Love the melody ผมหลงรัก ยัยนักไวโอลิน

  ในตอนนี้ผมกำลังเดินไปโรงเรียนด้วยทางเดิมๆซ้ำๆซากๆที่เดินอยู่ทุกวี่ทุกวัน ทว่า สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ..

"นั่นไง คนนั้นน่ะ"เสียงซุบซิบมากมายมุ่งมาที่ตัวผม

"เออๆ เป็นไปได้ไงวะ หน้าตาก็เเค่หล่อเเบบธรรมดา บ้านก็ไม่ได้รวย การเรียนก็ห่วยเเตก เเต่ไหงเจนนี่เลือกมันวะ"เสียงซุบซิบดังขึ้นเเละสิ้นสุดลงไป สายตาอาฆาตของผู้ชายมากมายหลายคนมุ่งมาที่ผม เเต่ช่างปะไร ผมไม่คิดจะใส่ใจหรอก เเต่ถ้ามันน่าโมโหมากๆเดี๋ยวผมค่อยสวนมันก็ไม่สาย เเต่เจนนี่สิ เพิ่งเจอกันเมื่อวานเเท้ๆ เเต่ผมกลับทำให้เธอเสียหายซะเเล้ว

"เจโว้ย"เสียงตะโกนดังลั่นปลุกผมให้ออกจากภวังค์ก่อนหน้านี้

"ไอ้บ้าวิท จะตะโกนหาเเป๊ะเอ็งเหรอวะ หูจะเเตกเเล้วนะว้อย"ผมหงุดหงิดใส่ไอ้ตัวต้นเหตุไปเเล้วหันกลับมามองหาเจนนี่เพื่อจะขอโทษเธอให้ได้

"โถๆๆ เรื่องเเค่นี้เอง ประสบการณ์เล็กๆน้อยๆเว้ย"วิทเเก้ตัวก่อนจะกอดคอผม

"ก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก เเต่ถ้าจะไถ่โทษก็ช่วยมองหาเจนนี่ให้หน่อยดิ"ผมบอกกับมัน ไอ้วิทเลยรีบมองซ้ายมองขวาไม่หยุดจนกระทั่ง

"นั่นไงๆ ตรงนู้นอ่ะ"วิทชี้อย่างลุกลี้ลุกลนเเละก็เป็นอย่างที่มันเห็น เจนนี่กำลังเดินอยู่กับเพื่อนเป็น10คนเเละกำลังจะย่างเข้าโรงเรียน

"เจนนี่"ผมตะโกนลั่นโดยไม่สนใจว่าใครจะมองยังไง ตอนนั้นเจนนี่หันมาหาผมเเละหันกลับก่อนจะวิ่งหนีไปทันที

"เอ่อ..เสียใจด้วยง่ะเพื่อนรัก เเต่เอ็งคงจะโดนเมินซะเเล้วล่ะ วิ่งหนีซะขนาดนั้นน่ะ"วิทพูดเหมือนจะปลอบใจเเต่กลับกลายเป็นตอกย้ำอย่างรุนเเรง

"เออๆๆ ช่างเขาเถอะ"ผมตอบอย่างขอไปทีเพราะหมดหวังสุดๆ รักเเรกของป๋ม โฮๆๆ

"มาช่งมาช่างอะไรวะ รักเเรกเชียวนะเว้ย ให้ความสำคัญหน่อยดิวะ เเล้วไอ้ท่าห มดอาลัยตายอยากนั่นมันอะไรวะ ร่าเริง ฮึดสู้ สู้โว้ยยย"ไอ้วิทตะโกนลั่นทั้งที่ยังอยู่หน้ารั้วโรงเรียนส่งผลให้คนหันมามองพวกเราให้พรึบ

