kiss me จูบนี้ถูกใจมั้ยครับ

6.9

เขียนโดย PretTy

วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.04 น.

  9 ตอน
  4 วิจารณ์
  20.63K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) วันแรงของโรงเรียนที่วุ่นวาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

รถสปรอต์สีแดงสดแล่นเข้ามาในโรงเรียนพร้อมกับเสียงกรี๊ดของสาวๆลั่นโรงเรียนโอยหนวกหนูจะแย่อยู่แล้วคับปล่อยชะนีพวกนี้ออกมาจากสวนสัตว์กันน่ะนี่ก็อีกคนทำมาเป็นยิ้มให้กับสาวๆแหละขี้หลีชะมัดทำเป็นเก๊กหล่อไอ้ขี้เก๊กแบร่

‘‘นี่เธอคัยน่ะที่มากับซินเนียอ่ะ’’

‘‘จริงด้วยซินเนียพาใครมาน่ะแถมสวยอีกต่างหาก’’

‘‘หรือว่าจะเป็นแฟนของซินเนีย’’

เอี๊อดด!!

‘‘นี่นายเบรกเบาๆก็ได้กลัวที่จอดรถหนีรึไงห่ะ=O=’’

‘‘ลงมาเร็วๆเหอะลีลาจังเธอนี่’’

‘‘ซินเนียค่ะยัยเด็กคนนี้เป็นใคร?’’จู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาถามซินเนียว่าฉันเป็นใครแถมควงซินเนียซ่ะด้วยหน้าตาก็ดีไม่น่ามีแฟนเป็นอีตาขี้เก๊กนี่เลย (_ _^)

‘‘ลูกน้องฉันน่ะไม่มีไรหรอกไปกันเถอะครับตุ๊กตา^^’’

‘‘ค่ะตุ๊กตาก็ว่าอย่างนั้น^//^’’พูดจบยัยนั่นก็ทำหน้านางมารร้ายใส่ฉันแล้วยิ้มอย่างนางฟ้าในนายซินเนียอาเหมือนฉันเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ที่มาขวางคน2คนยังไงยังงั้น = =’

กริ้ง ก่อง~

‘‘นี่ป๊อกกี้แกเป็นอะไรมั่งเมื่อคืนฉันหาแกทั่วงานเลยน่ะ’’ดอลล่าฉันซาบซึ้งแกจริงที่เป็นห่งฉันยัยเพื่อนเลิฟ

‘‘ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงเรียนเซ็นเตอร์เดี๋ยวแกโดดเรียนมาหาฉันหน่อยได้มั้ยฉันมีเรื่องสำคัญ’’

ยัยดอลล่าตอบรับฉันหวาแย่แล้วเผลอหยอดตังค์โทรศัพท์ตู้ไปหมดเหลือ20บาทเองเฮ้อมีอะไรซวยกว่านี้มั้ยน่ะว่าแล้วฉันก็เตะกระป๋องโค้กเพื่อระบายอารมณ์

‘‘โอ้ย!!’’เอ๋าซวยแล้วฉันเตะไปโดนหัวใครเข้าแล้วล่ะเนี่ยมาวันแรกสงสัยได้เจอดีวันแรกแน่ๆ

‘‘เอ่อ...ขอโทษน่ะค่ะอ้าวพาสต้านี่หว่า-0-’’

‘‘รู้จักผมได้ไง’’

‘‘ก็คุณเคยวิ่งหนียัยแก่เอ้ยสาวๆไงค่ะ^^’’

‘‘ฉันป๊อกกี้เอางี้ไปกินข้าวด้วยกันมั้ยถือว่าเป็นการขอโทษเมื่อกี้แต่นายเลี้ยงน่ะแหะๆ’’

‘‘ได้สิ^^’’หล่อแถมยังใจดีแบบนี้มีที่ไหนอีกค่ะท่านผู้อ่านไม่เหมือนนายซินเนียหื่น ขี้เก๊ก ชอบหลีสาว แต่ฉันจะไปพูดถึงตานั่นทำไมน่ะชั่งมันเหอะไปกินข้าวกับสุดหล่อดีกว่า

 

ณ โรงอาหาร

 

‘‘เธอยัยซุ่มซ่ามรู้มั้ยกระโปรงตัวนี้ราคาเท่าไหร่กล้าดียังไงมาทำเลอะห๊ะ!’’เด็กสาวพูดด้วยอารมณ์โมโหฉันจึงหันไปดูเหตุการณ์ทันที

‘‘ฮือๆ...คุณตุ๊กตาฉันผิดไปแล้วขอโทษค่ะ’’เด็กสาวพูดขึ้นพร้อมทั้งน้ำตาที่อาบสองแก้มพูดด้วยน้ำเสียงสั่นครือ

‘‘เพี๊ยะ!!!’’

เสียงนี้ทำเอาคนทั้งโรงอาหารมามองกันหมดเด็กสาว2คนกลายเป็นจุดเด่นของทุกคนในที่นั้น

‘‘ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยนี่’’

‘‘ชั่งเถอะเธออย่าไปสนเลยยัยนั่นน่ะเป็นหลานของผู้อำนวยการโรงเรียนนี้จึงไม่มีใครกล้ายุ่งไ=^=’’ว่าแล้วไงถึงไม่มีใครเข้าไปห้ามไม่ได้ๆฉันจะไปช่วยเด็กคนนั้น

‘‘แต่ฉันต้องสนแล้วล่ะ’’

‘‘นี่เธอไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลยนี่- -^’

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา