ร้ายๆอย่างเธอต้องมาเจอฉัน

 
      ผู้ชายผมสีน้ำตาลเข้มๆ ยาวละต้นคอ ผิวสีน้ำผึ้ง ใส่ชุดนักเรียนไม่เป็นระเบียบ ชายเสื้อ
ออกนอกกางเกง ไม่มี
เน็กไทน์ กำลังจับลูกบาลสีแดงสด วิ่งไปยังห่วงชูตบาส เขาหยักยิ้มปากเรียว ก่อนจะชูตลูกบาสลงห่วงได้อย่าง
เหมาะเจาะ เสียงกรี๊ด เสียงปรบมือ ดังลั่นสนาม ด้วยความทึ่งในตัวของเขา......
 
 "หึ เหยื่อรายต่อไป"  หญิงสาวทรงหน้ารูปไข่ ใบหน้าเกลี้ยงเกลา แก้มสีแดงละเรื่อเล็กน้อยเนื่องจากอากาศที่ค่อนข้างร้อน พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าแต่แลมีเสน่ห์  เธอเป็นดาวของ
โรงเรียนที่สุดร้อนแรงแห่งปี เธอมักแต่งตัวด้วยเสื้อที่ลัดติ้ว กระโปรงสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย
เธอมีชื่อว่า ปลานิล เธอผู้ที่ใครๆ เห็นเธอเป็น
คนที่แข็งแกร่งแต่หารู้ไม่ เธอนั้นอ่อนโยนและเจ็บปวดเป็นเหมือนคนทั่วๆไป        เท้าของเธอ
ก้าวไป เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย สายตาเหลือบไปหา 'เหยื่อ'ที่เธอจับจ้อง พลางขมิบตา แลดูมี
เสน่ห์ แต่หารู้ไม่ นั่นมันเสน่ห์อาบยาพิษ
     "น้องปลานิล ให้ใจนายแล้วบอม กรี๊ด"  หญิงสาวคนหนึ่งตะโกนเสียง ให้คนที่ชื่อ'บอม'ได้ยินชายหนุ่มที่ชื่อบอม ไม่ได้ทำอะไรมากนัก เพียงแค่ยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปหาเธอ คน
นั้นที่ให้ใจเขาไป พลางโอบเอวแล้วประทับริมฝีปากอันร้อนระอุลงบนริมฝีปากปลานิล
 
"ว่าไงครับที่รัก" พี่บอมพูดกับฉัน ด้วยเสีงเย้ายวนหลังจากถอนริมฝีปากออกแล้ว
" หึ ไปทานข้าวเย็นที่บ้านพี่ เป็นไงคะ"
"ด้วยความยินดีครับ น้องปลานิล" บอมที่พึ่งพูดจบ ก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้มฉันหนักๆ ก่อนจะ
ปล่อยมือออกจากเอวฉัน
"งั้นตอนเย็น ไปรับนิลที่คลาสสิคะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่
"ไม่มีปัญหาครับ น้องสาว" บอมพูด
"งั้นปลานิลขอตัวนะคะ" ฉันพูดพลางยิ้มน่ารักๆ ที่ทำเอาหนุ่มๆ ด้านหลังบอม หน้าแดงกันเลย
ทีเดียว
"ครับ แล้วเจอกันครับ" บอมพูดก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์กลับ
 
 ในCLASS
"ปลานิลๆ นี่เธอเล่นของสูงไปหรือเปล่า" เสียงปลาทอง เพื่อสนิทฉันดังขึ้นหลังจากอาจารย์
เดินออกจากห้องไป
"สูงยังไงยะ" ฉันถามกลับไปด้วยความสงสัย
"ก็นั่นลูกท่านผู้อำนวยการเลยนะ" ปลาทองตอบกลับพลางเก็บสมุดลงกระเป๋า
"หึ แบบนั้นสิ มันถึงเร่าใจ"
"ยัยบ้า เดี๋ยวก็โดนไล่ออกกันพอดี"  ปลาทองที่ขมักเขม่นกับการเก็บของ ก็หยุดลงเพื่อมองสี
หน้าฉัน ที่นิ่งๆออกจะเบื่อๆ
 "โห นี่เธอคิดว่าฉันจะเล่นแรงขนาดนั้นเหรอ"
"ก็ปรกติ เธอเล่นเบาๆซะที่ไหนกันละ" ปลาทองก็พูดจริงนี่! อ้อ ลืมแนะนำตัว ฉันปลานิล เพื่อนฉันปลาทอง อยู่คอนโดเดียวกัน(ที่เดียวกัน) ฉันน่ะก็มีแต่ยัยปลาทองนี่แหละนะ ที่เป็น
เพื่อที่ดีที่สุดในชีวิตบ้านฉันน่ะฐานะค่อนข้างจะไม่ดีสุดๆ ฉันเลยมาหางานทำที่กรุงเทพ พลาง
ส่งตัวเองเรียนฉันเรียนอยู่ปี2แล้วล่ะ อ้อ!  ไม่ต้องสงสัย คอนโดอ่ะมันเป็นของน้าฉันเองแหละ
น้าแกไปทำงานที่ต่างประเทศเลยฝากดูแล  แต่ก็ใช่ว่าฐานะครอบครัวฉันจะดีขึ้นนะ ฉันก็เลย
ต้องหาเงินเพิ่ม ด้วยการหาผู้ชายแบบรวยๆมาเลี้ยงตัวแต่ก็ใช่ว่าฉันบังคับนะ พวกนั้นเขาให้ฉัน
เองนี่นา อันที่จริงฉันก็ไม่ได้ร้ายอะไรมากนะ(เหรอ)  ฉันไม่ได้หลอกพวกเขาอย่างเดียว ฉันน่ะ
ก็เป็นเด็กเสริฟที่ผับด้วย(ไม่พ้นผู้ชายอีกละ) แหะๆส่วนใหญ่ก็เลยกลายเป็นเงินจากพวกนี้อ่ะดิ
แหะๆ><
"ปลานิล เฮ้ ปลานิล!" ปลาทองตะโกนเสียงดัง-_-
"อะไรยะ"
"โน่น ใครมาหา" ปลาทองพูดพลางเอาปากยื่นไปด้านหน้า หน้าเกียจชะมัด-_-*
"อ๊ะ พี่บอม" ฉันหันไป ก็พบสบตาเข้ากับ นายนักบาสหล่อหล่อยืนอยู่
"ปลาทอง ไปบ้านพี่บอมด้วยกันไหม" ฉันหันไปถามปลาทอง
"ห๊า! นี่เธอไปบ้านพี่บอมงั้นเหรอ ตายๆๆ" ปลาทองทำเสียงแหลม เหมือนแม่เลย-_-/
"ไม่ไปใช่ป่ะ ไปก่อนนะ" ฉันบอกปลาทองที่นั่งกุมหัวส่ายหน้าด้วยความเครียด
"ไปๆ ระวังๆด้วยล่ะ เดี๋ยวพลาดมา เป็นออกจากโรงเรียน" ปลาทองพูด
"อื้อๆ บาย" ฉันลาปลาทองสั้นๆ(เหรอ) ก่อนจะเดินไปหาพี่บอม เขาอยู่ปี 3น่ะ