อดีตคือ...ฉัน แต่...ปัจจุบันทำไมถึงเป็นเขา...

tomo
ผมตื่นขึ้นมา พร้อมกับมองไปรอบๆ ที่นี่มันที่ไหนกันนะ
สิ่งที่ผมเห็น มันเป็นห้องสีขาวๆ สะอาดตา ที่ผมไม่คุ้นเอาสะเลย
'ฟื้นแล้วหรอโทโมะ'มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังหนังอ่านนิตยสารอยู่เดินเข้ามาหาผม
'ที่นี่ที่ไหน'ผมค่อยๆถามเธอไป เนื่องจากตอนนี้เสียงของผมมันแทบจะไม่มีอยู่แล้ว
'ที่นี่โรงบาลอ่ะ นายหลับไปได้สัก2วันแล้วนะ'เธอตอบกลับมาให้ผม ผมนอนไปได้ยังไงตั้ง2วัน
แล้วผมเป็นใคร แล้วเธอเป็นใคร เกิดอะไรกับผม ทำไม! ทำไม! ผมถึงจำอะไรไม่ได้เลย
'โอ๊ย!!!! ทำไมถึงปวดหัวขนาดนี้นะ'
'นายๆๆเป็นอะไรมากมั้ย''เธอเป็นใคร แล้วฉันเป็นใคร!'ผมถามเธอกลับไปแต่ดูเหมือนเธอจะไม่ตอบอะไรกลับมา
'....................' 'เธอเป็นแฟนฉันหรอ...'
'ใช่!'จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับผู้ชายอีก2คน
'เธอ2คนเป็นแฟนกัน' 'พี่ค่ะ!'จินนี่พูดกระซิบเบาๆ 'เชื่อพี่เถอะ มันดีที่สุดแล้ว'พี่โฟร์กระซิบตอบกลับมา
'นายชื่อว่าโทโมะ เป็นนักร้องในวง ทีพีเค และนี่จินนี่แฟนเธอเป็นนักร้องวง สวีทตี้'พี่โฟร์อธิบายเรื่องราวเกี่ยวกับผมให้ฟัง
แปลกจังเธอเป็นแฟนผมจริงๆหรอ ทำไมผมถึงไม่มีความรู้สึกพิเศษๆกับเธอเลยนะ
'แล้วนี่ก็คือป๊อบปี้และเคนตะ เป็นนักร้องกลุ่มเดียวกับนาย ส่วนฉันพี่โฟร์เป็นผู้จัดการพวกนาย'
'ครับ'ผมตอบกลับไป ทั้งๆที่ผมยังจำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
ตอนนี้คนที่ผมสงสารที่สุดคือ ผู้หญิงที่ชื่อจินนี่ เธอเป็นแฟนของผม แต่ตอนนี้ผมแทบไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลย
เธอคงจะเจ็บมากสินะ เพื่อไม่ให้เธอเจ็บ ผมจะทำเป็นว่า'ผมรักเธอ'ก็แล้วกัน
ผมหันไปยิ้มให้กับทุกๆคน
'อีก2วันนายก็จะกลับได้แล้วนะไอโมะ'เพื่อนคนนึงพูดขึ้นมากับผม รู้สึกว่าเขาน่าจะชื่อเคนตะ
'ใช่ๆ อะไรๆที่เคยทำไว้ก็ขอโทษด้วยนะเพื่อน'เพื่อนอีกคนนึงพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด เขาทำอะไรผมกันนะ?
แปลกจังกับป๊อบปี้และเคนตะ ทำไมผมถึงมีความรู้สึกว่าสนิทกันมาก่อนและสนิทกันมากรวมถึงพี่โฟร์
ที่ดูเหมือนว่าผมจะให้ความนับถือพี่เขาเป็นพิเศษ แต่กับจินนี่...มันกับว่างเปล่า...
 
หลังจากนั้นทุกคนก็กลับบ้านกันไปจนเหลือผมแค่จินนี่2คนที่คอยดูแลผม
ตอนแรกๆจินนี่ก็ดูเหมือนจะไม่ยอมอยู่ แต่เพราะพี่โฟร์บังคับเธอจึงต้องอยู่เป็นเพื่อนผม
'เธอเป็นนักร้องเดี่ยวหรอ' ผมถามเธอขึ้น เมื่อเห็นว่ามันเงียบเกินไปแล้ว
'ป่าวหรอก มี3คนเหมือนของนายหละ มีฉัน ฟาง แล้วก็พิม'จินนี่ตอบกับผมมาซึ่งดูเหมือนว่าชื่อสุดท้ายที่เธอพูด
มันจะดูจะเบาลง แต่ผมก็ได้ยินว่าเธอหมายถึง'พิม'
พิม! ทำไมชื่อนี้เมื่อผมได้ยินครั้งแรก ก็สัมผัสถึงความสุขปนความรู้สึกเสียใจไปด้วย
จู่ๆหัวใจผมก็เต้นเร็วเมื่อได้ยินชื่อนี้ พิม เธอเป็นใครกันนะ
ทำไมผมถึงรู้สึกแปลกๆกับเธอ...
....................................................
jinny
หลังจากที่โทโมะหลับไป ฉันก็ได้แต่มองหน้าที่แสนหล่อของเขา
จนทำให้นึกถึงพิมไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้ฉันจะมีความสุขมาก
ที่ไ้ด้เป็นแฟนกับโทโมะ แต่มันก็ไม่ใช่ความจิงอยู่ดี
นี่ฉันกำลังจะทรยศเพื่อนอีกแล้ว ฉันหลงรักเขามานานมาก ก่อนที่โทโมะกับพิมจะเป็นแฟนกันสะอีก
แล้วก็ไม่เคยมีใครรู้ ฉันควรจะทำไงดีนะ ใจนึงมันก็อยากเป็นแบบนี้ไปตลอด..
อีกใจ มันก็รู้สึกผิดต่อพิม..  ตอนนี้สถานะของฉันคงไม่ต่างอะไรกับนางร้ายดีๆนี่เอง...
.......................................................
2วันผ่านไป
วันนี้เป็นวันที่โทโมะกำลังจะออกจากโรงพยาบาล
ซึ่งตอนนี้ก็มีแค่ พี่โฟร์ เคนตะ ป๊อบปี้ จินนี่ เท่านั่นที่รู้ว่าโทโมะความจำเสื่อม
นอกนั้นทุกคนก็เข้าใจว่า โทโมะแค่รถชนเฉยๆและถูกห้ามให้มาเยี่ยม
 