"เงียบๆไปเลยเอ็งน่ะ ไอ้บัฟเอ้ย"ผมกระซิบกับมันเบาๆเเล้วเดินเข้าไปที่โรงเรียนโดยไม่เเคร์สายตาที่จ้องมองมา ผมกับวิทไปถึงห้องก็โยนกระเป๋า(ไอ้เนรคุณไม่รู้คุณค่าหนังสือ)ไว้ที่โต๊ะเเล้วเดินออกไปเพื่อไปที่ห้องซ้อมดนตรีของวงผม พอไปถึงก็เจอไอ้จิวกับไอ้เวย์นั่งคุยกันอย่างเคร่งเครียดโดยถือกระดาษA4ใบหนึ่ง

"วิทกะเจมาเเล้วเว้ย"วิทตะโกนซะลั่นห้องอย่างผิดปกติ (เพราะปกติมันจะพูดว่าสายันสวัสดิ์)จน2คนนั้นสะดุ้งเเล้วพับเเผ่นกระดาษลงกระเป๋าเสื้อ ไอ้พวกนี้มีความลับอีกเเล้วสิน่า เเต่ผมไม่อยากขุดกับพวกมันหรอก ขี้เกียจ 

"เอ้าๆๆ คิดเพลงใหม่กันได้ยังวะเนี่ย"ผมทวงถามความรับผิดชอบจากพวกมัน

"เอ่อ..ยังว่ะ ยังไงก็..ก็ช่วยกันคิดหน่อยละกันนะ"จิวพูดอย่างตะกุกตะกักเเละยิ้มเเห้งๆ มีความลับชัวเลยเนี่ย

"งั้นวันนี้ก็เเยกกันไปคิดเพลงละกัน บายว่ะ"ผมหันหลังกลับกำลังจะเดินออกจากห้องซ้อม

"เจๆๆๆๆๆๆ"เสียงเวย์เรียกผมรัวอย่าลนลานผมจึงหยุดเดิน

"วันนี้ไปหลีสาวด้วยกันเหอะนะ"คราวนี้เป็นเสียงวิทที่ดูเป็นธรรมชาติที่สุดชวนผมไปกับพวกมัน

"ขี้เกียจว่ะ"ผมตอบออกไป ้พราะผมยังไม่ทันลืมเจนนี่เลย จะไปมีอารมณ์หลีหญิงอย่างพวกมันได้ไง

"เหรอ เเสดงว่าเอ็งยังลืมน้องเจนนี่ไม่ได้สิท่า เฮ้อ เบื่อจังเลย ไอ้พวกปากไม่ตรงกับใจเนี่ย เมื่อเช้ายังพูดอยู่เลยเเท้ๆว่า'ช่างเขาเถอะ'เเต่พอทีนี้ก็ทำเรื่องที่มันสวนทางกันซะงั้นน่ะ ไม่เเน่จริงนี่หว่า"วิทพูดออกมายั่วโมโหผม เเล้วเรื่องอะไรผมจะยอมล่ะ

"จะบ้าเหรอไง ไปก็ไปดิวะ จะหลีให้ครบวันเลย ไป"ผมตกปากรับคำกับมันไป ทำให้ไอ้วิทยิ้มมุมปากกับคำพูดของผมตอนนั้นเเหละที่ผมระลึกได้ว่าโดนจับเดินตามเเผนการมันซะเเล้ว

"ให้ครบวันนะว้อย ป่ะ"วิทย้ำคำพูดกับผมเเล้วลากคอผมเดินไปอย่างไม่เต็มใจนัก

"ว่าไงจ๊ะที่รัก อ้าวๆๆ ไม่ทักพี่เลยง่ะ...เหยื่อรายเเรกเดินหนีไปเเล้วง่ะ"ไอ้บ้าเวย์ที่หลีใส่สาวน้อยน่ารักหันกลับมาพูดกับพวกผมด้วยหน้ามุ่ยๆ

"ก็หลีไม่ได้เรื่องนี่หว่า..เนอะเจ..เจ..เจโว้ยยย"วิทหันมาคุยกับผมที่เหม่อลอยออกไปจนมันต้องตะโกนกอกหูซะหูเเทบเเตก

"หือ..มีไร'วะ"(เดี๋ยวอัพต่อน้า)