์ : เดี๋ยวสินท
เค้าคว้าตัวฉันไว้แล้วเชยคางฉันขึ้นมา เค้าเริ่มประทับความอ่อนหวาน
ไว้ที่ริมฝีปากฉันอย่างหนักแน่นอ่อนโยน ฉันรับรสความหวานนั้นมาอย่าง
เลี่ยงไม่ได้…>///< ทำอะไรของเค้าเนี่ย!!!
จูเนียร์ : นทคือ… ถึงแม้เนียร์จะไม่ได้มางานนี้กับนท แต่ความสำคัญมัน
ไม่ได้อยู่ที่งาน ไม่ได้อยู่ที่เสื้อผ้า หรืออะไรอย่างอื่น แต่มันขึ้นอยู่ที่หัวใจ
เราสองคนที่จะมีกันและกัน … ตลอดไป …
เค้าพูดพลางฉันยิ้มพลาง โอ๊ย เขิน หน้าแดงจนจะระเบิดอยู่แล้ว>///////<
แกรนด์ : เนียร์ !!!
อยู่ๆแกรนด์ที่เดินมาจากไหนไม่รู้ก็เข้ามากระชากตัวจูเนียร์ไป ส่วนเนียร์
ก็หันมายิ้มให้ฉันเบาๆ ฉันยิ้มตอบ … มันเหมือนที่เค้าพูดจริงๆ มันไม่ได้
อยู่ที่อะไรนอกจากหัวใจเราเพียง สองคน กรี๊ดดดดด โรแมนติก >o<
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