ณ ตึกที่ทำงาน
pim
วันนี้ในที่สุดฉันก็จะได้รู้ทุกสิ่งทุกอย่างแลวนะ!
อีตาบ้าเอ่ย! รถชนก็ไม่บอก ปล่อยให้คนเขาเสียใจอยู่ตั้งนาน
แสดงว่า ข้อความนั้น มันคงไม่ใช่ความจิงหรอกมั้ง
ตอนนี้ฉันได้แต่รออยู่ที่ห้องซ้อมเต้น ซึ่งอีกแค่ไม่กี่อาทิตย์ก็จะมีการแสดงคอนเสริตครั้งใหญ่
ของวงสวีทตี้ และทีพีเค ซึ่งวันนี้พวกเราก็ต้องมาซ้อมกันเป็นวันแรก
 
'มาแล้วจ้า'เสียงขอพี่โฟร์และพี่มด เสียงของผู้จัดการทั้ง2วง รวมถึงป๊อบ เคนตะ และโทโมะ
แต่ทำไมนะ จินนี่ถึงได้ดูสนิทสนมกับโทโมะจัง ไม่มั้ง! เพื่อนๆๆๆ
'เป็นไงบ้างโทโมะ บายดีป่าว'ฟางที่นั่งเล่นบีบีอยู่ก็หันมาทักทายโทโมะ
ขอย้ำโทโมะคนเดียว 'นี่ฟางที่ฉันเคยบอกไง'จินนี่กระซิบที่หูของโทโมะเบาๆเพื่อบอกโทโมะ
เพราะเรื่องที่โทโมะความจำเสื้อม มันจะถูกเก็บเป็นความลับ 'สบายดีหายแล้วล่ะ'โทดมะตอบกลับไปสีหน้าเชิงยิ้มแย้ม
 
ฉันได้แต่มองหน้าเขา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่หันมาทางฉันเลยสักนิด นี่มันหมายความว่าไงกันนะ
ทำไมโทโมะเอาแต่คุยกับจินนี่ มองแต่จินนี่ แล้วฉันล่ะ!
'วันนี้เราจะซ้อมคอนเสริตกันครั้งแรกนะ เรามาแนะนำตัวกันก่อนดีกว่า'พี่โฟร์พูดขึ้นเพื่อเปิดโอกาศให้โทโมะรู้จักทุกคน
'จะแนะนำไปทำไมอ่ะค่ะ ก็รู้จักกันหมดแล้ว'เสียงของฟางที่นั่งอยู่ข้างๆกับป๊อบปี้พูดขึ้น
'ก็แนะนำอีกทีคงไม่เสียหายหรอกมั้ง'พี่มดพูดขึ้น
'โอเคค่ะ'แล้วฟางก็ยืนขึ้นพร้อมกับจูงมือป๊อบปี้มาด้วย
'สวัสดีทุกๆคนนะค่ะ ชื่อฟางนะ'ฟางเริ่มแนะนำตัวเป็นคนแรก 'สวัสดีคับชื่อป๊อบปี้ครับ'
'เรา 2 คน เป็นแฟนกัน อย่างลับๆค่ะ' ทั้งป๊อบแล้วก็ฟางพูดขึ้นพร้อมกัน อย่างขำขำพร้อมทำซารางแฮโย
ทำเอาทุกคนอดขำไม่ได้ แม้กระัทั่งฉันที่ยังเผลอยิ้มออกมาเลย น่ารักมากเลยคู่นี้
ต่อไปก็มาถึงตาของเคนตะที่ลุกขึ้นมาพร้อมกับจูงมือฉันมาด้วย
'สวัสดีครับ ชื่อเคนตะนะ'เมื่อพูดจบ เคนตะก็สะกิดที่มือของฉัน เหมือนเชิงให้พูดต่อ
'สวัสดีค่ะ ชื่อพิมค่ะ' และแล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่โทโมะหันมามองที่ฉัน ทำไมสายตาของเขา
มันถึงดูแปลกๆนะ ทำไมเขาถึงดูเย็นชากับฉันนะ เขามองฉันแล้วหันไปหาจินนี่
ตอนนี้เขายิ้มและหัวเราะให้กับจินนี่ ซึ่งมันต่างจากฉันที่เป็นแฟนของเขา
สายตานี้ที่ดูอ่อนโยนมันต้องเป็นของฉัน แต่ตอนนี้มันกับเป็นของจินนี่
เหมือเพียงสายตาอันแสนเย็นชาที่เขามีให้กับฉัน เหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน...